1Apa kita pada wiwit ngelem marang kita déwé menèh? Utawa apa perlu kita kaya wong-wong liyané pada nduduhké layang pamuji marang kowé kabèh utawa sangka kowé? 2Kowé kuwi layang pujianku sing ketulis ing atiku lan sing diweruh lan sing bisa diwatyakké karo wong kabèh. 3Awit wis ketara, yèn kowé kuwi layangé Kristus, sing ketulis ing sak njeruhné peladènan kita, ketulis ora nganggo mangsi, nanging nganggo Rohé Gusti Allah sing urip, duduk ing lèmpèngan watu, nanging ing lèmpèngan daging, ya kuwi ing atiné manungsa. 4Ya kaya mengkono kuwi gedéné pertyaya kita marang Gusti Allah lantaran Kristus. 5Kita pada ora bisa nganggep samubarang kuwi penggawéan kita déwé; ora, enggon kita bisa nindakké samubarang kuwi awit sangka penggawéané Gusti Allah. 6Panjenengané uga sing wis nyanggupké kita pada dadi abdi perjanjian sing anyar, sing ora sangka angger-angger sing ketulis, nanging sangka Roh, awit angger-angger sing ketulis kuwi matèni, nanging Roh kuwi nguripké.
7Pernatan ngladèni sing nuntun marang pati kuwi ketulis ing watu nganggo aksara. Senajan mengkono nalika dikèkké, dibarengi karo kamulyané Gusti Allah, sing njalari wong Israèl pada ora betah nyawang marang praupané Moses, senajan padang sing semlorot mau terus mbleret. Yèn peladènan mau tekané karo kamulyan sing kaya mengkono kuwi, 8luwih-luwih menèh peladènan sing dibarengi Roh sing kamulyané ngungkuli kuwi. 9Awit, yèn penggawéan sing nekakké paukuman kuwi luhur, luwih-luwih menèh penggawéan sing nuntun marang kabeneran, kamulyané apa ora luwih ngungkuli. 10Sak temené apa sing mbiyèn dianggep luhur, kuwi duduk apa-apa yèn ditandingké karo kamulyan sing luwih gedé iki. 11Awit yèn sing bisa mbleret waé dibarengi kamulyan, apa menèh sing tetep ora mbleret mesti dibarengi kamulyan sing ngungkuli kuwi.
12Awit kita pada nduwé pengarep-arep sing kaya mengkono, mulané kita pada nindakké karo kendel banget, 13ora kaya Moses, sing nutupi praupané, supaya mripaté wong-wong Israèl aja nganti pada weruh ilangé semloroté sing mbleret kuwi. 14Nanging pikirané wong-wong kuwi wis pada dadi ketul, awit nganti ing dina iki tutup kuwi mau ijik tetep nutupi wong-wong mau, pamatyané perjanjian sing lawas tanpa kebukak, awit mung ing Kristus déwé sing bisa mbukak tutup kuwi. 15Malah nganti ing dina iki, saben matya kitab Moses, ijik ana tutup sing nutupi atiné. 16Nanging wong sing mratobat marang Gusti, kuwi tutupé terus disingkirké. 17Awit Gusti kuwi Roh; lan ing ngendi ana Rohé Gusti ing kono ana kamerdikan. 18Lan kita kabèh iki pada ngétokké kamulyané Gusti karo praupan sing ora ketutupan. Awit kamulyan mau tekané sangka Gusti sing wujud Roh, sakjané rupa kita dimalihké madani rupané Panjenengané, karo kamulyan sing saya mundak-mundak.
