Saul dijebatani dadi ratu
1Ana sakwijiné wong sangka panggonané Bényamin, jenengé Kis anaké Abièl, anaké Seror, anaké Bekorat, anaké Afiah, wong taleré Bényamin, kuwi wong sing sugih. 2Wong mau nduwé anak lanang, jenengé Saul, ijik nom lan ngganteng rupané; ora ana wong siji waé sangka antarané wong Israèl, sing ngungkuli nggantengé; duwuré ngungkuli wong sak bangsané kabèh, kabèh mung sak pundaké. 3Kis, bapaké Saul mau kélangan kimar-kimaré wédok, mulané ndesek marang Saul, anaké: “Ngejaka peladèn salah siji, tata-tataa lan lungaa golèkana kimaré.” 4Terus pada budal ngubengi pegunungan Efraim, mlakuné uga ngliwati tanah Salisa, nanging kimaré ora ketemu. Terus ngubengi tanah Sahalim, nanging kimaré ya ora ana; terus ngubengi negara Bényamin, nanging uga ora ketemu. 5Bareng mlakuné tekan ing negara Suf, Saul ngomong marang peladèné sing mèlu: “Hayuk pada mulih. Mengko bapak wis ora mikir marang kimaré menèh, nanging gentèn mikirké aku lan kowé.” 6Nanging wong mau ngomong: “Mengko ndisik, ing kuta kuwi ana abdiné Gusti Allah, sing kajèn; apa sing diomongké mesti klakon. Hayuk pada nemoni mbrana saiki menawa bisa ngomong bab enggèn kula pada kasusahan iki.” 7Semauré Saul marang peladèné: “Nanging yèn aku pada mbrana, apa sing tak pasrahaké marang wong kuwi? Awit roti ing tasku wis entèk, ora ana olèh-olèh sing kena tak pasrahké marang abdiné Gusti Allah kuwi. Kita pada nduwé apa?” 8Semauré peladèn marang Saul: “Kula ijik nggawa seprapat sèkel slaka, kuwi bisa kula pasrahké marang abdiné Gusti Allah, piyambaké mesti terus bakal ngomong bab enggèn kita kasusahan iki.” 9Dèk mbiyèn, ing antarané wong Israèl, yèn ana wong sing arep njaluk pituduhé Gusti Allah, kuwi ngomong mengkéné: “Hayuk pada nemoni marang wong tukang ndelok,” awit nabi sing saiki iki, dèk mbiyèn diarani: wong tukang ndelok. 10Saul terus ngomong marang peladèné: “Panemumu kuwi apik. Hayuk pada mbrana!” Wong loro mau terus pada budal menyang ing kuta, menyang ing omahé abdiné Gusti Allah mau.
11Kadung tekan ing unggah-unggahané kuta kuwi, kepetuk para prawan sing pada metu arep ngangsu. Terus pada takon marang prawan-prawan kuwi: “Wong tukang ndelok apa ing kéné?” 12Semauré para prawan mau: “Ya ana, ijik-tas waé ndisiki sampéyan, sampéyan gelis-gelis waé saiki. Piyambaké ing dina iki teka ing kuta, awit ana bujana pasrah kurban kanggo wong okèh ing puntuk-puntuk. 13Yèn sampéyan mlebu ing kuta, mesti gelis ketemu, sak durungé piyambaké munggah ing puntuk-puntuk bakal mangan. Awit wong okèh ora bakal mangan sak durungé piyambaké teka, awit piyambaké sing mberkahi kurban, sakwisé kuwi para kondangan pada mangan. Gelis sampéyan budal saiki sampéyan mesti gelis ketemu.” 14Terus pada munggah menyang ing kuta; bareng pada mlebu ing kuta mbeneri Samuèl arep lunga munggah menyang ing puntuk-puntuk, kepetuk karo wong loro kuwi.
15Nanging GUSTI sedina sak durungé tekané Saul wis ngekèki kaweruh marang Samuèl, tembungé: 16“Sésuk, wayah mengkéné Aku bakal ngutus sakwijiné wong lanang sangka tanah Bényamin, sing marani kowé, kuwi jebatana dadi ratuné umat-Ku Israèl lan dèwèké bakal ngluwari umat-Ku sangka tangané wong Filistèn, awit sambaté wis munggah tekan ing ngarep-Ku.”
17Bareng Samuèl ngerti Saul, GUSTI terus ngekèki weruh: “Iki wong sing Tak omongké marang kowé; kuwi bakal ngratoni umat-Ku.” 18Ing waktu kuwi Saul nyedaki Samuèl ing sak tengahé gapura lan ngomong: “Kula takon, ngendi panggonané wong tukang ndelok kuwi?” 19Samuèl terus nyauri Saul, tembungé: “Wong tukang ndelok kuwi ya aku iki. Munggaha ndisikana mlakuku menyang ing puntuk-puntuk. Ing dina kuwi kowé bakal tak ejak mangan bebarengan karo aku. Sésuk kowé tak lilani mulih lan aku bakal ngekèki weruh marang kowé sembarang ing sak njeruhné atimu. 20Nanging kimarmu sing wis ilang sepréné wis telung dina, ora susah kok sumelangké, awit wis ketemu. Nanging sapa sing nduwèni apa sing dikarepké wong Israèl? Kuwi kabèh apa ora ketemu ing kowé lan sakkèhé brayatmu?” 21Nanging Saul nyauri: “Kula kuwi apa ora wong taleré Bényamin, taler sing tyilik déwé ing Israèl? Lan malih brayaté kula kuwi apa ora sing ora kajèn déwé ing antarané taler Bényamin? Kaya ngendi bapak kok ngomong mengkéné marang kula?”
22Sakwisé kuwi Samuèl ngajak Saul lan peladèné dituntun menyang pendapa lan dilungguhké ing panggonan sing mulya déwé ing ngarepé para kondangan, tyatyahé kira-kira telung puluh. 23Samuèl terus ngomong marang tukang masak: “Tengkelan sing tak wènèhaké marang kowé supaya kok simpen mau, ladèkna mréné.” 24Tukang masak terus masrahaké sampilé kabèh apa ing kono ing ngarepé Saul. Lan Samuèl terus ngomong: “Delengen, ngèngèhané diladèkké ing ngarepmu, kuwi panganen, awit pantyèn dingèngèhké kanggo kowé ing riyaya iki, waktu aku ngomong, yèn aku ngulemi wong okèh.” Mengkono ing dina kuwi Saul mèlu mangan bebarengan karo Samuèl. 25Sakwisé kuwi pada mulih sangka puntuk-puntuk menyang ing kuta. Samuèl terus omongi karo Saul ing balkon.
26Esuké mruput pada tangi lan bareng wis padang Samuèl nyeluk Saul ing balkon kuwi, tembungé: “Tangia, aku arep ngeterké kowé.” Saul terus tangi lan loro-loroné pada metu, ya kuwi Saul karo Samuèl. 27Bareng pada medun tekan ing pinggiré kuta, Samuèl ngomong marang Saul: “Peladènmu kongkonen mlaku ndisiki aku lan kowé, nanging kowé mandeka sedilut, aku bakal nggelarké tembungé Gusti Allah.”
