Ezechiël 1

_1-2Op de vijfde dag van de vierde maand van het dertigste jaar zag ik, Ezechiël de priester, de zoon van Buzi, de hemel opengaan en kreeg ik een visioen van God. Dat was vijf jaar nadat koning Jojakin was weggevoerd in ballingschap. Ik was toen bij de ballingen aan de rivier de Kebar in Babylonië. ₃Daar richtte de Heer zich tot mij. Ik werd door zijn macht overweldigd.

₄Dit zag ik: er stak een storm op uit het noorden; uit een zware wolk, omgeven door een lichtgloed, schoten felle bliksemstralen. In de wolk was vuur dat leek op blinkend metaal. ₅In het midden kon ik vier levende wezens onderscheiden. Zij zagen eruit als mensen, ₆maar ieder van hen had vier gezichten en vier vleugels. ₇Hun benen waren recht; hun voeten leken op de hoeven van een kalf en glansden als gepolijst brons. ₈Ze waren met hun gezichten en hun vleugels naar vier zijden gericht. Onder elke vleugel was een mensenhand zichtbaar. ₉Wanneer ze zich voortbewogen, in welke richting dan ook, gingen ze recht vooruit zonder hun lichaam te draaien. ₁₀De vier gezichten leken bij ieder van hen van voren op dat van een mens, rechts op dat van een leeuw, links op dat van een stier en van achteren op dat van een arend. ₁₁Twee van hun vleugels waren naar boven uitgestrekt en raakten elkaar, met de twee andere bedekten ze hun lichaam. ₁₂Overal waar ze heen wilden gaan, daar gingen ze heen. Ieder van hen bewoog zich recht vooruit zonder zijn lichaam te draaien. ₁₃Tussen hen in was iets dat leek op gloeiende kolen, op fakkels die heen en weer schoten. Het vuur verspreidde een felle gloed en er schoten bliksems uit. ₁₄Ook de wezens zelf flitsten als bliksemstralen heen en weer.

₁₅Terwijl ik naar hen keek, zag ik op de grond naast elk van de levende wezens een wiel. ₁₆De vier wielen schitterden als turkoois. Ze waren gelijk van vorm en waren zo gebouwd dat het leek of ze in elkaar grepen. ₁₇Ze bewogen zich in vier richtingen zonder te keren. ₁₈De wielen waren ontzagwekkend hoog; de velgen waren geheel bedekt met ogen. _19-21Als de wezens bewogen, bewogen de wielen naast hen ook; als ze stilstonden, stonden de wielen ook stil; als ze zich losmaakten van de grond, deden de wielen dat ook. De kracht die in de wezens was, beheerste ook de wielen.

₂₂Boven hun hoofd was een soort koepel met de verblindende glinstering van ijskristal. ₂₃Daar, onder de koepel, stonden ze; twee van hun vleugels waren naar elkaar toegewend, met de beide andere bedekten ze hun lichaam. _24-25Als ze zich bewogen, hoorde ik het slaan van hun vleugels; dat klonk als het gebulder van de zee, als het dreunen van een grote legermacht, als de stem van de machtige God. Stonden ze stil, dan vouwden ze hun vleugels weer. Er klonk een stem boven de koepel. ₂₆Daar zag ik iets dat leek op een troon, fonkelend als saffier. Op de troon zat een gedaante met het uiterlijk van een mens. ₂₇Het bovenlichaam was als blinkend metaal, als vuur door een doorschijnend omhulsel omsloten; het onderlichaam was als vuur, omgeven door een felle gloed, ₂₈een gloed als van de regenboog tegen de wolken. Zo verscheen de Heer in al zijn majesteit.

Toen ik dit zag, viel ik voorover op de grond. Ik hoorde een stem zeggen: