Deuteronomium 33

_1-2Voordat de profeet Mozes stierf, heeft hij de stammen van Israël gezegend. Hij zegende hen met deze woorden:

‘Vanaf de berg Sinai kwam de Heer naar zijn volk toe. Hij liet zijn licht over hen schijnen vanaf de Seïr-bergen. Stralend als de zon kwam hij omlaag van de Paran-bergen. Duizenden engelen kwamen met hem mee, en uit zijn rechterhand flitste de bliksem.

₃De Heer ging steeds meer van Israël houden. Hij beschermde het heilige volk, dat naar hem luisterde en zijn wetten gehoorzaamde.

₄Ik leerde het volk Gods wetten en regels. Die wetten en regels zijn Israëls belangrijkste bezit. ₅En toen alle leiders en stammen bij elkaar waren, zeiden ze: ‘Vanaf nu is de Heer onze koning. Hij is de koning van Israël.’’

₆Mozes zei over de stam Ruben: ‘Ruben is maar een kleine stam. Ik bid dat de stam Ruben toch blijft bestaan, en niet verdwijnt.’

₇Mozes zei over de stam Juda: ‘Heer, luister als de mensen van Juda om hulp roepen. Help hen als ze tegen hun vijanden strijden. De stam Juda vecht nu alleen. Zorg dat Juda steun krijgt van de andere stammen.’

₈Mozes zei over de stam Levi: ‘Heer, de priesters van de stam Levi mogen u om raad vragen. Want u hebt vertrouwen in hen. En bij Massa, en ook bij de bron van Meriba, onderzocht u of ze ook vertrouwen in u hebben.

₉De Levieten zijn altijd trouw aan u geweest. Voor u hebben ze zelfs hun vader en moeder verlaten, en het contact met hun broers verbroken. Ze vinden u belangrijker dan hun eigen kinderen! Ze hielden zich aan alle afspraken met u, ze hielden zich aan al uw wetten en regels. ₁₀Ik bid dat zij uw regels leren aan het volk van Israël. Ik wil dat zij offers brengen op uw altaar, geschenken met een heerlijke geur, die u graag aanneemt.

₁₁Heer, zegen de Levieten en geef hun kracht. Zorg ervoor dat alles wat zij doen, ook lukt. En maak hun vijanden zwak, zorg dat die voorgoed verdwijnen.’

₁₂Mozes zei over de stam Benjamin: ‘De Heer houdt het meest van de mensen van de stam Benjamin. Hij beschermt hen de hele dag. Ze kunnen veilig wonen tussen de heuvels.’

₁₃Mozes zei over de stam Jozef: ‘Ik bid dat de Heer het land van de stam Jozef zal zegenen. Ik bid dat de Heer zorgt voor regen uit de hemel, en voor water diep uit de grond. ₁₄Ik bid dat de zon en de maan voor een goede oogst zullen zorgen. ₁₅En dat er veel zal groeien op de bergen en heuvels die er al eeuwen zijn. ₁₆Ik bid dat de stam Jozef het beste krijgt wat de aarde kan geven.

Ik bid dat God, die zich liet zien in een doornstruik, goed zal zijn voor de nakomelingen van Jozef. Dat wens ik hun toe, omdat zij de belangrijkste stam zijn.

₁₇Een stier jaagt zijn vijanden weg met zijn sterke hoorns. Met net zo veel kracht zal de stam Jozef zijn vijanden naar de rand van de aarde jagen. Zijn legers hebben duizenden soldaten, de soldaten van Efraïm en Manasse!’

₁₈Mozes zei over de stammen Zebulon en Issachar: ‘De mensen van Zebulon en Issachar zullen veel geluk hebben op zee, en ze zullen gelukkig zijn in hun tenten!

₁₉De stammen Zebulon en Issachar zullen hun rijkdommen uit verre landen halen. Ze halen kostbare schatten uit het zand bij de zee. En ze nodigen andere stammen uit bij hen in de bergen, om samen offers te brengen.’

₂₀Mozes zei over de stam Gad: ‘Dank de Heer, die veel ruimte geeft aan Gad! De mensen van Gad vechten als leeuwen, ze verscheuren hun vijanden!

₂₁De stam Gad koos het beste stuk land voor zichzelf. Daar kwamen de leiders van het volk bij elkaar. De mensen van Gad deden wat de Heer hun vroeg, ze vochten voor de bevrijding van Israël.’

₂₂Mozes zei over de stam Dan: ‘Zoals een jonge leeuw tevoorschijn springt uit de bossen van Basan, zo plotseling valt de stam Dan zijn vijanden aan.’

₂₃Mozes zei over de stam Naftali: ‘De Heer heeft de mensen van Naftali veel rijkdom gegeven. Hij heeft hen gezegend. Nu zullen ze het westen en het zuiden gaan veroveren.’

₂₄Mozes zei over de stam Aser: ‘De Heer zegent Aser het meest van alle stammen. Ik bid dat heel Israël zal houden van de mensen van Aser. In hun land zal veel olijfolie zijn. ₂₅De poorten van hun steden zijn versterkt met ijzer en brons. De mensen zullen er hun hele leven veilig zijn.’

₂₆Ten slotte zei Mozes: ‘Volk van Israël, er is geen god zoals jullie God. Als een koning rijdt hij langs de hemel. Hij komt op zijn wagen van wolken om jullie te helpen. ₂₇Bij de eeuwige God zijn jullie veilig, hij draagt jullie in zijn armen.

Hij heeft jullie vijanden verjaagd, en hij gaf jullie het bevel om ze te doden. ₂₈Volk van Israël, jullie kunnen nu in vrede leven. Niemand zal jullie meer aanvallen. Jullie zullen wonen in een land met veel korenvelden en wijngaarden. Het is een vruchtbaar land, waar genoeg regen valt.

₂₉Niemand is zo gelukkig als jullie, volk van Israël! De Heer heeft jullie bevrijd! Hij zal jullie altijd beschermen en verdedigen. De vijanden moeten diep voor jullie buigen, zij zijn in jullie macht.’