1 Koningen 22

₁Drie jaar was er geen oorlog tussen Aram en Israël en heerste er rust. ₂Maar in het derde jaar legde koning Josafat van Juda een bezoek af bij de koning van Israël ₃en bij die gelegenheid zei de koning van Israël tegen zijn hofdienaren: ‘U weet toch dat Ramot in Gilead van ons is. Waarom doen we dan niets om die stad te heroveren op de koning van Aram?’ ₄Toen wendde hij zich tot Josafat en vroeg: ‘Doet u mee met een aanval op Ramot in Gilead?’ Josafat antwoordde: ‘U en ik hebben dezelfde belangen, mijn leger en mijn paarden staan u ter beschikking. ₅Maar raadpleeg alstublieft eerst de Heer.’ ₆Daarop riep de koning van Israël de profeten bijeen, ongeveer vierhonderd man, en vroeg: ‘Zal ik Ramot in Gilead aanvallen of niet?’ ‘Val het aan!’ antwoordden ze. ‘God zal u de stad in handen geven.’ ₇Maar Josafat vroeg: ‘Heeft de Heer hier niet nog een profeet die we kunnen ondervragen?’ ₈‘Er is nog één man die voor ons de Heer kan raadplegen,’ antwoordde de koning van Israël. ‘Het is Michajehu, de zoon van Jimla. Maar ik haat hem, omdat hij mij in plaats van goede alleen maar kwade dingen voorspelt.’ ‘Zo mag u niet oordelen,’ zei Josafat. ₉Toen riep de koning van Israël een hofbeambte en gaf hem bevel vlug Michajehu, de zoon van Jimla, te gaan halen. ₁₀Bij deze gelegenheid zaten de koning van Israël en koning Josafat van Juda ieder in vol ornaat op een troon op de dorsvloer bij de ingang van de poort van Samaria. De profeten die bij hen waren, verkeerden in extase. ₁₁Sidkia, de zoon van Kenaäna, had ijzeren horens opgezet en zei: ‘Dit zegt de Heer: Hiermee zult u de Arameeërs vernietigend neerstoten.’ ₁₂Alle andere profeten vielen hem bij: ‘Val Ramot in Gilead aan! U zult slagen. De Heer geeft u de stad in handen.’

₁₃De boodschapper was intussen Michajehu gaan halen en onderweg zei hij tegen hem: ‘De profeten hebben de koning zonder uitzondering een gunstig advies uitgebracht. Sluit u daarom bij hen aan en geef net als zij een gunstig advies.’ ₁₄Maar Michajehu antwoordde: ‘Bij de levende Heer, ik zeg alleen wat de Heer mij beveelt!’ ₁₅Toen hij bij de koning was gekomen, vroeg deze hem: ‘Michajehu, zullen we Ramot in Gilead aanvallen of niet?’ ‘Val het aan!’ antwoordde hij. ‘U zult slagen. De Heer geeft u de stad in handen.’ ₁₆‘Hoe vaak moet ik u bezweren,’ zei de koning tegen Michajehu, ‘de waarheid en niets dan de waarheid te zeggen in naam van de Heer?’ ₁₇Toen zei Michajehu: ‘Ik had een visioen: heel Israël was uiteengeslagen op de bergen als een kudde schapen die geen herder hebben. En de Heer zei: Ze hebben geen aanvoerder meer, laten ze de strijd staken en naar huis terugkeren.’ ₁₈‘Wat heb ik u gezegd!’ zei de koning van Israël tegen Josafat. ‘In plaats van goede voorspelt hij me alleen maar kwade dingen.’ ₁₉Maar Michajehu antwoordde: ‘Luister toch naar wat de Heer te zeggen heeft! Ik zag de Heer op zijn troon zitten. En het hele hemelse hof stond rechts en links van hem. ₂₀De Heer nam het woord en vroeg: Wie wil Achab overhalen om Ramot in Gilead aan te vallen, zodat hij sneuvelt? Ze pleegden onderling overleg ₂₁en ten slotte bood een van de leden van het hemelse hof zich aan. Hij ging voor de Heer staan en zei: Ik wil hem overhalen. Hoe? vroeg de Heer. ₂₂Hij antwoordde: Ik zal al zijn profeten leugens in de mond leggen. Toen zei de Heer: Ga jij hem maar overhalen, je zult erin slagen. ₂₃En wat blijkt?’ vervolgde Michajehu. ‘De Heer heeft al uw profeten hier leugens in de mond gelegd, omdat hij tot uw ondergang heeft besloten.’ ₂₄Toen kwam Sidkia, de zoon van Kenaäna, op Michajehu af, sloeg hem in het gezicht en zei: ‘Hoe kan dat? Zou de geest van de Heer mij hebben verlaten om nu aan u Gods wil bekend te maken?’ ₂₅Maar Michajehu antwoordde: ‘Dat zult u merken op de dag dat u zich probeert te verschuilen in het meest verborgen vertrek.’ ₂₆Toen nam de koning van Israël het woord: ‘Neem Michajehu gevangen en breng hem naar de stadscommandant Amon en prins Joas ₂₇en zeg tegen hen: Bevel van de koning: Sluit hem op in de gevangenis en zet hem op water en brood tot de koning behouden is teruggekeerd.’ ₂₈Daarna zei Michajehu: ‘Als u inderdaad behouden terugkeert, heeft de Heer niet door mij gesproken.’

Deze profeet heeft ook gezegd: ‘Volken, luister allemaal!’

₂₉De koning van Israël en koning Josafat van Juda rukten dus op tegen Ramot in Gilead. ₃₀Toen zei de koning van Israël tegen Josafat: ‘Ik wil vermomd aan het gevecht deelnemen, maar u moet uw koninklijke mantel aanhouden.’ De koning van Israël maakte zich dus onherkenbaar en nam aan de strijd deel. ₃₁Nu had de koning van Aram de tweeëndertig commandanten van de strijdwagens dit bevel gegeven: ‘Vecht niet tegen elke willekeurige soldaat, maar richt je op de koning van Israël.’ ₃₂Toen nu de commandanten Josafat ontdekten, dachten zij: ‘Dat is vast de koning van Israël,’ en zij vielen hem aan. Maar Josafat hief de strijdkreet aan ₃₃en toen de commandanten hoorden dat hij de koning van Israël niet was, lieten zij hem met rust. ₃₄Nu wilde het geval dat een soldaat op goed geluk zijn boog spande en de koning van Israël tussen de schubben van zijn pantser trof. ‘Keer de wagen,’ beval de koning de wagenmenner, ‘en breng me buiten het strijdgewoel! Ik ben gewond!’ ₃₅Maar de strijd laaide op dat ogenblik zo hoog op, dat men gedwongen was om de koning voor het oog van de Arameeërs in zijn wagen overeind te houden. ’s Avonds stierf hij; de wagenbak droop van het bloed uit zijn wond. ₃₆Juist toen de zon onderging, klonk er een kreet door de linies: ‘Terug! Naar huis!’ ₃₇Zo kwam de koning dood in Samaria aan; daar werd hij begraven. ₃₈Toen men zijn strijdwagen schoonspoelde bij de vijver van Samaria, likten de honden zijn bloed op en namen de hoeren een bad, precies zoals de Heer had gezegd.

₃₉Verdere bijzonderheden over Achab en zijn daden, het ivoren paleis dat hij heeft gebouwd en al de steden die hij heeft gesticht, staan opgetekend in de jaarboeken van de koningen van Israël. ₄₀Na zijn dood volgde zijn zoon Achazja hem op.

₄₁Josafat, de zoon van Asa, werd koning over Juda in het vierde regeringsjaar van koning Achab van Israël. ₄₂Josafat was vijfendertig jaar toen hij koning werd en vijfentwintig jaar is hij in Jeruzalem aan het bewind geweest. Zijn moeder heette Azuba en was een dochter van Silchi. ₄₃In alles volgde hij trouw het voorbeeld van zijn vader Asa door te doen wat de Heer van hem vroeg. ₄₄Alleen de offerhoogten verdwenen niet; het volk bleef doorgaan met het slachten en verbranden van dieren op de offerhoogten. ₄₅Met de koning van Israël bewaarde Josafat de vrede.

₄₆Verdere bijzonderheden over Josafat, zijn krachtig bestuur en de oorlogen die hij heeft gevoerd, staan opgetekend in de jaarboeken van de koningen van Juda. ₄₇Hij zuiverde het land van de mannen en vrouwen die zich aan de afgoden hadden gewijd en die nog waren overgebleven uit de tijd van zijn vader Asa. ₄₈Edom werd in die tijd niet bestuurd door een koning, maar door een regent.

₄₉Josafat liet zeeschepen bouwen voor de vaart op het goudland Ofir. Maar nog voordat de vloot de haven van Esjon-Geber had verlaten, leed ze schipbreuk en ging verloren. ₅₀Achabs zoon Achazja had nog aan Josafat voorgesteld om de schepen voor een deel met zijn onderdanen te bemannen, maar Josafat had geweigerd.

₅₁Josafat stierf en werd bij zijn voorouders begraven in de Davidsburcht. Zijn zoon Jehoram volgde hem op.

₅₂Achabs zoon Achazja werd koning van Israël in het zeventiende regeringsjaar van koning Josafat van Juda. Samaria was zijn residentie en hij regeerde twee jaar over Israël. ₅₃Hij deed wat in strijd is met de wil van de Heer: hij volgde namelijk het voorbeeld van zijn vader en van zijn moeder en dat van Jerobeam, de zoon van Nebat, die Israël op het verkeerde pad had gebracht. ₅₄Hij vereerde Baäl en boog zich voor hem neer, en evenals zijn vader wekte hij de woede op van de Heer, de God van Israël.