2 Korintiërs 2

₁Ik had me namelijk voorgenomen dat een bezoek aan u niet opnieuw een verdrietige aangelegenheid mocht worden. ₂Want als ik u verdriet doe, wie anders kan mij dan blij maken dan hij die door mij verdriet heeft? ₃Daarom juist heb ik u geschreven, om te voorkomen dat ik bij mijn komst verdriet zou ondervinden van hen die mij nu juist blij moesten maken. Want ik ben er vast van overtuigd dat u allen alleen blij bent als ik het ook ben. ₄Toen ik schreef, voelde ik me bedrukt en bezorgd, en de tranen stonden in mijn ogen. Het was niet mijn bedoeling u verdriet te doen, maar ik wilde u laten blijken hoe bijzonder veel ik van u houd.

₅Als iemand verdriet veroorzaakt heeft, dan heeft hij niet zozeer mij verdriet gedaan, maar tot op zekere hoogte – want ik wil hem niet al te zwaar treffen – u allemaal. ₆De straf die de meerderheid aan de persoon in kwestie heeft opgelegd, is zwaar genoeg geweest. ₇U kunt hem nu beter vergeven en hem een hart onder de riem steken, anders bezwijkt hij nog onder al te groot verdriet. ₈Daarom vraag ik u: laat hem nu blijken dat u hem liefhebt. ₉Want het doel van mijn brief was ook, u op de proef te stellen om erachter te komen of u mijn gezag volledig erkent. ₁₀Als u hem vergeeft, vergeef ik hem ook. Wat mij betreft, gesteld dat ik iets te vergeven zou hebben, dan had ik dat voor het oog van Christus allang gedaan, omwille van u. ₁₁Want ik wil niet dat Satan de overhand op ons krijgt. We kennen zijn plannen maar al te goed.

₁₂Toen ik in Troas was aangekomen om er het evangelie van Christus te verkondigen, gaf de Heer mij grote mogelijkheden. ₁₃Maar ik bleef innerlijk onrustig, omdat ik mijn broeder Titus niet had aangetroffen. Daarom nam ik afscheid en vertrok naar Macedonië.

₁₄Maar God zij gedankt! Hij neemt ons, verbonden als we zijn met Christus, altijd mee op zijn triomftocht en gebruikt ons om overal de kennis over Christus te verspreiden als een heerlijke geur. ₁₅Want wij zijn de wierook die Christus brandt voor God, niet alleen onder de mensen die gered worden maar ook onder hen die verloren gaan. ₁₆Voor de laatsten een kwalijke geur die dodelijk is, maar voor de eersten een verfrissende geur die leven brengt. Wie is voor die taak geschikt? ₁₇Wij zijn niet als zoveel anderen die van Gods boodschap een handeltje maken; nee, wij verkondigen haar met oprechte bedoelingen, in opdracht van God, ons bewust van zijn aanwezigheid, en in verbondenheid met Christus.