Saul ing désa Endor
1Ing waktu semono wong Filistèn nglumpukké suradaduné ngluruk perang nglawan wong Israèl. Akis terus ngomong marang Daved: “Ngertènana, yèn kowé sak balamu kabèh kudu mèlu ngluruk perang karo aku.” 2Semauré Daved marang Akis: “ya apik, sampéyan bakal ngerti, apa sing bakal ditandangi karo abdimu iki.” Akis ngomong marang Daved: “Mulané kowé tak angkat dadi pengawalku déwé sak lawas-lawasé.”
3Nanging Samuèl wis mati. Kabèh wong Israèl pada nangisi lan ngubur dèkné ing kutané, ing Rama. Nanging Saul wis nundungi para préwangan lan tukang ngramal sangka negara.
4Wong Filistèn kuwi pada nglumpuk lan terus budal ngluruk lan ngedekké tarupé ing sak tyedaké Sunem. Nanging Saul nglumpukké sakkèhé wong Israèl, terus pada ngedekké tarupé ing Gilboa. 5Bareng Saul ngerti suradaduné Filistèn, dèkné wedi lan gemeter banget. 6Lan Saul takon marang GUSTI, nanging GUSTI ora nyauri, apa karo impèn utawa Urim apa lantaran para nabi. 7Saul terus ngomong marang para pegawéné: “Aku golèkana wong wadon préwangan, aku bakal mbrana lan nggolèk pituduh.” Para pegawéné pada ngomong marang ratu: “Ing Endor ana wong wadon préwangan.” 8Saul terus nylamur mlaku nganggokké sandangan liya lan lunga ditutké abdi loro. Bareng ing wayah mbengi teka ing panggonané wong wadon mau, terus ngomong: “Tyoba aku tenungna lantaran roh préwangan lan undangna wong sing bakal tak omongké.” 9Nanging wong wadon mau nyauri: “Sampéyan mesti ngerti, sing ditandangi Saul, yèn dèkné wis ngentèkké sangka negara para préwangan lan tukang ngramal. Kenèng apa sampéyan masang jiret nyawa kula kanggo matèni kula?” 10Saul terus sumpah nganggo asmané GUSTI, tembungé: “Kanggo asmané GUSTI sing urip, kowé ora bakal kesalahan awit sangka perkara iki.” 11Sakwisé kuwi wong mau takon: “Sapa sing kudu kula tekakné, supaya ngétoki sampéyan?” Semauré Saul: “Aku undangna Samuèl, supaya ngétoki marang aku.” 12Bareng wong wadon mau weruh Samuèl, njerit karo swara banter. Wong wadon mau terus ngomong marang Saul mengkéné: “Kenèng apa sampéyan ngapusi abdimu? Sampéyan kuwi Saul déwé!” 13Saul terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Kowé aja wedi. Apa sing kok deleng?” Wong wadon kuwi nyauri tembungé: “Kula weruh ana wujud kasukman njedul sangka bumi.” 14Saul terus takon marang wong wadon kuwi: “Rupané kepriyé?” Semauré: “Ana wong tuwa ngadek nganggo jubah.” Saul terus ngerti, yèn kuwi Samuèl. Dèkné terus sendeku karo sujut ing lemah lan sujut nyembah.
15Sakwisé kuwi Samuèl ngomong marang Saul: “Kenèng apa kowé ngganggu aku lan nekakké aku?” Semauré Saul: “Kula kepèpèt banget, bangsa Filistèn ngluruk perang nglawan kula lan Gusti Allah wis mundur sangka kula. Panjenengané wis ora ngrungokké pandonga kula malih, ya dadia lantaran para nabi, dadia karo impèn. Mulané kula ngomongi sampéyan, supaya ngekèki pinuntun marang kula, apa sing wajip kula lakoni.” 16Samuèl terus ngomong: “Kenèng apa kowé kok takon marang aku, awit GUSTI wis mundur sangka kowé lan dadi mungsuhmu? 17GUSTI wis nindakké apa sing dipréntahké lantaran aku kanggo kowé, ya kuwi: GUSTI wis nyuwèk kraton sangka tanganmu lan dikèkké marang wong liyané, marang Daved. 18Awit kowé ora nggatèkké préntahé lan ora nindakké mulat-mulat nesuné marang wong Amalèk, ya kuwi jalarané GUSTI nindakké perkara iki marang kowé ing dina iki. 19Uga GUSTI bakal masrahaké wong Israèl bareng karo kowé ing tangané wong Filistèn, lan sésuk kowé lan anak-anakmu bakal dadi siji karo aku. Suradadu Israèl bakal dipasrahké uga karo GUSTI marang tangané wong Filistèn.” 20Sak nalika Saul tiba ndlosor, awit sangka bangeté wediné bareng krungu tembungé Samuèl kuwi. Uga wis ora duwé karosan menèh, awit sedina sewengi ora mangan apa-apa.
21Wong wadon mau nyedaki Saul terus weruh, yèn Saul banget kagèté. Wong wadon mau terus ngomong: “abdimu wis nuruti penjaluké sampéyan lan ngleksanani tembung sing sampéyan omongké karo nanggungké nyawa kula. 22Mulané muga gelem ngrungokké penjaluké abdimu. Dililanana kula ngekèki sampéyan roti sak iris, panganen, supaya sampéyan olèh kekuwatan, yèn sampéyan arep nerusaké mlaku.” 23Nanging Saul ora gelem lan ngomong: “Aku ora arep mangan.” Nanging waktu para abdiné lan wong wadon mau ndesek banget, penjaluké terus dituruti, terus ngadek sangka lemah lan njagong ing ambèn. 24Wong wadon mau nduwé pedèt lemu ing omahé, kuwi terus gelis-gelis dibelèh. Terus njupuk glepung gandum, diulèni lan dipanggang dadi roti tanpa ragi. 25Kuwi mau kabèh diladèkké ing ngarepé Saul lan ing ngarepé para pegawéné, kabèh terus pada mangan. Sakwisé kuwi terus pada ngadek lan ing mbengi kuwi uga pada lunga sangka kono.
