Ezechiël 10

₁Ik keek naar de koepel boven de hoofden van de engelfiguren; er was iets zichtbaar in de vorm van een troon, fonkelend als saffier. ₂De Heer zei tegen de man met de linnen kleren: ‘Tussen de wielen onder de engelen bevinden zich gloeiende kolen. Vul je handen ermee en strooi ze uit over de stad.’ Ik zag hem erheen gaan.

₃Op dat ogenblik stonden de engelfiguren rechts van de tempel. Een wolk vulde het binnenplein. ₄De Heer had zich namelijk in al zijn majesteit verheven van zijn troon en zich naar de ingang van de tempel begeven. Zo had de wolk de tempel gevuld en lag over het tempelplein de gloed van de majesteit van de Heer. ₅Het slaan van de vleugels van de engelfiguren was tot op het buitenplein te horen. Het klonk als de stem van de machtige God.

₆Toen de Heer de man met de linnen kleren opdracht had gegeven gloeiende kolen tussen de wielen vandaan te halen, ging deze naast een van de wielen staan. ₇Een van de engelfiguren nam wat gloeiende kolen en legde die in handen van de man met de linnen kleren. Deze nam ze aan en verdween.

₈Onder de vleugels van de engelfiguren was iets zichtbaar dat de vorm had van een mensenhand. ₉Ik zag in mijn visioen naast de engelfiguren vier wielen, naast elke engel een wiel. Ze schitterden als edelstenen. ₁₀Ze waren alle vier gelijk van vorm en het leek alsof ze in elkaar grepen. ₁₁Zo konden ze in vier richtingen bewegen zonder te keren. Naar de plaats waarheen de voorste zich richtte, volgde de rest. ₁₂De lichamen van de engelfiguren, hun rug, handen en vleugels, en ook de wielen, waren geheel bedekt met ogen. ₁₃Ik hoorde dat de wielen ‘Wenteling’ werden genoemd. ₁₄Ieder van de engelfiguren had vier gezichten: het eerste was dat van een engel, het tweede dat van een mens, het derde dat van een leeuw en het vierde dat van een arend. _15-16Het waren dezelfde wezens die ik aan de rivier de Kebar had gezien. Wanneer de engelfiguren zich voortbewogen, bewogen de wielen mee; wanneer zij hun vleugels openvouwden om te vliegen boven de aarde, bleven de wielen met hen meegaan. ₁₇Als zij stilstonden, stonden de wielen ook stil; als ze zich losmaakten van de grond, deden de wielen dat ook. De kracht die in de wezens was, beheerste ook de wielen.

₁₈De Heer verliet in al zijn majesteit de ingang van de tempel en hij nam plaats op zijn troon boven de engelfiguren. ₁₉Die vouwden hun vleugels open. Ik zag hoe ze zich samen met de wielen losmaakten van de grond. Bij de ingang van de Oostpoort van de tempel stonden ze stil. Boven hen was de God van Israël in al zijn majesteit. ₂₀Ik had ze herkend, het waren dezelfde wezens die ik bij de rivier de Kebar gezien had onder de troon van de God van Israël. ₂₁Ieder van hen had vier gezichten en vier vleugels met daaronder iets dat leek op een mensenhand. ₂₂Ook de gezichten herkende ik: het waren dezelfde als die welke ik aan de Kebar had gezien. Ieder van de engelfiguren bewoog zich recht vooruit.