Romeinen 4

₁Hoe ging het dan bij onze stamvader Abraham, zo kunnen wij Joden ons afvragen? ₂Als hij gerechtvaardigd werd om wat hij deed, dan had hij iets om zich op te beroemen. Maar voor eigen roem was tegenover God geen plaats. ₃Want wat zegt de Schrift? Dit: Abraham geloofde God en God verklaarde hem daarom rechtvaardig. ₄Iemand die iets presteert, krijgt zijn loon niet uitbetaald als een gunst maar als iets waarop hij recht heeft. ₅Maar als iemand zonder iets te presteren gelooft in God, die de goddeloze rechtvaardigt, dan is het zijn geloof waarom hij rechtvaardig wordt verklaard. ₆Dat is ook de opvatting van David; hij prijst de mens gelukkig die door God rechtvaardig wordt verklaard zonder tegenprestaties:

₉Geldt deze lof van David alleen voor wie besneden zijn, of ook voor wie het niet zijn? We zeiden al: Om zijn geloof werd Abraham door God rechtvaardig verklaard. ₁₀Maar op welk moment deed God dat? Was het voor of na de besnijdenis van Abraham? Ervoor, en niet erna! ₁₁Het teken van de besnijdenis ontving Abraham pas later, als bezegeling van het feit dat God hem gerechtvaardigd had om zijn geloof op een moment dat hij niet besneden was. Zo werd hij de vader van alle mensen die niet besneden zijn maar wel geloven, om daardoor rechtvaardig verklaard te worden. ₁₂Tegelijk werd hij ook de vader van de mensen die besneden zijn, en wel van hen die niet alleen besneden zijn, maar ook gaan in het spoor van het geloof dat onze vader Abraham al had toen hij nog niet besneden was.

₁₃God beloofde aan Abraham en zijn nakomelingen dat de wereld hun zou toebehoren. Maar deze belofte was niet gedaan omdat Abraham de wet onderhield, maar omdat hij om zijn geloof door God werd gerechtvaardigd. ₁₄Want als we van God iets kunnen krijgen door de wet te onderhouden, heeft het geloof niets meer te betekenen en wordt de belofte van God uitgehold. ₁₅Want de wet brengt mee dat God straft, maar waar geen wet is, kan ze ook niet overtreden worden.

₁₆De belofte steunt dus op het geloof. Daaruit blijkt, dat de belofte een vrije gave van God is en door hem zeker gesteld is voor alle nakomelingen van Abraham. Dat zijn niet alleen zij die de wet hebben, maar ook zij die net als Abraham geloven. Abraham is de vader van ons allemaal. ₁₇Zo staat het ook geschreven: Ik heb u vader gemaakt van vele volken. Dat is hij in de ogen van God, in wie hij geloofde, God die de doden weer levend maakt en door zijn woord doet ontstaan wat niet bestond. ₁₈Hoewel er geen hoop meer was, bleef Abraham toch geloven en hopen. Zo werd hij de stamvader van vele volken, volgens Gods eigen woorden: Talrijk zullen uw nakomelingen zijn. ₁₉Abraham was al honderd jaar oud, maar geen ogenblik verzwakte zijn geloof in God als hij dacht aan zijn uitgeleefde lichaam en aan Sara’s onvruchtbaarheid. ₂₀Hij twijfelde niet aan Gods belofte; zijn geloof liet hem nooit in de steek, hij werd er alleen maar in gesterkt. Zo bracht hij eer aan God; ₂₁hij was er diep van overtuigd dat God ook kon doen wat hij beloofd had. ₂₂Daarom werd Abraham rechtvaardig verklaard. ₂₃Maar deze woorden zijn niet voor hem alleen neergeschreven, ₂₄maar ook voor ons. Ook wij worden rechtvaardig verklaard, omdat we geloven in hem die onze Heer Jezus uit de dood heeft opgewekt, ₂₅Jezus, die om onze zonden is uitgeleverd en is opgewekt om ons te rechtvaardigen.