Galaten 4

₁Ik bedoel dit: een erfgenaam is niet beter af dan een slaaf zolang hij onmondig is, ook al is het hele bezit zijn eigendom. ₂Hij staat onder voogdij en anderen beheren zijn zaken tot de dag die zijn vader heeft vastgesteld. ₃Zo waren ook wij slaven zolang wij onmondig waren, onderworpen aan de machten van de wereld. ₄Maar toen de juiste tijd was aangebroken, heeft God zijn Zoon gezonden. Geboren uit een vrouw en onderworpen aan de wet, ₅moest hij ons die onder de wet stonden, vrijkopen, opdat wij de status van kinderen zouden ontvangen.

₆En om te bewijzen, dat u zijn kinderen bent, heeft God de Geest van zijn Zoon in ons hart gezonden en die Geest roept: ‘Vader, mijn Vader.’ ₇U bent dus niet langer slaven maar kinderen, en als kinderen bent u ook erfgenamen. En dat hebt u aan God te danken.

₈Eens was er een tijd dat u God niet kende en goden hebt gediend die dat in feite niet zijn. ₉Maar nu hebt u God leren kennen, of liever, nu bent u door hem gekend. Hoe kunt u dan weer uw toevlucht nemen tot de zwakke en armzalige machten? Wilt u opnieuw hun slaven worden en van voren af aan beginnen? ₁₀U houdt vast aan bepaalde dagen en maanden, seizoenen en jaren! ₁₁Ik ben bang dat al mijn moeite voor u vergeefs is geweest.

₁₂Word zoals ik, broeders en zusters, ik smeek het u. Want ik ben aan u gelijk geworden. In geen enkel opzicht hebt u mij onrecht gedaan. ₁₃U weet toch hoe ik u de eerste keer het evangelie heb verkondigd. Ik was toen ziek. ₁₄En hoewel de verleiding voor u groot was, mij om mijn ziekte te minachten en uit te spuwen, hebt u dat toch niet gedaan. Integendeel, u hebt mij als een bode van God ontvangen, als Christus Jezus zelf. ₁₅U prees uzelf gelukkig. Wat is daarvan over? Ik kan van u getuigen: als het mogelijk was geweest, had u voor mij uw ogen uitgerukt en ze mij gegeven! ₁₆Ben ik nu uw vijand geworden door u de waarheid te vertellen?

₁₇De lieden over wie ik het had, sloven zich voor u uit, maar zonder goede bedoelingen. Ze willen u losmaken van ons en dan kunt u zich uitsloven voor hen. ₁₈Het is mooi, als men zich uitslooft, maar dan voor elkaar, met goede bedoelingen en altijd, en niet alleen als ik bij u ben. ₁₉Mijn kinderen, voor u doorsta ik opnieuw barensweeën totdat Christus in u gestalte heeft gekregen. ₂₀Wat zou ik nu graag bij u zijn; dan kon ik een andere toon tegen u aanslaan. Ik maak me werkelijk zorgen over u.

₂₁U staat toch zo graag onder de wet! Vertel mij dan eens: luistert u niet naar wat de wet zegt? ₂₂Er staat geschreven dat Abraham twee zonen kreeg, de een van een slavin van hem, de ander van zijn vrijgeboren vrouw. ₂₃Het kind van de slavin werd op natuurlijke wijze geboren, maar dat van zijn vrouw krachtens Gods belofte. ₂₄Daarin ligt een diepere zin. Die twee vrouwen belichamen twee verbonden: het ene is dat van de berg Sinai, dat slaven voortbrengt en voorgesteld wordt door Hagar. – ₂₅De Sinai is een berg in Arabië en het symbool van het huidige Jeruzalem, dat immers met haar kinderen in slavernij verkeert. – ₂₆Maar het tweede is dat van het hemelse Jeruzalem, dat vrij is, en dat onze moeder is. ₂₇Want de Schrift zegt:

₂₈Evenals Isaak, broeders en zusters, bent u kinderen van Gods belofte. ₂₉De zoon die geboren werd op natuurlijke wijze, vervolgde toen al de zoon die geboren was krachtens de werking van Gods Geest. Het is nu niet anders. ₃₀Maar wat zegt de Schrift: Stuur die slavin en haar zoon toch weg. Want de zoon van de slavin zal geen erfgenaam zijn, alleen de zoon van de vrijgeboren vrouw. ₃₁Welnu, broeders en zusters, we zijn geen kinderen van een slavin, maar van de vrije vrouw.