2 Korintiërs 11

₁Verdroeg u maar dat ik een klein beetje dwaas doe! Maar u verdraagt me ook wel. ₂Ik doe mijn best voor u met een ijver die van God komt. Ik heb u immers uitgehuwelijkt aan één man, en ik wil u als een kuise maagd bij hem brengen, bij Christus. ₃Maar ik ben bang dat uw gedachten afgeleid worden van de oprechte en kuise toewijding aan Christus, zoals de slang door zijn sluwheid toch ook Eva heeft bedrogen. ₄Als iemand u een andere Jezus komt verkondigen dan wij gedaan hebben of als u een andere geest ontvangt dan u hebt ontvangen of als iemand u een ander evangelie komt brengen dan u van ons hebt aangenomen, verdraagt u dat rustig. ₅Toch meen ik niet onder te doen voor die superapostelen. ₆Spreken is mijn vak niet, maar kennis bezit ik wel, en dat hebben we u altijd en op allerlei manieren getoond.

₇Of heb ik er verkeerd aan gedaan, mezelf te vernederen om u te verheffen door u het evangelie van God kosteloos te verkondigen? ₈Ik heb andere gemeenten zware belastingen opgelegd om voor het geld dat zij afdroegen, u van dienst te kunnen zijn. ₉En toen ik bij u was en in geldnood kwam, heb ik bij niemand om steun aangeklopt. De broeders die uit Macedonië kwamen, hebben voorzien in al mijn behoeften: ik heb mij ervoor gewacht u in enig opzicht tot last te zijn, en dat zal zo blijven. ₁₀Zo zeker als ik de waarheid van Christus bezit: in de streken van Achaje zal niemand me deze roem kunnen ontnemen! ₁₁Waarom niet? Omdat ik u niet liefheb? God weet wel beter! ₁₂Wat ik doe, blijf ik doen. Daarmee wil ik elke kans ontnemen aan hen die er zich bij elke gelegenheid op beroemen, dat ze niet anders doen dan wij. ₁₃Schijnapostelen zijn het, die oneerlijk te werk gaan en zich voordoen als apostelen van Christus. ₁₄Geen wonder! Zelfs Satan vermomt zich als een engel van het licht. ₁₅Het is dus niets bijzonders, als ook zijn dienaren zich voordoen als dienaren van de gerechtigheid. Maar hun einde zal zijn als hun daden.

₁₆Ik herhaal: laat niemand denken dat ik een dwaas ben. Denkt u dat toch, laat me dan ook als een dwaas mijn gang gaan en laat me een beetje opscheppen. ₁₇Wat ik nu ga zeggen, is niet in de geest van de Heer; ik spreek als een dwaas die vertrouwt op die opschepperij. ₁₈Als er zoveel mensen zijn die opscheppen over wereldse zaken, dan mag ik het ook. ₁₉U die verstandig bent, verdraagt natuurlijk glimlachend de dwaasheid van anderen. ₂₀Want u duldt het ook dat men u knecht, uitbuit en berooft, dat men u uit de hoogte behandelt en u in het gezicht slaat. ₂₁Ik moet het tot mijn schande erkennen: wij waren daar te zwak voor.

Maar wat een ander durft – ik spreek nog steeds als een dwaas – durf ik ook. ₂₂Zijn zij Hebreeërs? Ik ook. Zijn zij Israëlieten? Ik ook. Stammen zij af van Abraham? Ik ook. ₂₃Zijn zij dienaren van Christus? Het klinkt waanzinnig, maar ik nog meer. Ik heb harder gezwoegd, vaker gevangengezeten, veel meer slagen gekregen en vaker oog in oog gestaan met de dood. ₂₄Van de Joden kreeg ik vijfmaal de straf van veertig-min-één-stokslagen. ₂₅Drie keer ben ik gegeseld, eenmaal gestenigd, driemaal heb ik schipbreuk geleden en eens zwalkte ik een etmaal lang op zee rond. ₂₆Steeds maar weer op reis en overal gevaren: gevaren van rivieren en van rovers, gevaren van de kant van Joden en van niet-Joden, gevaren in de stad en in de woestijn, gevaren op zee, gevaren te midden van valse broeders. ₂₇Het was zwoegen en ploeteren, met veel slapeloze nachten, honger en dorst, dagen zonder eten, in kou en met onvoldoende kleding. ₂₈En afgezien van de rest – wat dagelijks op mij afkomt, is de zorg voor al de gemeenten. ₂₉Wie is zwak zonder dat ik het ook ben? Wie komt ten val zonder dat ik brand van verontwaardiging?

₃₀Als ik me ergens op moet beroemen, zal ik het doen op mijn zwakheden. ₃₁De God en Vader van de Heer Jezus – hij zij geprezen in eeuwigheid! – weet dat ik niet lieg. ₃₂Toen ik in Damascus was, liet de gouverneur van koning Aretas de stad bewaken om mij te grijpen, ₃₃maar door een opening in de stadsmuur liet men mij in een mand naar beneden en zo ontsnapte ik aan zijn handen.