1 Samuèl 23

₁Daved dikèki kabar mengkéné: “Ngertènana, wong Filistèn maju perang nyerang kuta Kéhila lan ngrampasi gandum sing bar dipanèn.” ₂Daved terus takon marang GUSTI: “Apa kula apiké ngalahké bangsa Filistèn kuwi?” Préntahé GUSTI marang Daved: “Lungaa, bangsa Filistèn kuwi kalahna lan kuta Kéhila slametna!” ₃Nanging suradadu-suradaduné Daved ngomong marang dèkné: “Kita, ing kéné waé ing Yéhuda, kita wis pada wedi, apa menèh yèn kita pada menyang Kéhila, metuki barisané perang bangsa Filistèn.” ₄Daved terus takon menèh marang GUSTI, nanging GUSTI nyauri mengkéné: “Tata-tataa, lungaa menyang Kéhila, awit Aku bakal masrahaké wong Filistèn ing tanganmu.” ₅Daved terus budal lan sak balané menyang Kéhila, maju perang nglawan bangsa Filistèn, kéwan-kéwané pada digiring lan mungsuh dikalahké luwih gedé banget. Mengkono enggoné Daved ngluwari wong kuta Kéhila.

₆Waktu imam Abyatar anaké Akimèlèk mblayu marang Daved ing Kéhila, dèkné teka nggawa éfod.

₇Saul dikèki kabar, yèn Daved wis mlebu ing kuta Kéhila. Saul terus ngomong: “Gusti Allah wis masrahaké Daved ing tanganku, awit mlebu ing kuta sing ana gapura lan ana sloroké, kuwi ngupaya ngurung awaké déwé.” ₈Saul terus nglumpukké kabèh suradadu-suradaduné, ngluruk perang menyang Kéhila lan ngepung Daved sak balané.

₉Bareng Daved ngerti, yèn Saul nduwé karep ngarah patiné, ngomong marang imam Abyatar: “Efod kuwi gawanen réné!” ₁₀Daved terus ngomong: “Duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl, abdi Panjenengan iki krungu tenan yèn Saul bakal teka ing kuta Kéhila lan bakal ngentèkké kuta iki awit sangka kula. ₁₁Apa kula bakal dipasrahké karo wong-wong ing kuta Kéhila ing tangané? Apa Saul bakal teka kaya sing dikabarké marang abdi Panjenengan iki? Duh GUSTI, Gusti Allahé Israèl, muga gelem ngekèki ngerti marang abdi Panjenengan iki.” Semauré GUSTI: “Saul bakal teka.” ₁₂Daved terus ngomong: “Kula lan balané kula apa bakal dipasrahké wong-wong kuta Kéhila ing tangané Saul?” Tembungé GUSTI: “Bakal dipasrahké.” ₁₃Daved kabèh lan sak balané terus pada tata-tataa, wong 600, pada metu sangka kuta Kéhila lan lunga sak paran-paran. Waktu Saul dikèki kabar, yèn Daved wis utyul, ora sida ngluruk perang.

₁₄Nanging Daved manggon ing ara-ara samun, ing panggonané kanggo ndelik. Manggon ing pegunungan ing ara-ara samun Sif. Lan sakwisé kuwi Saul tansah sing nguber-nguber, nanging Gusti Allah ora masrahaké ing tangané Saul.

₁₅Daved sumelang atiné awit Saul wis tumindak arep ngarah nyawané Daved. Waktu Daved ing ara-ara samun Sif, ing Korésa, ₁₆Yonatan, anaké Saul, terus tata-tataa lan terus nemoni Daved menyang ing Korésa, lan nguwatké pengandelé Daved marang Gusti Allah, ₁₇lan ngomong marang Daved: “Sampéyan aja wedi, awit bapakku ora bakal bisa nyekel sampéyan, malah sampéyan bakal dadi ratu ngwasani bangsa Israèl, lan kula terima mung dadi wong sing nomer loro, ing ngisoré sampéyan. Bapakku uga wis ngerti bab kuwi.” ₁₈Loro-loroné terus pada nggawé perjanjian ing ngarepé GUSTI. Lan Daved manggon ing Korésa, nanging Yonatan mulih menyang ing omahé.

₁₉Nanging ana wong Sif sing ngadep ing ngarepé Saul ana Gibéa lan ngomong: “Daved ndelik ing tyedaké kula, ing bèntèng-bèntèng watu pegunungan, ing tyedaké Korésa, ing gunung Hakila, peneré sak kidulé ara-ara samun. ₂₀Mulané yèn ratu gelem teka, kula sing nanggung bakal masrahaké wong kuwi ing tangané ratu.” ₂₁Tembungé Saul: “Muga-muga kowé kaberkahan karo GUSTI, awit ngetokké penggawé betyikmu marang aku. ₂₂Wis lungaa, nyatakna sing nggenah menèh, upayanen nganti bisa weruh ing ngendi panggonané lan sapa sing wis tau weruh wong kuwi ing kono, awit ana sing omong marang aku yèn wong kuwi pinter banget. ₂₃Ngupayaa weruh ing ngendi panggonan pandelikané. Kowé terus tekaa nang nggonku karo nggawa kabar sing nggenah, lan aku bakal mbarengi mlakumu. Yèn wong kuwi ing njeruh negara aku bakal nliti wong kuwi ing antarané sakkèhé éwon-éwoné wong Yéhuda.” ₂₄Wong mau terus gelis-gelis pada budal menyang Sif ndisiki mlakuné Saul. Daved lan sak balané ing ara-ara samun Maon, ing tanah rata sak kidulé ara-ara samun.

₂₅Waktu Saul lunga sak balané nguber Daved, terus ana sing ngomongi marang Daved. Daved terus lunga menyang ing gunung watu lan manggon ing ara-ara samun Maon. Kadung Saul krungu bab kuwi, terus ngoyak Daved menyang ing ara-ara samun Maon. ₂₆Saul lunga sangka sisih kénéné gunung, nanging Daved lan balané sangka sisih kanané gunung, Daved gelis-gelis minggir ngedohi, nanging Saul lan sak balané wis arep ngepung Daved lan sak balané lan wis arep bisa nyekel, ₂₇dadakan terus ana wong sing ngekèki kabar marang Saul: “Sampéyan kudu gelis mundur, awit wong Filistèn wis nyerang negara kita.” ₂₈Saul kepeksa mandek enggoné ngoyak-oyak Daved lan lunga metuki wong Filistèn. Kuwi jalarané panggonan kono terus dijenengké: Watu Keslametan.