Psalmen 6

₂Heer, straf mij niet langer,

pijnig mij niet meer,

laat uw woede varen.

₃Heb medelijden met me, Heer,

want ik bezwijk onder uw woede.

Genees mij,

want ik ben volkomen gebroken,

₄gebroken ben ik

naar lichaam en ziel.

Hoelang nog, Heer,

hoelang moet ik nog wachten?

₅Wend u niet langer van mij af, Heer,

red mij, u bent toch goed!

Red mij van de dood,

₆want doden bewijzen u geen eer,

in het dodenrijk brengt niemand u dank.

₇Ik ben moe van het vele zuchten,

elke nacht is mijn bed nat van tranen,

mijn kussen doorweekt.

₈Mijn ogen staan dof van verdriet,

ik zie door een waas.

Dit doen ze mij aan, mijn vijanden.

₉Jullie die mij kwaad willen doen,

verdwijn uit mijn ogen!

Want de Heer hoort mij als ik huil,

₁₀de Heer luistert als ik smeek,

de Heer wijst mij niet af.

₁₁Al mijn vijanden zullen beschaamd staan;

ineens zijn zij gebroken,

volkomen gebroken.

Dan deinzen zij terug,

het schaamrood op de kaken.