Spreuken 8

₁De Wijsheid roept luid,

het Inzicht laat zich duidelijk horen.

₂Op de heuveltoppen langs de weg,

op de viersprong is de Wijsheid gaan staan.

₃Aan de ingang van de stad,

vlak bij de poort, roept zij:

₄‘Mensen, jullie roep ik,

ik richt me tot alle mensenkinderen.

₅Dommen, leer toch na te denken,

dwazen, leer toch te begrijpen.

₆Luister,

want wat ik ga zeggen,

gaat over grote dingen,

wat mij over de lippen komt,

is vrij van bedrog.

₇Want ik verkondig de waarheid,

ik heb een afschuw van leugens.

₈Mijn woorden zijn oprecht,

niets is verdraaid of vals.

₉Voor iemand met inzicht zijn ze duidelijk,

voor wie al wijsheid verzameld heeft, eenvoudig.

₁₀Stel mijn woorden boven zilver,

stel mij boven het zuiverste goud.

₁₁Want wijsheid is meer waard dan edelstenen,

alles wat men kan begeren,

is vergeleken met wijsheid niets.

₁₂Ik ben de Wijsheid,

Bezonnenheid woont bij mij,

ik vind kennis door overpeinzing.

₁₃Het kwaad uit de weg gaan,

dat is ontzag hebben voor de Heer.

Daarom heb ik een afkeer

van hoogmoed en trots,

van misdaad en bedrog.

₁₄Bij mij vind je beraad en overleg,

ik verschaf inzicht, ik geef kracht.

₁₅Met mij kunnen koningen regeren,

bestuurders bepalen wat recht is.

₁₆Vorsten heersen dankzij mij,

alle staatslieden die eerlijk regeren.

₁₇Ik heb lief wie mij liefhebben,

wie mij zoeken, zullen mij vinden.

₁₈Bij mij vind je rijkdom en eer,

duurzaam bezit, gerechtigheid.

₁₉Beter dan het fijnste goud zijn mijn gaven,

wat ik bied is meer dan het zuiverste zilver.

₂₀Ik bewandel de weg der gerechtigheid,

de paden die leiden naar het recht.

₂₁Wie mij liefhebben,

geef ik een onvervreemdbaar bezit,

wie mij liefhebben,

overlaad ik met schatten.

₂₂De Heer heeft mij als eerste geschapen,

lang geleden, voor al het andere.

₂₃Ik ben gemaakt in het begin van de tijd,

ik was er al voor de aarde bestond.

₂₄Toen er nog geen oceanen waren,

geen bronnen met een overvloed aan water,

toen was ik al geboren.

₂₅Voor de bergen een plaats hadden gevonden,

voor er heuvels waren,

was ik er al;

₂₆voordat de Heer de wijde wereld had gemaakt,

voordat hij een zandkorreltje had geschapen.

₂₇Ik was erbij,

toen hij de hemel zijn plaats gaf,

om de oceaan een horizon trok.

₂₈Toen hij de wolken aan de hemel zette

en de bronnen van de oceaan liet stromen,

₂₉toen hij het water de wet stelde,

de zeeën hun grenzen gaf,

toen hij de fundamenten voor de aarde legde,

₃₀was ik aan zijn zijde, ik was zijn vertrouweling.

Ik was verrukt, elke dag opnieuw,

steeds verheugd in zijn aanwezigheid,

₃₁ik schiep vreugde in de aarde,

ik was blij met de mensen.

₃₂Daarom, kinderen, luister naar mij,

je zult gelukkig zijn

als je mij volgt.

₃₃Luister naar mijn goede raad,

sla hem niet in de wind,

dan word je wijs.

₃₄Gelukkig is wie naar mij luistert,

elke dag opnieuw aan mijn deur staat,

de wacht houdt bij mijn huis.

₃₅Wie mij vindt, heeft het leven gevonden,

hem heeft de Heer lief.

₃₆Wie mij niet zoekt, zet zijn leven op het spel,

wie mij haat, bemint de dood.’