Psalmen 116

₁De Heer heb ik lief!

Hij heeft mij gehoord

toen ik om hulp smeekte,

₂hij heeft geluisterd

toen ik hem riep!

₃De dood had mij in zijn greep,

in zijn ketenen was ik gevangen.

Ik zag geen uitweg meer,

ik was wanhopig.

₄Toen heb ik geroepen:

‘Heer, red mij toch!’

₅Mild is de Heer en rechtvaardig,

onze God is vol medelijden,

₆hij waakt over de hulpeloze mens.

Hoe zwak was ik niet!

Maar hij heeft mij gered.

₇Waarom zou ik onrustig zijn?

De Heer is goed voor mij geweest.

₈Hij heeft mij aan de dood ontrukt,

mijn tranen gedroogd,

mij voor vallen behoed.

₉Ik mag weer verder leven,

in de nabijheid van de Heer.

₁₀Want ik bleef vertrouwen,

ook al zei ik:

‘Ik ben wanhopig,’

₁₁ook al riep ik in mijn angst:

‘Op niemand kun je aan.’

₁₂Hoe kan ik de Heer bedanken

voor alles wat hij deed?

₁₃De beker zal ik naar hem opheffen,

zijn naam zal ik uitroepen,

als dank voor mijn redding.

₁₄Deze belofte zal ik inlossen

ten overstaan van heel het volk.

₁₅Het leven van zijn getrouwen

is de Heer dierbaar.

₁₆Ik behoor u toe, Heer,

daarom hebt u mijn boeien verbroken.

₁₇Uit dank zal ik een offer brengen

en uw naam uitroepen.

₁₈Ik zal mijn belofte inlossen

ten overstaan van heel het volk,

₁₉op de pleinen van uw tempel,

in het hart van Jeruzalem.

Eer aan de Heer!