1Awit kita pada weruh, yèn tarup panggonan kita ing bumi iki dibongkar, Gusti Allah wis nyawiské panggonan ing swarga kanggo kita, sing langgeng, sing ora digawé karo tangané manungsa. 2Sak suwéné kita ing tarup iki, kita pada sambat, awit kita kepéngin banget ngenggoni panggonan swarga, 3jalaran ing kono kita pada nganggo sandangan lan ora bakal ketemu wuda. 4Awit sak suwéné ijik manggon ing tarup iki, kita sambat karo aboté momotan, awit kita kepéngin nganggo sandangan sing anyar kuwi, tanpa nyopot sandangan sing lawas, supaya sing kena ing pati diuntal karo urip. 5Nanging ya Gusti Allah sing malah nyepakké kita kanggo bab kuwi, lan sing ngekèki Roh marang kita kanggo jaminan.
6Awit sangka kuwi ati kita tansah pada tatak, senajan kita pada ngerti, yèn sak suwéné kita pada manggon ing sak njeruhné badan iki, ijik adoh karo Gusti, 7awit urip kita iki karo pertyaya, ora karo apa sing dideleng, 8nanging ati kita pada tatak lan kita luwih seneng ngalih sangka badan iki lan manggon nunggal karo Gusti. 9Awit sangka kuwi kita pada ngupaya, sak njeruhné kita pada manggon ing badan iki, utawa ing sak njabané, supaya pada dadi kemaremané Gusti. 10Awit kita kabèh kudu pada ngadep ing ngarepé damparé pengadilané Kristus, perlu nampani berkah sing tyotyok karo sing pada kita lakoni déwé-déwé ing sak njeruhné urip iki, dadia sing betyik, dadia sing ala.
Peladènan kanggo Ngrukunké
11Awit kuwi kita pada weruh bab wedi marang Gusti, mulané kita ngupaya ngyakinaké wong-wong. Kanggo Gusti Allah kekarepané kita kuwi wis tyeta, lan pengarep-arepku uga ngono kanggo pikirané atimu. 12Awit kita ora pada ngapikké awaké déwé menèh marang kowé, nanging kita pada ngekèki kelunggaran kowé bisa ngunggul-unggulké kita, supaya kowé bisa ngadepi para wong sing gemunggung kanggo perkara pernatan lair, ora perkara-perkara pernatan batin. 13Awit yèn kita pada ora bisa ngwasani déwé, awit kuwi kanggo kepentingané Gusti Allah, lan yèn kita bisa ngwasani déwé, kuwi awit kanggo kepentinganmu. 14Awit ya katrésnané Kristus sing ngwasani kita, awit kita wis pada weruh, yèn wong siji wis mati kanggo wong kabèh, dadiné kabèh wis pada mati. 15Lan Kristus wis nandangi pati kanggo wong kabèh, supaya wong sing pada urip, uripé ora ngladèni marang awaké déwé menèh, nanging ngladèni marang Panjenengané sing wis ninggal lan sing wis tangi menèh.
16Mulané wiwit saiki kita ora nyawang wong siji waé miturut ukurané manungsa menèh. Lan yèn kita wis tau nliti Kristus miturut ukurané manungsa, saiki ora nliti Panjenengané karo tyara mengkono menèh. 17Dadi sapa ing Kristus, kuwi dadi gawéan anyar: Sing lawas wis ilang, lan sing anyar sak temené wis teka. 18Lan kabèh kuwi tekané sangka Gusti Allah, sing lantaran Kristus wis ngrukunké kita karo Panjenengané lan sing wis masrahké peladènan kanggo ngrukunké kuwi marang kita. 19Awit Gusti Allah lantaran Kristus ngrukunké jagat karo Panjenengané, ora ngrèken paneraké, lan masrahké kabar kerukunan kuwi marang kita.
20Mulané kita iki ya dadi utusané Kristus, sing tegesé Gusti Allah ngélingké kowé kabèh lantaran kita; atas asmané Kristus penjaluké kita marang kowé: Pada gelema dirukunké karo Gusti Allah. 21Panjenengané sing ora kenal karo dosa, wis didadèkké dosa awit sangka kita, supaya ing Panjenengané kita dibeneraké karo Gusti Allah.
