Numeri 12

₁Eens verweten Mirjam en Aäron Mozes, dat hij met een vrouw uit Nubië was getrouwd. ₂Zij zeiden tegen hem: ‘Heeft de Heer zich alleen maar tot jou gericht? Heeft hij ook niet met ons gesproken?’ De Heer hoorde dit. ₃Omdat hij wist dat Mozes de bescheidenheid in eigen persoon was, ₄zei de Heer tegen Mozes en Aäron: ‘Ga met z’n drieën naar de ontmoetingstent.’ Toen zij daar waren, ₅daalde de Heer neer in een wolkkolom, bleef bij de ingang van de tent staan en riep om Aäron en Mirjam. Zij kwamen allebei naar voren. ₆De Heer zei: ‘Luister naar wat ik te zeggen heb. Als ik iemand kies als woordvoerder, dan maak ik mij aan hem bekend in een visioen of in een droom. ₇Met mijn dienaar Mozes ga ik anders te werk. Ik heb hem de leiding over heel mijn volk toevertrouwd. ₈Daarom spreek ik tegen hem niet in raadsels, maar rechtstreeks en duidelijk. Hij heeft zelfs mijn gestalte gezien. Hoe durven jullie hem verwijten te maken!’ ₉De Heer vertrok woedend. ₁₀Toen de wolk boven de tent was verdwenen, zat Mirjams huid plotseling vol uitslag, wit als sneeuw. Aäron draaide zich om en zag dat Mirjam vol uitslag zat. ₁₁Hij zei tegen Mozes: ‘Ach mijn heer, reken ons deze dwaze fout niet aan, laat ons er niet voor boeten. ₁₂Moet Mirjam als een doodgeborene blijven, van wie het vlees al half vergaan is als hij uit de moederschoot komt?’ ₁₃Mozes riep tot de Heer: ‘God, genees haar toch.’ ₁₄De Heer antwoordde: ‘Had haar vader haar in het gezicht gespuwd, dan had ze die schande zeven dagen moeten dragen. Ontzeg haar daarom zeven dagen de toegang tot het kamp. Daarna mag zij weer terugkomen.’ ₁₅Mirjam werd zeven dagen buitengesloten. Het volk trok pas verder toen ze in het kamp was teruggekeerd. ₁₆Daarna braken de Israëlieten op, verlieten Chaserot en sloegen hun tenten op in de Paranwoestijn.