1 Samuèl 13

₁Saul umuré seméné taun, waktu ngadek dadi ratu, rong taun enggoné ngwasani Israèl. ₂Saul milih wong 3000 sangka antarané wong Israèl, sing 2000 mèlu dèkné ing Mikmas lan ing pegunungan Bétel, nanging sing 1000 mèlu Yonatan ing Gibéa-Bènyamin, nanging luwihé sangka kuwi pada dipréntahké mulih menyang tarupé déwé-déwé.

₃Yonatan ngalahké balané wong Filistèn sing ngenggoni Géba lan perkara kuwi dikrungu karo wong-wong Filistèn. Awit sangka kuwi Saul ngongkon ngunèkké trompèt ing sak kabèhé negara awit atiné: “Wong Ibrani bèn pada krungu.” ₄Mengkono kuwi sakkèhé wong Israèl terus pada krungu kabar, yèn Saul wis ngalahké suradaduné wong Filistèn, lan awit sangka kuwi wong Israèl terus disengiti karo bangsa Filistèn. Wong Israèl terus disiapké, mèlu Saul menyang ing Gilgal.

₅Nanging wong Filistèn wis pada ngumpul arep ngluruk perang nglawan bangsa Israèl. Krétané perang 3000, suradadu jarané 6000 lan suradadu ing daratan tyatyahé kaya wedi ing pinggir segara, terus budal ngluruk lan ngedekké tarup ing Mikmas, ing wétané Bèt-Awèn. ₆Bareng suradadu Israèl weruh, yèn ketyepit - awit wong-wong pantyèn kedesek - wong-wong terus pada mblayu ndelik ing guwa, bolongan-bolongan watu, puntuk-puntuk watu, erong watu lan ing sumur. ₇Malah ana wong Ibrani sing nyabrang ing laut Yordan nuju negara Gad lan Giléad, nanging Saul ijik ing Gilgal, rayat kabèh pada mèlu karo wedi. ₈Dèkné ngentèni pitung dina nganti tekan ing waktu sing wis ditemtokké karo Samuèl. Nanging bareng Samuèl ora teka ing Gilgal, para suradadu wiwit pada buyar, ninggal dèkné. ₉Mulané Saul ngomong: “Kurbané obongan lan kurbané keslametan kuwi tekakna mréné ing ngarep-Ku.” Saul terus pasrah kurban obongan. ₁₀Ijik waé rampung masrahaké kurban obongan, Samuèl teka. Saul metuk mbagèkké keslametan. ₁₁Nanging Samuèl ngomong: “Sampéyan nindakké apa?” Semauré Saul: “Awit kula weruh rayat pada buyar ninggalké kula lan sampéyan ora teka ing wantyi sing wis ditemtokké, nanging wong Filistèn wis ngumpul ing Mikmas, ₁₂kula terus mikir: Sedilut menèh wong Filistèn nyerang aku ing Gilgal, nanging durung njaluk kawelasané GUSTI, mulané kula terus nékat masrahké kurban obongan.”

₁₃Tembungé Samuèl marang Saul: “Tumindakmu kuwi bodo. Sampéyan ora ngrungokké préntahé GUSTI, Gusti Allahmu sing dipréntahké marang sampéyan; sakjané GUSTI bakal nguwatké kratonmu kanggo wong Israèl ing sak lawasé. ₁₄Nanging saiki kratonmu ora bakal terus. GUSTI wis milih wong sing ndadèkké senengé ati-Né lan Panjenengané wis milih wong iki didadèkké ratu kanggo umaté Gusti, awit sampéyan ora netepi apa sing dadi préntahé marang sampéyan.”

₁₅Samuèl terus ngadek lan lunga sangka Gilgal menyang ing Gibéa-Bènyamin. Saul terus ngitungi suradadu sing mèlu dèkné, ketemu 600 tyatyahé. ₁₆Saul lan Yonatan anaké, lan suradadu sing pada mèlu, mapan ing Gibéa-Bènyamin, nanging wong Filistèn pada masang tarup ing Mikmas. ₁₇Terus ana suradadu njukuki sembarangé telung golongan sangka tarup-tarupé wong Filistèn; grombolan sing kaping pisan metu ing dalan sing menyang ing Ofra ing panggonané Syual. ₁₈Grombolan sing kaping pindo metu ing Bèt-Horon lan grombolan sing sijiné menèh metu ing dalan menyang ing tapel watesé sing madep marang panggonan Séboim, peneré ara-ara samun.

₁₉Kabèh sak ratané negara Israèl ora ana pandé wesi siji-sijia, awit gunemané wong Filistèn: “Wong Ibrani aja ana sing bisa nggawé pedang utawa tumbak.” ₂₀Dadi wong Israèl kabèh kepeksa marani wong Filistèn, yèn perlu ngungkal gaman kanggo ngluku, patyulé, kampaké utawa arité, ₂₁nanging upahé kanggo gaman kanggo ngluku utawa kampak rong pratelon sèkel, nanging upahé ngasah kampak lan masang patyul sak pratelon sèkel. ₂₂Nganti waktu dinané peperangan mau ora ana sing nduwé pedang utawa tumbak, sing pada mèlu Saul lan Yonatan. Mung Saul lan Yonatan, sing ijik nduwèni.

₂₃Lan suradaduné tukang jaga wong Filistèn wis ana sak rombongan sing metu ing lowongané gunung ing Mikmas.