1 Para Ratu 12

₁Sakwisé mengkono Réhabéam terus lunga menyang Sikem, awit wong Israèl kabèh wis pada nglumpuk ing Sikem perlu ndadèkké ratu piyambaké. ₂Bareng Yérobéam anaké Nébat krungu kabar bab kuwi; waktu semono piyambaké ijik ing Egipte, awit lunga mblayu mbrana, nglungani Salomo, terus gelis-gelis bali sangka negara Egipte. ₃Wong-wong terus kongkonan ngundang, Yérobéam ya terus teka bebarengan karo wong Israèl sak pasamuan kabèh terus ngomong marang Réhabéam: ₄“Bapakmu wis nggawé aboté tanggungan kita kabèh, mulané saiki sampéyan muga gelem ngèntèngké penggawéan sing abot sing ditanggungké karo bapakmu lan tanggungan sing abot sing dipikulaké marang kita kabèh, supaya kula terus pada ngabdi marang sampéyan.” ₅Nanging pada nyauri mengkéné: “Pada muliha nganti mbésuk embèn, terus pada balia menèh marang aku.” Rayat kabèh terus pada mulih.

₆Réhabéam terus njaluk pituduh marang para pinituwa sing sakjeké uripé Salomo, bapaké, tansah ngamping-ngampingi, tembungé: “Kepriyé apiké enggonku bakal ngekèki jawaban marang rayat kuwi?” ₇Semauré: “Yèn ing dina kuwi sampéyan gelem ngekèki jawaban karo tembung sing apik, rayat mesti bakal ngabdi marang sampéyan sak lawasé.” ₈Nanging ratu ora gelem nampa pituduhé para pinituwa mau, lan terus njupuk tetimbangan marang para wong nom-noman sing sak barakan karo piyambaké lan sing ngamping-ngampingi piyambaké, ₉tembungé: “Kepriyé panemumu, kepriyé enggon kita bakal nyauri rayat sing pada ngomong marang aku: Sampéyan muga gelem ngèntèngké tanggungan sing ditanggungké karo bapakmu marang kita kuwi?” ₁₀Para nom-noman sak barakané piyambaké mau terus pada ngomong: “Sampéyan supaya nyauri marang rayat, sing wis ngomong ing ngarepé sampéyan: Bapakku wis nggawé aboté sing kudu kok sangga kabèh, nanging sampéyan supaya gelem ngekèki èntèngé marang kita kabèh - sampéyan supaya gelem nyauri mengkéné: Jentikku luwih gedé tenimbangané bangkèkané bapakku. ₁₁Mulané saiki mengkéné: bapakku wis ngekèki tanggungan sing abot marang kowé kabèh, nanging aku bakal ngundaki tanggunganmu; bapakku wis ngajar kowé kabèh karo sabuk, nanging aku bakal ngajar kowé karo sabuk sing karo eri wesi.”

₁₂Bareng let rong dina Yérobéam nemoni ing ngarepé Réhabéam karo rayat kabèh, netepi apa sing dipréntahké karo ratu: “Mbésuk embèn pada tekaa mréné menèh.” ₁₃Ratu nyauri marang rayat karo nesu; ora perduli marang tembung pituduhé para pinituwa; ₁₄sing diomongké marang rayat kuwi miturut rembukané para nom-noman: mengkéné tembungé: “Bapakku ndadèkké aboté kerjananmu kabèh, nanging aku bakal nambahi kuwajipanmu kuwi; bapakku wis ngajar kowé kabèh karo sabuk, nanging aku bakal ngajar kowé karo sabuk sing karo eri wesi.” ₁₅Dadiné ratu ora gelem nuruti penjaluké rayat, awit bab kuwi pantyèn owah-owahan sing dikarepké karo GUSTI, supaya GUSTI bisa netepi tembungé lantaran nabi Ahia, wong Silo, marang Yérobéam anaké Nébat.

₁₆Bareng wong Israèl kabèh weruh, yèn ratu ora gelem nuruti penjaluké, rayat terus pada nyauri marang ratu mengkéné:

₂₁Bareng Réhabéam wis teka ing Yérusalèm, terus nglumpukké wong turunané Yéhuda kabèh lan taler Bényamin, tyatyahé 180.000, kabèh wong nom-noman sing saguh perang nglawan turunané Israèl, karepé arep mbalèkké kraton kuwi marang Réhabéam, anaké Salomo. ₂₂Nanging terus ana tembungé Gusti Allah marang nabi Semaya, abdiné Gusti Allah, mengkéné: ₂₃“Kowé ngomonga marang Réhabéam, anaké Salomo, ratu ing Yéhuda, lan marang bangsa kuwi: ₂₄Mengkéné tembungé GUSTI: Kowé aja pada maju perang lan aja nglawan sedulur-sedulurmu, wong Israèl. Pada muliha menyang ing omahmu déwé-déwé, sebab Aku sing nggawé lelakoné bab iki.” Wong kabèh pada nggatèkké préntahé GUSTI terus pada mulih miturut préntahé GUSTI.

₂₅Sakwisé mengkono Yérobéam terus nguwati kuta Sikem ing pegunungan Efraim, manggon terus ing kono lan lunga menèh sangka kono nguwati Pnuèl. ₂₆Yérobéam ngomong ing sak njeruhné ati: “Saiki mbok menawa kraton bakal bali marang tyedak turuné Daved. ₂₇Yèn bangsa kuwi lunga pasrah kurban sing dibelèh ing griyané GUSTI nang Yérusalèm, bangsa iki atiné mesti bakal mbalik marang bendarané, ya kuwi Réhabéam, ratu Yéhuda.” ₂₈Sakwisé dipikir-pikir, terus nggawé pedèt emas lanang loro terus ngomong marang wong kabèh: “Wis tyukup suwé enggonmu pada lunga menyang Yérusalèm. Hé Israèl, saiki delengen allah-allahmu, sing wis nuntun kowé metu sangka negara Egipte.” ₂₉Sapi sing siji terus dipapanaké ing Bétel, nanging sijiné ana Dan. ₃₀Bab kuwi njalari wong terus nglakoni dosa, awit rayat terus pada menyang Bétel perlu nyembah marang retya sing siji, lan menyang ing Dan nyembah marang retya liyané. ₃₁Piyambaké uga nggawé omah-omah kanggo ngabekti ana puntuk-puntuk pangurbanan lan ngangkat wong-wong didadèkké imam sangka golongané rayat sing duduk turunané Lèwi. ₃₂Sakwisé mengkono Yérobéam nentokké dina gedé ing tanggal sing kaping limalas sasi wolu, kaya dina gedé Yéhuda, lan dèkné déwé munggah ing undak-undakané mesbèh. Kaya mengkono sing ditindakké ing Bétel: dèkné pasrah kurban marang pedèt-pedèt sing wis digawé mau, terus ngekèki kuwajipan marang para imam puntuk pangurbanan sing wis didekké. ₃₃Piyambaké munggah ing undak-undakané mesbèh gawèané ing Bétel, ing tanggal sing kaping limalas ing sasi kaping wolu, ing sasi sing wis dirantyam ing sak njeruhné atiné piyambak; piyambaké nentokké dina gedé kanggo wong Israèl lan munggah ing undak-undakané mesbèh mau perlu ngobong kurban.