2 Koningen 2

₁Op een dag liep Elia de stad Gilgal uit, samen met zijn helper Elisa. Het was de dag waarop de Heer Elia in een stormwind mee zou nemen naar de hemel.

₂Elia zei tegen Elisa: ‘De Heer wil dat ik naar Betel ga, maar jij moet hier blijven.’ Elisa antwoordde: ‘Ik laat u niet alleen gaan! Dat is zo zeker als u leeft, en zo zeker als de Heer leeft.’ Toen gingen ze samen naar de stad Betel.

₃De profeten die in Betel woonden, kwamen Elisa tegemoet. Ze zeiden tegen hem: ‘Weet je wel dat de Heer vandaag je meester van je zal wegnemen?’ ‘Ja, dat weet ik,’ antwoordde Elisa. ‘Praat daar maar niet over.’

₄Daarna zei Elia tegen Elisa: ‘Nu wil de Heer dat ik naar Jericho ga. Maar jij moet hier in Betel blijven, Elisa.’ Elisa antwoordde: ‘Ik laat u niet alleen gaan! Dat is zo zeker als u leeft, en zo zeker als de Heer leeft.’ Toen gingen ze samen naar de stad Jericho.

₅De profeten die in Jericho woonden, kwamen naar Elisa toe. Ze zeiden tegen hem: ‘Weet je wel dat de Heer vandaag je meester van je zal wegnemen?’ ‘Ja, dat weet ik,’ antwoordde Elisa. ‘Praat daar maar niet over.’

₆Daarna zei Elia tegen Elisa: ‘Nu wil de Heer dat ik naar de Jordaan ga. Maar jij moet hier in Jericho blijven.’ Elisa antwoordde: ‘Ik laat u niet alleen gaan! Dat is zo zeker als u leeft, en zo zeker als de Heer leeft.’ Toen gingen ze samen verder.

₇Toen Elia en Elisa bij de Jordaan aankwamen, bleven ze daar staan. Vijftig profeten uit Jericho waren hen gevolgd. Die bleven op een afstand staan kijken wat er zou gebeuren.

₈Elia deed zijn mantel uit, rolde hem op en sloeg ermee op het water. Toen stroomde het water opzij, zodat ze samen de rivier konden oversteken zonder nat te worden.

₉Aan de overkant zei Elia: ‘Elisa, de Heer gaat me van je wegnemen. Is er nog iets wat ik voor je kan doen? Dan moet je het me nu vragen.’ Elisa antwoordde: ‘Geef mij alstublieft de kracht die u van de Heer gekregen hebt. Dan kan ik net zo’n machtige profeet worden als u.’ ₁₀Elia zei: ‘Je vraagt me iets wat ik je niet zelf kan geven. Misschien zul je zien hoe ik van je weggenomen word. Dan zul je krijgen wat je vraagt, maar anders niet.’

₁₁Terwijl Elia en Elisa zo liepen te praten, kwam er opeens een wagen van vuur tussen hen in rijden. De wagen werd getrokken door paarden van vuur. En op die wagen ging Elia in een stormwind omhoog naar de hemel. ₁₂Elisa zag het gebeuren en schreeuwde: ‘Vader, vader! U alleen kunt Israël beschermen!’ Dat was de laatste keer dat Elisa zijn meester zag. Hij scheurde zijn kleren als teken van verdriet.

₁₃De mantel van Elia was op de grond gevallen. Elisa raapte die op, en liep ermee terug naar de waterkant. Daar bleef hij staan. ₁₄Hij sloeg met de mantel op het water, net zoals Elia dat gedaan had. En hij riep: ‘Waar is de Heer, de God van Elia?’ Toen stroomde het water opnieuw opzij, zodat Elisa terug kon lopen naar de andere kant van de rivier.

₁₅De profeten uit Jericho stonden nog steeds aan de andere kant van de rivier. Toen ze zagen wat er gebeurde, zeiden ze: ‘Elisa heeft de kracht van Elia gekregen!’ Ze gingen naar Elisa toe en knielden voor hem op de grond. ₁₆Ze zeiden: ‘We hebben vijftig flinke mannen bij ons. Zij kunnen uw meester Elia gaan zoeken. Misschien heeft de geest van de Heer hem opgetild, en hem neergezet op één van de bergen of in één van de dalen hier.’ Elisa zei: ‘Nee, laat die mannen maar hier blijven.’

₁₇Maar de profeten hielden vol, en uiteindelijk zei Elisa: ‘Doe maar wat jullie willen.’ Toen stuurden ze de vijftig mannen op weg. Die zochten drie dagen naar Elia, maar ze vonden hem niet.

₁₈Ten slotte gingen de mannen terug naar Elisa, die in Jericho logeerde. Elisa zei tegen hen: ‘Ik zei toch al dat jullie beter hier konden blijven?’

₁₉De inwoners van Jericho zeiden tegen Elisa: ‘U ziet wel dat onze stad op een goede plek ligt. Maar het water is slecht. Daardoor worden de kinderen hier veel te vroeg geboren en sterven ze.’

₂₀Elisa zei tegen hen: ‘Breng me een nieuwe, ongebruikte schaal, met zout erin.’ Dat deden ze. ₂₁Toen ging Elisa naar de bron waar het water van de stad uit kwam. Hij gooide het zout erin en zei: ‘Vanaf nu is dit water zuiver. Niemand zal meer door dit water sterven, en alle kinderen worden gezond geboren. Dat zegt de Heer.’

₂₂Vanaf die dag was het water in Jericho zuiver, zoals Elisa gezegd had.

₂₃Van Jericho ging Elisa naar de stad Betel. Terwijl hij naar de stad omhoogliep, kwam er een groep jongens uit de stad achter hem aan. Ze lachten hem uit en riepen: ‘Klimmen maar, kale! Klimmen maar, kale!’

₂₄Elisa draaide zich om, en toen hij de jongens zag, riep hij: ‘De Heer zal jullie straffen!’ Op dat moment kwamen er twee beren uit het bos. En die aten 42 van de jongens op.

₂₅Vanuit Betel ging Elisa eerst naar de berg Karmel. Daarna ging hij weer naar de stad Samaria.