Kebon angguré Nabot
1Sakwisé mengkono terus ana lelakon mengkéné: Nabot, wong Yisreèl, nduwé kebon anggur ing Yisreèl, ing sandingé palèsé Akab, ratu ing Samaria. 2Akab ngomong marang Nabot: “Kebon anggurmu kuwi pasrahna marang aku, arep tak dadèkké kebon sayuran, awit manggon ing sak tyedaké kratonku. Kowé bakal tak wènèhi kebon anggur sing luwih apik tenimbangané kuwi kanggo gantiné, utawa yèn kowé luwih seneng, aku bakal ngekèki duwit marang kowé, sepira regané.” 3Semauré Nabot marang Akab: “GUSTI supaya ngedohké kula sangka kuwi, ya kuwi yèn kula nganti masrahaké warisan sangka para mbah kula marang sampéyan.” 4Akab terus mulih nang palèsé karo ati mangkel lan nggedumel awit sangka tembungé Nabot, wong Yisreèl mau marang piyambaké: “Warisan sangka para mbah kula kuwi ora bakal kula pasrahaké ing ngarepé sampéyan.” Akab terus lèyèh-lèyèh ing ambèné karo mengkurep lan ora gelem mangan.
5Isebèl, bojoné terus nemoni lan ngomong marang piyambaké: “Apa sebabé nganti sampéyan mangkel, nganti terus ora gelem mangan?” 6Semauré piyambaké marang Bojoné wadon: “Awit aku wis ngomong marang Nabot, wong Yisreèl kuwi: Kebon anggurmu kuwi pasrahna marang aku bakal tak tuku, utawa yèn kowé luwih seneng, kowé bakal tak wènèhi kebon anggur kanggo ijolé. Nanging tembungé: Kebon anggur kula kuwi ora bakal kula pasrahaké marang sampéyan.” 7Isebèl, bojoné, ngomong marang piyambaké: “Sampéyan apa ora sing saiki nggawa pangwasané kraton ing Israèl? Sampéyan, kula njaluk tangi, lan mangan lan disenengké ati sampéyan! Kula sing bakal masrahaké marang sampéyan kebon angguré Nabot wong Yisreèl kuwi.” 8Sakwisé mengkono Isebèl terus nggawé layang atas asmané Akab, terus diségel karo ségelé kraton lan dikirimké marang para pinituwa lan para penggedéné ing kuta panggonané Nabot. 9Layang mau isiné mengkéné: “Kowé pada nglumpuka lan pasa lan Nabot kuwi lunguhna ing ngarepé rayat. 10Terus kowé ndèkèkna wong dursila loro ing ngarepé; wong loro kuwi supaya pada ndakwa dèwèké: Kowé wis ngèlèk-èlèk marang Gusti Allah lan ratu. Sakwisé mengkono wong kuwi gawanen metu lan bandemana watu nganti mati.”
11Wong sing pada tunggal sak kuta karo Nabot, ya kuwi para pinituwa lan para penggedéné, sing pada manggon ing kuta mau, pada nglakoni apa préntahé Isebèl marang wong-wong mau, netepi isiné layang sing dikèkké marang dèwèké kabèh. 12Pada ngumumaké pasa lan Nabot dilungguhké ing ngarepé rayat. 13Sakwisé mengkono terus ana wong loro sing teka, ya kuwi wong dursila, sing lungguh adep-adepan karo Nabot. Wong dursila loro kuwi terus ndakwa Nabot ing ngarepé rayat, tembungé: “Nabot kuwi wis ngèlèk-èlèkké Gusti Allah karo ratu.” Sakwisé kuwi Nabot digawa menyang ing sak njabané kuta terus dibandemi watu nganti mati. 14Bareng wis mengkono wong-wong terus pada kongkonan wong ngabari Isebèl: “Nabot wis dibandemi watu nganti mati.” 15Isebèl sakwisé krungu, yèn Nabot wis dibandemi watu nganti mati, terus gelis-gelis ngomong marang Akab: “Hayuk tangi, kula njaluk njupuk kebon angguré Nabot, wong Yisreèl kuwi, dadi duwèké sampéyan, awit Nabot, sing ora gelem masrahaké kebon angguré marang sampéyan karo kok tuku kuwi, wis ora urip menèh, wis mati.” 16Bareng Akab krungu, yèn Nabot wis mati, terus gelis-gelis tangi lan lunga menyang kebon angguré Nabot, wong Yisreèl kuwi, dijaluk dadi duwèké.
17Nanging terus ana tembungé GUSTI marang Elia, wong Tisbé kuwi, mengkéné: 18“Kowé lungaa, nemonana Akab, ratuné Israèl ing Samaria. Wong kuwi ijik menyang ing kebon angguré Nabot, arep diepèk. 19Kowé ngomonga marang dèwèkné: Tembungé GUSTI mengkéné: Kowé wis matèni lan uga wis ngrampas! Kowé uga ngomonga marang wong kuwi: Mengkéné Tembungé GUSTI: Ing panggonané asu ndilati getihé Nabot, ing kono uga asu bakal ndilati getihmu.”
20Tembungé Akab marang Elia: “Kowé bisa ketemu karo aku ta saiki, hé mungsuhku?” Semauré: “Ya, pantyèn saiki kula ditemokké karo sampéyan, awit sampéyan wis ndadèkké sampéyan déwé dadi batur karo tyara nandangi apa sing ala ing ngarepé GUSTI. 21Aku bakal nekakké tyilaka marang kowé. Kowé bakal Tak entèkké, semono uga saben wong lanang sangka tunggalé turunané Akab bakal Tak entèkké, ya sing duwur ya sing endèk pangkaté ing Israèl. 22Lan brayatmu bakal Tak gawé kaya brayaté Yérobéam anaké Nébat lan kaya brayaté Basa anaké Ahia, awit kowé nggawé nesuné ati-Ku, lan njalari wong Israèl pada nglakoni dosa. 23Uga kanggo Isebèl GUSTI wis ngomong: Isebèl bakal dipangan karo asu ing témboké njaba Yisreèl. 24Tunggalé brayaté Akab sing mati ing kuta, bakal dipangan karo asu, nanging sing mati ing ara-ara bakal dipangan karo manuk ing awang-awang.”
25Sejatiné pantyèn durung tau ana wong sing kaya Akab enggoné ndadèkké dèkné déwé dadi batur karo tyara nglakoni apa sing ala ing ngarepé GUSTI, awit sangka enggoné wis diojok-ojoki karo Isebèl, bojoné. 26Malah piyambaké wis nandangi sing ala banget, ya kuwi enggoné ngetutké mburi para brahala, persis kaya sing digawé karo wong Amori sing wis dilungakké karo GUSTI sangka ngarepé wong Israèl.
27Bareng Akab krungu tembungé kuwi, terus nyuwèk-nyuwèk sandangané lan nganggo salin kasusahan lan pasa. Malah enggoné turu uga nganggo salin kasusahan, lan yèn mlaku alon-alon. 28Terus ana tembungé GUSTI marang Elia, wong Tisbé, mengkéné: 29“Apa kowé wis weruh, yèn Akab ngasorké awaké ing ngarep-Ku? Awit wong kuwi wis ngasorké awaké ing ngarep-Ku, Aku ora bakal nekakké tyilaka ing sak njeruhné dèwèké ijik urip. Mbésuk ing jamané anaké Aku bakal nekakké tyilaka marang brayaté.”
