1 Korintus 12

₁Saiki bab pawèhé Roh. Para sedulur, karepku kowé pada ngertènana sak temené. ₂Kowé pada weruh, yèn ing wantyi kowé ijik kapir, kowé pada kegèrèt marang brahala-brahala sing bisu. ₃Mulané kowé pada tak duduhké, yèn ora ana wong sing guneman awit sangka Rohé Gusti Allah kok bisa ngomong: “Yésus kena bebendu” lan uga ora ana wong sing bisa ngakoni: “Yésus kuwi Gusti,” yèn ora sangka Roh Sutyi.

₄Pawèh kasukman kuwi werna-werna, nanging Roh kuwi mung siji. ₅Lan wujudé peladènan kuwi rupa-rupa, nanging Gusti kuwi mung siji. ₆Uga penggawé sing nggumunaké kuwi werna-werna, nanging Gusti Allah mung siji sing nindakké samubarang ing wong kabèh.

₇Nanging kerjanané Roh Sutyi dikétokké ing saben wong kanggo keperluané wong kabèh. ₈Awit, sing siji dikèki karo Roh bisa guneman karo kawityaksanan, sijiné nampa pawèh bisa guneman karo kaweruh ya sangka Roh Sutyi kuwi uga. ₉Sing siji dikèki pertyaya sing gede, ya karo Roh kuwi mau, lan sijiné nampa pawèh bisa maraské ya sangka Panjenengané uga. ₁₀Sing siji nampa pawèh bisa nganakké mujijat, sijiné pawèh nubuat, sijiné menèh pawèh mbédak-mbédakké apa sing sangka lan apa sing duduk sangka Roh Sutyi. Sing siji pawèh guneman nganggo basa roh, sijiné menèh pawèh ndunungké basa roh mau. ₁₁Nanging iki mau kabèh ditindakké karo Roh siji kuwi uga, sing ngekèki pawèh marang saben wong déwé-déwé kaya sing dikarep-Né.

₁₂Awit, kayadéné badan kuwi siji, nanging pérangané okèh; lan sak kabèhé pérangané badan kuwi senajan okèh, pada dadi badan siji; mengkono uga Kristus. ₁₃Awit sak njeruhné Roh siji kita kabèh wis pada dibaptis dadi badan siji, pada diombèni sangka Roh siji, dadia wong Ju, dadia wong Yunani; dadia batur tukon, dadia wong merdéka.

₁₄Awit badan kuwi pérangané ora mung siji, nanging okèh. ₁₅Yèn sikil ngomong ngéné: “Awit aku duduk tangan, mulané aku ora klebu njeruhné badan,” apa bener yèn sikil kuwi ora klebu njeruhné badan? ₁₆Lan yèn kuping ngomong ngéné: “Awit aku duduk mripat, mulané aku ora klebu njeruhné badan,” sing mengkono apa ya bener yèn kuping mau ora klebu njeruhné badan? ₁₇Yèn badan sekujur kuwi mung ujut mripat, terus kupingé ing ngendi? Yèn badan sekujur kuwi mung ujut kuping, irungé ing ngendi? ₁₈Nanging Gusti Allah wis mernahké pérangané badan kuwi, ing panggonané déwé-déwé ing badan, miturut kaya sing dikarep-Né. ₁₉Yèn kabèh kuwi mau mung dadi pérangan siji, terus badané kuwi ing ngendi? ₂₀Pantyèn pérangané kuwi okèh, nanging badané mung siji.

₂₁Sing dadi mripat ora kena ngomong marang tangan ngéné: “Aku ora butuh kowé.” Lan sirah ora kena ngomong marang sikil ngéné: “Aku ora butuh kowé.” ₂₂Malah njeruhné badan sing kétoké ringkih déwé, kuwi sing dibutuhké banget. ₂₃Lan pérangané badan sing miturut panemu kita ora pati ana ajiné, kuwi pada kita patyaki ngungkuli liyané. Lan njeruhné badan kita sing saru, kuwi pada kita rumati ngungkuli liyané. ₂₄Nanging pérangan-pérangané badan kita sing wis pantes kuwi ora perlu dirumat mengkono. Awit Gusti Allah enggoné ndadèkké badan kita kuwi karo ngekèki aji sing gedé marang pérangan sing rupané ora pantes, ₂₅supaya ing sak njeruhné badan aja nganti ana tukaran, nanging kabèh pérangan sing béda-béda kahanané kuwi malah pada rumat-rumatan. ₂₆Mulané yèn ana pérangan siji sing lara, pérangan liyané kabèh pada mèlu ngrasakaké; yèn ana siji sing kajènan, kabèh pada mèlu bungah.

₂₇Kowé kuwi pada dadi badané Kristus, lan siji-sijiné pada dadi pérangané. ₂₈Lan Gusti Allah wis netepaké wong ing pasamuan: sepisan dadi rasul, kaping pindo dadi nabi, kaping teluné dadi guru. Terus ana sing dikèki kapinteran nganakké mujijat, maraské, ngladèni, nuntun, lan kapinteran nggunakké basa roh. ₂₉Apa kabèh kuwi dadi rasul utawa nabi utawa guru? Apa kabèh mau pada nampa pawèh nganakké mujijat, ₃₀utawa maraské, utawa nggunakké basa roh utawa ndunungké basa roh?

₃₁Mulané pada nggayuha marang pawèh-pawèh sing luwih penting. Lan aku nduduhké kowé dalan sing luwih duwur déwé.