1 Para Ratu 20

₁Bènhadad, ratu ing negara Aram, nglumpukké suradaduné kabèh, lan dibantu karo ratu telung puluh loro lan jaran lan kréta, terus ngluruk ngepung Samaria, sing dilawan perang. ₂Bènhadad terus ngirimké kongkonan menyang kuta kuwi, dikongkon nemoni Akab, ratu ing Israèl lan ngomong: “Mengkéné tembungé Bènhadad: ₃Tembungé emasmu lan slakamu kuwi duwèkku, lan para bojomu lan anak-anaké sing ayu-ayu rupané kuwi uga duwèkku.” ₄Ratu ing Israèl nyauri tembungé: “Kaya sing sampéyan omongaké, duh bendara, kula uga kabèh duwèk kula, iki duwèké sampéyan!” ₅Sakwisé kuwi para kongkonan mau pada bali lan ngomong: “Mengkéné tembungé Bènhadad: Pantyèn kula wis kongkonan wong nemoni sampéyan lan ngomong: Pantyèn emasmu lan slakamu, para bojomu lan para anak kudu pada sampéyan pasrahké marang kula, ₆nanging sésuk ésuk kira-kira ing wantyi mengkéné, kula bakal ngutus para penggedé kula supaya nemoni sampéyan lan ngglédahi omahé para penggedé sampéyan, lan apa sing didelok lan dipingini bakal dijukuk lan bakal digawa.”

₇Ratu ing Israèl terus nyeluk kabèh tuwa-tuwané negara, pada diomongi mengkéné: “Pada gatèkna, wong iki arep nggawé tyilaka kita, awit wis kongkonan wong nemoni aku njaluk bojo-bojoku lan para anakku, emas lan slakaku lan aku wis saguh masrahaké.” ₈Kabèh tuwa-tuwané lan rayat kabèh pada ngomong: “Aja dirungokké, aja dituruti!” ₉Awit sangka kuwi terus ngomong marang para kongkonané Bènhadad: “Kowé pada ngomonga marang ratu: ‘Kabèh penjaluké sampéyan marang kula sing wiwitan, kuwi bakal kula turuti, nanging penjaluké sampéyan sing kèri kuwi, kula ora bisa nuruti.” Para kongkonan terus pada mundur lan ngomongké marang Bènhadad. ₁₀Bènhadad terus kongkonan wong nemoni Akab, dikongkon ngomong: “Kula supaya dikèki ukuman mengkéné karo para allah, malah ngungkuli sangka kuwi, yèn rayat sing ngetutké kula ijik pada bisa nggegem bleduké gempurané Samaria.” ₁₁Nanging ratu ing Israèl nyauri tembungé: “Kowé pada ngomonga: Wong sing ijik nyekel pedang aja nganti gemunggung kaya wong sing wis nyèlèhké pedangé.” ₁₂Kadung Bènhadad, sing waktu kuwi ijik mendeman karo para ratu ing tarupé, krungu tembungé sing mengkono kuwi, terus ngomong marang para pegawéné: “Pada tata-tataa maju!”, terus pada tata-tata maju arep nglawan kuta mau.

₁₃Nanging dadakan ana nabi sing nemoni Akab, ratu ing Israèl lan ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: Apa kowé wis weruh kabèh wong sing pada ramé-ramé kuwi? Ing dina iki kuwi bakal pada Tak pasrahké ing tanganmu, supaya kowé weruh, yèn Aku iki GUSTI.” ₁₄Akab terus takon: “Sapa sing bakal ngréwangi?” Semauré: “Mengkéné tembungé GUSTI: Para nom-noman sing mèlu para penggedéné distrik.” Ratu takon menèh: “Sapa sing bakal miwiti perang?” Semauré: “Sampéyan déwé!” ₁₅Ratu terus ngitungi para nom-noman balané para penggedéné panggonan mau. Tyatyahé ana 232, lan sakwisé kuwi terus ngitung tyatyahé rayat kabèh, ya kuwi wong Israèl kabèh. Tyatyahé ana 7000 wong. ₁₆Kuwi pada maju perang, nyerang ing wayah tengah awan, waktu Bènhadad ijik ombèn-ombèn nganti mendem ing tarupé, bebarengan karo para ratu sing pada ngréwangi sing tyatyahé telung puluh loro mau. ₁₇Waktu para nom-noman balané para penggedéné panggonan kuwi pada ndisiki nyerang. Bènhadad terus kongkonan wong dipréntah mriksa, lan kuwi pada ngomongi marang piyambaké mengkéné: “Ana wong sing pada maju perang sangka Samaria.” ₁₈Bènhadad terus ngomong: “Wong-wong kuwi, tekané apa kepéngin rukunan apa arep perang, kabèh pada tyekelen uripan!” ₁₉Waktu kuwi wong-wong pada metu sangka sak njeruhné kuta, ya kuwi para nom-noman balané para penggedéné panggonan lan uga suradadu sing pada ngetutké. ₂₀Kuwi terus pada matèni mungsuh sing ana ngarepé, terus wong Aram kuwi pada mlayu, lan diuyak karo wong Israèl. Nanging Bènhadad, ratu ing Aram bisa utyul karo numpak tumpakané, bebarengan karo suradadu sing numpak jaran liyané. ₂₁Ratu ing Israèl uga maju perang lan terus ngentèkké jaran-jarané lan kréta-krétané lan njalari gedé kalahé wong Aram. ₂₂Sakwisé mengkono nabi mau terus nemoni ratu Israèl lan ngomong: “Saiki sampéyan kula njaluk sing kuwat ing ati, kula njaluk nimbang-nimbang lan mikir apa sing kudu sampéyan tandangi, awit mbésuk gantiné taun ratu ing Aram bakal merangi sampéyan.”

₂₃Para pegawéné ratu ing Aram pada ngomong marang piyambaké: “Gusti Allahé kana kuwi allahé gunung; mulané kana ngungkuli kuwaté tenimbangané kita. Nanging yèn enggèn kita perang nglawan kana kuwi ing lemah ing daratan rata, kita mesti luwih kuwat tenimbangané kana. ₂₄Saiki sampéyan kula njaluk nandangi mengkéné: Para ratu kuwi supaya pada dilèrèni sangka dadi ratu, digantèni karo para penggedéné distrik. ₂₅Sampéyan terus supaya nglumpukké suradadu sing tyatyahé pada karo sing mati, mengkéné uga jaran lan krétané tyatyahé ya kaya waktu sing ndisik. Hayuk terus pada maju perang nglawan wong-wong kuwi ing lemah daratan sing rata, kita mesti luwih kuwat tenimbang kana.” Ratuné gelem setuju karo tembungé terus nandangi mengkono.

₂₆Ing taun ngarepé Bènhadad nitipriksa suradadu ing Aram terus maju perang menyang ing Afèk, nglawan wong Israèl. ₂₇Wong Israèl uga nitipriksa grombolané lan sakwisé disangoni terus budal metuki wong Aram. Wong Israèl pada ngepung maju adep-adepan karo wong Aram, kétoké kaya wedus rong kumpulan, nanging wong Aram tekané kaya banjir sing ngelepi negara kuwi. ₂₈Ing kono abdiné Gusti Allah terus metuki ratuné Israèl lan ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: awit wong Aram kuwi wis ngomong: GUSTI kuwi allahé gunung lan duduk allahé lemah rata, mulané Aku bakal ngekèkké suradadu sing gedé kuwi ing tanganmu, supaya kowé pada weruh, yèn Aku kuwi GUSTI.” ₂₉Pitung dina enggoné pada ngepung maju adep-adepan. Nanging ing dina kaping pitu kuwi terus pada miwiti perang lan ing sak njeruhné sedina wong Israèl ngalahké wong Aram. Kabèh suradaduné ing daratan 100.000 wong Aram kuwi. ₃₀Pada mlayu menyang Afèk, mlebu ing kuta, nanging témboké ambruk nibani wong 27.000, ya kuwi turahé mau.

Waktu semono Bènhadad mblayu mlebu ing kuta lan ndelik ngalih-ngalih kamar. ₃₁Para pegawéné terus pada ngomong marang piyambaké: “Ngertènana, kula wis pada krungu, yèn para ratu turunané Israèl kuwi ratu sing pada kebak welas asih. Hayuk pada nganggo salin kasusahan ing bangkèkan kita lan tali ing sirah kita terus pada metu nemoni ratuné Israèl; menawa sampéyan terus diuripi.” ₃₂Sakwisé mengkono terus pada nganggo salin kasusahan ing bangkèkané lan tali ing sirahé lan terus nemoni ratuné Israèl lan ngomong: “Abdi sampéyan Bènhadad ngomong: Bendara kula supaya gelem ngekèki urip marang kula.” Semauré: “Apa piyambaké ijik urip? Kuwi apa ora sedulurku.” ₃₃Wong-wong pada nganggep, yèn kuwi tanda sing apik, mulané tembungé mau digondèli lan ngomong: “Bènhadad kuwi pantyèn sedulur sampéyan!” Sakwisé mengkono Akab ngomong: “Pada lungaa, piyambaké gawanen mréné!” Dadiné Bènhadad terus metu lan nemoni ing ngarepé, terus diajak numpak kréta. ₃₄Bènhadad ngomong: “Kuta-kutané sing direbut karo bapak kula sangka bapak sampéyan, bakal kula balèkké mulih; Sak terusé mbok menawa sampéyan ngarepké bakal nggawé pasar ing Damaskus kanggo sampéyan, ya kaya anggèné bapak kula nggawé ing Samaria.” “Nanging kula déwé,” mengkono tembungé Akab, “bakal ngongkon sampéyan mulih sakwisé nganakké perjanjian.” Akab terus nggawé perjanjian karo piyambaké lan nglilani piyambaké mulih.

₃₅Terus golongané para nabi ana siji sing ngomong marang kantyané awit sangka préntahé GUSTI: “Aku pentungen!” Nanging kantyané kuwi emoh mentung. ₃₆Kuwi terus diomongi: “Awit kowé ora nggatèkké swarané GUSTI, mulané ngertia, sak lungamu sangka ngarepku, kowé bakal ketubruk karo singa.” Lan bareng wong mau lunga sangka ngarepé, terus ditubruk singa. ₃₇Nabi mau terus nemoni wong liyané lan ngomong: “Aku pentungen!” Terus ya dipentungi lan ditatoni. ₃₈Nabi mau terus lunga lan ngadek nyegat ratu ing dalan, karo nylamur laku karo mripaté dibuntel. ₃₉Waktu ratu liwat, nabi mau nglaporké perkarané marang ratu, semauré: “Waktu abdimu iki maju menyang sak tengahé peperangan, dadakan ana wong siji sing ninggalké barisan karo nggawa wong ing ngarep kula karo ngomong: Wong iki jaganen, yèn wong iki nganti ilang, senajan karo tyara kepriyé waé, nyawamu bakal kanggo ijolé, utawa kowé kudu mbayar duwit sak talénta slaka. ₄₀Waktu abdimu ijik répot ing kana-kéné, wong kuwi ilang.” Ratuné Israèl terus ngomong marang wong mau: “Ya mengkono kuwi ukumanmu, kowé déwé sing wis netepké.” ₄₁Wong mau terus gelis-gelis ngutyuli buntelané mripaté, terus ratu Israèl ngerti, yèn kuwi tunggalé para nabi. ₄₂Nabi kuwi terus ngomong: “Mengkéné tembungé GUSTI: awit kowé wis ngetyulké wong sing Tak dèwèké supaya dientèkké, mulané nyawamu bakal dadi gantiné nyawané, lan rayatmu bakal dadi gantiné rayaté.” ₄₃Ratuné Israèl terus mulih menyang kratoné karo ati sing nyusahké lan nesu, lan tekané Samaria.