1Petiné Gusti Allah terus digawa mlebu, didèkèkké ing sak tengahé tarup, sing wis dityawiské karo Daved; sakwisé mengkono terus pada masrahaké kurban obongan lan kurban keslametan ing ngarepé Gusti Allah. 2Bareng Daved wis rampung enggoné pasrah kurban obongan lan kurban keslametan, terus mberkahi bangsa kuwi ing asmané GUSTI. 3Terus saben wong Israèl, lanang utawa wadon, dikèki roti siji, daging sak iris lan kuku kismis sak emplèk.
4Daved uga ngangkat wong Lèwi sak perluné didadèkké tukang ngladèni ing ngarepé petiné GUSTI, supaya ngluhurké GUSTI, Gusti Allahé Israèl lan nggawé kidung maturkesuwun lan pamuji kanggo Panjenengané. 5Sing dadi pemimpiné ya kuwi Asaf, nanging sing dadi wong sing kaping pindo Sakaria; terus Yeiel, Semiramot, Yehièl, Matitya, Eliab, Benaya, Obèd-Edom lan Yeiel sing kuwajipané ngunèkké terbangan lan siter, nanging Asaf kuwajipané ngunèkké ketyer, 6nanging imam Benaya lan imam Yahasiel kuwajipané tansah ngunèkké trompèt ing ngarepé peti perjanjiané Gusti Allah mau.
Kidung pamujiné Daved
7Sakwisé mengkono ing dina kuwi uga, Daved ngekèki préntah sing sepisanan marang Asaf lan para seduluré sak brayaté, supaya pada nyanyèkké kidung maturkesuwun kanggo GUSTI:
8Pada pasraha maturkesuwun marang GUSTI, pada nyebuta Asmané,
penggawéané pada kenalké ing antarané para bangsa!
9Pada memujia kidungan kanggo Panjenengané,
pada ngidunga kidung kanggo Panjenengané,
pada rembukana bab kabèh penggawéané sing nggumunaké!
10Gunggungen Asmané sing sutyi,
bèn bungah-bungah wong sing pada nggolèki GUSTI!
11Pada nggolèkana GUSTI lan kekuwatané,
pada tansah nggolèkana praupan-Né!
12Pada élinga marang penggawéan-penggawéan nggumunaké sing ditindakké,
mujijat-mujijat sing nggumunaké lan putusan-putusan sing diomongké,
13hé anak-putuné Israèl, abdiné,
hé anak-anaké Yakub, para pilihané!
14Panjenengané kuwi GUSTI, Gusti Allah kita,
pengadilané kuwi rata ing sak lumahé bumi.
15Panjenengané éling marang perjanjian-Né ing sak lawas-lawasé,
marang tembung sing dipréntahké marang 1000 turunan,
16marang perjanjian sing digawé karo Abraham,
lan sumpah marang Isak,
17sing digawé kanggo Yakub dadi katetepan,
kanggo Israèl dadi perjanjian sing langgeng,
18tembungé: “Tanah Kanaan bakal Tak wènèhké marang kowé,
kanggo tanah panduman sing ditemtokké kanggo kowé!”
19Waktu tyatyahé durung sak piraa,
mung setitik ing kana dadi wong mantya,
20lan nglembara sangka panggonané bangsa sing siji menyang ing panggonané bangsa sijiné,
lan sangka kraton sing siji menyang ing negarané taleré bangsa sijiné,
21Panjenengané ora nglilani sapa waé nglarani marang wong-wong mau;
para ratu pada diukum awit sangka dèwèké kabèh:
22“Aja pada nggepok marang para sing Tak jebatani,
lan aja nindakké sing ala marang para nabi-Ku!”
23Memujia kidungan kanggo GUSTI, hé sak lumahé bumi,
wartakna keslametan sangka Gusti ing sedina-dina.
24Tyritakna kamulyané ing antarané para bangsa
lan penggawéané sing nggumunaké ing antarané kabèh taleré bangsa.
25Awit GUSTI kuwi gedé lan banget pinujiné,
lan luwih medèni tenimbangané sak okèhé allah.
26Awit sak okèhé allahé para bangsa kuwi brahala,
nanging GUSTI sing nggawé langit.
27Kaluhuran lan kamulyan ing ngarepé,
kekuwatan lan kebungahan ing omahé.
28Marang GUSTI, hé para taleré bangsa,
mung marang GUSTI waé enggonmu pada masrahaké kamulyan lan kekuwatan.
29Pada wènèhna kamulyané asmané marang GUSTI,
nggawaa pisungsung lan mlebua nemoni menyang ing ngarepé.
Pada sujuta lan nyembaha marang GUSTI karo nganggokké dandanan kesutyian.
30Gemetera ing ngarepé, hé sak lumahé bumi;
ndonya kuwi nyatané jejek, ora gonjing.
31Langit bèn bungah-bungah lan bumi surak-surak,
wong bèn ngomong ing antarané para bangsa: “GUSTI kuwi ratu!”
32Bèn ombaké segara sak isiné,
bèn bungah-bungah lan kabèh ing kono,
33wit-witan ing alas terus pada surak-surak
ing ngarepé GUSTI,
awit Panjenengané teka arep ngadili bumi.
34Pada pasraha maturkesuwun marang GUSTI,
awit Panjenengané kuwi apik!
katrésnan-Né kuwi nyata langgeng ing selawasé.
35Lan pada ngomonga: “Kita supaya pada Panjenengan tulungi, duh GUSTI Allah, Juruslamet kita,
lan gelem nglumpukké kita
apa uga gelem ngutyuli sangka antarané para bangsa,
supaya kita terus pada ngunggahké maturkesuwun marang asma Panjenengan sing sutyi,
lan supaya gedé ati kita ing njeruhné nggunggung-nggunggung marang Panjenengan.”
36Pinujia GUSTI, Gusti Allahé Israèl,
wiwit sangka kelanggengan tekan ing kelanggengan.
Wong sak umat kabèh terus pada ngomong: “Amin! Pada ngluhurna GUSTI!”
Para wong sing nindakké kuwajipan ngabekti
37Daved terus ninggalké Asaf lan para seduluré sak brayaté ing kono, ya kuwi ing ngarepé peti perjanjiané GUSTI, supaya tetep ngladèni ing ngarepé peti kuwi ing bab apa sing pantes ditindakké saben dina; 38uga Obèd-Edom lan para seduluré tunggal kulawargané, sing tyatyahé suwidak wolu; Obèd-Edom anaké Yedutun lan Hosa kuwi sing pada njaga gapura.
39Nanging imam Sadok lan para seduluré tunggal kulawargané, para imam, kuwi ditinggal ing ngarepé Tarupé Sutyi GUSTI ing puntuk pangurbanan ing Gibéon, 40supaya ésuk lan soré ajek masrahaké kurban obongan marang GUSTI ing mesbèh kurban obongan lan supaya nindakké sakkèhé sing ketulis ing angger-anggeré GUSTI, sing dipréntahké marang wong Israèl. 41Nanging sing dadi kantyané kuwi Héman lan Yedutun lan sak luwihé wong-wong sing pada dipilih sing disebut jenengé supaya pada ngidungké: “Pamuji sukur kanggo GUSTI, awit katrésnan-Né kuwi langgeng ing selawasé.” 42Héman lan Yedutun mau pada dipasrahi trompèt lan ketyer kanggo para sing kuwajipané ngunèkké, lan uga piranti-piranti musik, sing kanggo ngiringi kidungan kanggo Gusti Allah. Nanging para anaké Yedutun kuwi pada nunggu gapura.
43Sakwisé mengkono wong sak bangsa kabèh terus pada mulih menyang ing omahé déwé-déwé, lan Daved ya mulih arep mbagèkké keslametan marang brayaté.
