1Hiram, ratu ing negara Tirus, kongkonan para pegawéné nemoni menyang ing ngarepé Salomo, awit krungu, yèn Salomo wis dijebatani dadi ratu nggentèni bapaké, awit Hiram kuwi tansah kekantyan karo Daved. 2Salomo terus kongkonan menyang ngarepé Hiram, dikongkon ngomong: 3“Sampéyan ngerti, yèn Daved, bapak kula, ora bisa ngedekké omah kanggo asmané GUSTI, Gusti Allahé, awit mungsuh-mungsuhé ratu pada merangi piyambaké sangka endi-endi, kabèh terus dipasrahké karo GUSTI ing ngisoré sikilé. 4Nanging saiki GUSTI, Gusti Allah kula, wis ngekèki katentreman marang kula ing endi-endi, wis ora ana mungsuh menèh lan ora ana kasangsarané menèh sing nekani. 5Lan ngertènana, kula mikir-mikir bakal ngedekké omah kanggo GUSTI, Gusti Allah kula, kaya sing wis dijanjèkké karo GUSTI marang Daved, bapak kula, mengkéné: Anakmu sing mengko bakal Tak jagongké ing damparmu dadi gantimu, kuwi sing bakal nggawé omah kanggo asma-Ku. 6Awit sangka kuwi sampéyan muga gelem ngekèki préntah negor wit-witan tyemara ing gunung Libanon, lan wong kula ya bèn pada ngréwangi para abdi sampéyan, malah upahé kanggo para abdi sampéyan bakal kula pasrahaké marang sampéyan, sepira waé penjaluké sampéyan, awit sampéyan ngerti, yèn sedulur kula ora ana sing bisa negor wit-witan kaya wong ing Sidon.”
7Sakwisé krungu pawelingé Salomo kuwi, Hiram banget senengé atiné lan terus ngomong: “Pinujia GUSTI ing dina iki, awit Dèkné wis ngekèki Daved anak sing wityaksana sing ngratoni bangsa sing gedé iki.” 8Hiram terus kongkonan abdiné ngomong marang Salomo mengkéné: “Kula wis nampa pawelingé lantaran kongkonan sampéyan. Bab kayu tyemara lan kayu beros, kula bakal nindakké apa sing dadi karep sampéyan. 9Wong-wong kula bakal ngedunké sangka gunung Libanon ing segara lan bakal kula préntah supaya digandèng-gandèng dadi gètèkan terus digawa menyang ing panggonan sing sampéyan duduhké marang kula, ing kana banjur pada dibungkar, terus sampéyan bisa ngongkon ngangkati. Nanging sampéyan muga gelem nyukupi kebutuhané kula pangan kanggo sak isiné kraton, sepira sing kula karepaké.” 10Mengkono dadiné Hiram ngekèki kayu tyemara lan kayu beros marang Salomo, sepira sing dikarepké. 11Nanging Salomo terus ngekèki marang Hiram gandum 20.000 kor, bakal pangan kanggo sak isiné kraton, lan lenga deplok rong puluh kor; kuwi sing dipasrahké karo Salomo marang Hiram ing saben taun. 12Nanging GUSTI ngekèki kawityaksanan marang Salomo kaya sing dijanjèkké marang Panjenengané; dadiné Hiram lan Salomo kuwi rukun, loro-loroné terus nganakké perjanjian.
13Salomo terus nyeluk wong sing dadi kerja peksa sangka sak tanah Israèl kabèh, tyatyahé wong-wong mau ana 30.000. 14Kuwi pada dipréntahké menyang gunung Libanon, giliran saben sasi 10.000: sak suwéné sesasi pada ing Libanon, rong sasi ing omah. Adoniram sing dadi mandor wong sing dadi kerja peksa mau. 15Lan menèh Salomo nduwé batur 70.000 lan tukang tatah 8000 ing pegunungan, 16kuwi durung kepitung para penggedéné mandoré Salomo sing mimpin penggawéan kuwi, tyatyahé ana 3300; kuwi sing pada mandori rayat sing nindakké penggawéan kuwi. 17Sak terusé ratu ngongkon supaya wong-wong pada mbrèngkali watu sing gedé-gedé; watu sing larang-larang kanggo dasaré omah kuwi watu tatahan. 18Ing kono para tukangé Salomo lan para tukangé Hiram lan para wong Gebal pada natahi kayu lan watu kanggo nyawiské ngedekké omah mau.
