2 Para Ratu 17

₁Ing taun sing kaping rolas jamané Akas, ratu ing Yéhuda, Hoséa anaké Ela, dadi ratu ing Israèl ing Samaria, nanging enggoné dadi ratu suwéné sangang taun. ₂Piyambaké nindakké apa sing ala ing ngarepé GUSTI, nanging ora kaya ratu-ratu Israèl sing ndisiki piyambaké. ₃Salmanéser, ratu ing Asyur, ngluruk perang piyambaké, Hoséa teluk marang Salmanéser lan masrahaké pajek. ₄Nanging ratu ing Asyur terus ngonangi enggoné Hoséa nganakké komplotan, awit Hoséa wis ngirimké kongkonan marang So, ratu ing Egipte lan ora ngekèki pajek menèh marang ratu ing Asyur, kaya adaté saben taun. Mulané ratu Asyur terus ngongkon nyekel Hoséa, terus dibanda lan dilebokké ing pakunjara. ₅Sakwisé mengkono ratu ing Asyur terus lunga ndlajahi negara kono kabèh, Samaria diperangi lan dikepung nganti telung taun lawasé. ₆Ing taun sing kaping sanga jamané Hoséa, ratu ing Asyur ngrebut Samaria. Wong Israèl pada diboyong menyang Asyur, ing pembuwangan, pada dipréntahké manggon ing Halah, ing pinggir kali Habor, ya kuwi kaliné negara Gosan, lan ing kuta-kutané wong Madai.

₇Kelakoné kuwi mau awit wong Israèl wis pada nggawé dosa marang GUSTI, Gusti Allahé, sing wis nuntun sangka negara Egipte, ditulungi sangka pangwasané Parao, ratu ing Egipte, lan awit sangka enggoné wis pada nyembah marang allah liyané, ₈awit mlakuné miturut adat tata-tyarané para bangsa sing wis pada disingkirké karo GUSTI sangka ngarepé wong Israèl, lan awit sangka enggoné pada manut karo pernatané para ratu ing Israèl. ₉Sak terusé wong Israèl wis pada nglakoni bab-bab sing ora pantes kanggo GUSTI, Gusti Allahé. Pada ngedekké puntuk-puntuk pangurbanan ana ngendi waé panggonané, ing sak tyedaké panggung penjagan lan ing kuta sing dipageri watu; ₁₀pada ngedekké tugu-tugu brahala lan tyagak-tyagak brahala ing saben puntuk sing duwur lan ing sak ngisoré wit-witan sing ngrembuyung, ₁₁ing kono ing kabèh puntuk kuwi pada ngobong kurban kaya bangsa-bangsa sing wis pada diukum kebuwang karo GUSTI sangka ngarepé. Pada nglakoni penggawé ala, terus njalari nesuné atiné GUSTI; pada nyembah brahala, ₁₂senajan GUSTI wis ngomong: “Kowé aja pada nglakoni mengkono!” ₁₃GUSTI wis ngélingké wong Israèl lan wong Yéhuda lantaran kabèh nabi lan sakkèhé wong tukang ndelok: “Kowé pada balia sangka dalan-dalanmu sing ala kuwi lan tetep pada nindakké préntah lan pernatan-Ku, tyotyok karo kabèh pernatan sing wis Tak wènèhké marang para leluhurmu sing wis Tak wènèhké lantaran para abdi-Ku, para nabi.” ₁₄Nanging pada ora gelem ngrungokké, malah terus pada ngakokké gitoké kaya para leluhuré sing pada ora pertyaya marang GUSTI, Gusti Allahé. ₁₅Pada nampik pernatané lan perjanjiané, sing wis dianakké karo para leluhuré, uga ora nggubris marang pepélingé Gusti sing wis ngélingké marang préntah-préntahé, pada nyembah retya sing tanpa guna, dadiné pada niru para bangsa ing sak ubengé, senajan GUSTI wis ngomong: Aja pada nandangi kaya bangsa-bangsa kuwi. ₁₆Kabèh wis pada ninggal sakkèhé préntahé GUSTI, Gusti Allahé lan wis pada nggawé pedèt tyitakan; uga wis pada nggawé retya Asyèra, pada sujut nyembah marang sakkèhé lintang-lintang ing langit lan nindakké pangabekti marang Baal. ₁₇Terus pada masrahaké anak-anaké kanggo kurban ing geni lan pada nindakké santèt-santètan, lan pétungan dina uga pada ndadèkké asoré awaké karo nglakoni apa sing ala ing ngarepé GUSTI, terus ndadèkké nesuné atiné GUSTI. ₁₈Mulané GUSTI nesu banget marang Israèl, didohké sangka ngarepé; ora ana sing kèri kejaba mung taleré Yéhuda. ₁₉Uga Yéhuda ora nggondèli marang pituturé GUSTI, Gusti Allahé, nanging pada mlaku miturut ing pernatan gawéané Israèl, ₂₀dadiné GUSTI terus nampik marang sakkèhé turunané Israèl: pada ditindes lan dipasrahké marang ing tangané para tukang rampok, pada dibuwang karo GUSTI sangka ngarepé nganti entèk. - ₂₁Waktu Panjenengané medot Israèl sangka brayaté Daved, Israèl terus ngangkat Yérobéam anaké Nébat didadèkké ratu, nanging Yérobéam dadi jalarané wong Israèl pada ninggal GUSTI, terus pada nglakoni penggawé dosa sing gedé. ₂₂Kaya mengkono enggoné wong Israèl urip nuruti karo sakkèhé dosa sing ditindakké Yérobéam, ₂₃ora pada didohi, nganti GUSTI ngedohi wong Israèl kuwi sangka ngarepé, kaya sing wis diomongké lantaran kabèh abdiné, para nabi. Wong Israèl diboyong sangka tanahé menyang negara Asyur, dilungakké menyang pembuwangan. Mengkono kuwi nganti sepréné.

₂₄Ratu ing Asyur ngongkon mboyongi wong sangka Babèl, Kuta, Awa, Hamat lan Sefarwaim, pada dipanggonaké ing kuta-kuta ing Samaria dadi gantiné wong Israèl; wong-wong kuwi ya terus pada ngenggoni Samaria lan manggon ing kuta-kutané. ₂₅Waktu ijik waé manggon ing kono, wong-wong mau pada ora ngabekti marang GUSTI, mulané GUSTI terus nekakké singa ing sak tengahé wong-wong kuwi; ana wong sakwetara sing pada dipatèni karo singa-singa mau. ₂₆Terus ana wong sing ngomong marang ratu ing Asyur: “Bangsa-bangsa sing sampéyan mboyongi dadi tawanan lan dikongkon manggon ing kuta-kutané ing Samaria kuwi ora pada ngerti marang tatanané pangabekti marang Gusti Allahé negara ing kono, mulané Gusti Allah iki terus ngetyulké singa ing sak tengahé, lan wong-wong iki banjur pada dipatèni karo singa-singa kuwi, awit ora pada ngerti marang tatanané pangabekti marang Gusti Allahé negara ing kono.” ₂₇Ratu ing Asyur terus ngekèki ngongkon mengkéné: “Salah sijiné imam tunggalé sing wis pada kok ukum lan kok lungakké menyang pembuwangan kuwi kongkonen mbrana, bèn manggon ing kana lan mulangi marang wong-wong kuwi bab tatanané pangabekti marang Gusti Allahé negara kono!” ₂₈Salah sakwijiné imam sing wis diboyong sangka Samaria ning pembuwangan terus budal lan manggon ing Bétel lan terus mulangi marang wong-wong bab tyarané ngabekti marang GUSTI. ₂₉Nanging saben bangsa kuwi wis nggawé allahé déwé, sing dipapanaké ing omah-omah pepundèné ing puntuk-puntuk pangurbanan sing digawé karo para wong Samaria; saben bangsa nandangi mengkono ing kuta sing dienggoni: ₃₀wong Babèl nggawé retya Sukot-benot, wong Kuta nggawé retya Nergal, wong Hamat nggawé retya Asima, ₃₁lan wong Awa nggawé retya Nibas lan Tartak. Wong Sefarwaim pada ngobong anak-anaké kanggo kurban marang Adramelekh lan Anamalèk, allah-allahé ing Sefarwaim. ₃₂Kejaba kuwi wong-wong mau pada ngabekti marang GUSTI lan ngangkat imam kanggo puntuk-puntuk pangurbanan sangka golongané déwé; ya wong iki sing pada nindakké pangabekti kanggo dèwèké kabèh ing omah-omah pepundèné ing puntuk-puntuk pangurbanan kono. ₃₃Dadiné pada ngabekti marang GUSTI, nanging ya ngabekti marang allahé déwé, tyotyok karo adat tata-tyarané bangsa asal-usulé, waktu pada diboyong dadi tawanan. ₃₄Nganti sepréné wong-wong mau pada nindakké adat tata-tyarané sing mbiyèn.

Wong-wong kuwi ora pada ngabekti marang GUSTI lan ora nglakoni sing tyotyok karo pernatan, angger-angger, pepakon lan préntah-préntah pawèhé GUSTI marang para turunané Yakub, sing wis dikèki asma Israèl. ₃₅GUSTI wis nganakké perjanjian karo para turunané Yakub kuwi lan wis pada dikèki préntah: “Kowé aja pada ngabekti marang allah liyané, kowé aja pada sujut nyembah marang kuwi, kowé aja pada ngabekti marang kuwi lan aja pada masrahké kurban marang kuwi. ₃₆Nanging GUSTI sing wis nuntun kowé kabèh sangka negara Egipte karo kekuwatan sing gedé, karo ngatungké tangané, kuwi sing kudu kok bektèni, kuwi sing kudu kok sujuti lan kok sembah lan sing kudu kok kèki kurban, ₃₇lan pernatan-pernatan,, angger-angger lan préntah-préntahé sing wis ditulis kanggo kowé kabèh, kuwi pada kok gatèkna lan tansah pada kok lakonana karo setia, uga aja pada ngabekti marang allah liyané. ₃₈Kowé aja pada lali marang perjanjian sing wis Tak anakaké karo kowé kabèh lan kowé aja pada ngabekti marang allah liyané, ₃₉kejaba marang GUSTI, Gusti Allahmu, kuwi sing kudu kok bektèni. Yèn mengkono Panjenengané bakal ngluwari kowé sangka tangané kabèh mungsuhmu.” ₄₀Nanging ora pada gelem ngrungokké, malah pada nglakoni adat tata-tyarané sing mbiyèn.

₄₁Dadiné bangsa-bangsa kuwi pada ngabekti marang GUSTI, nanging ya pada nyembah marang retya-retyané; ya anak-anaké, ya putu-putuné lan buyut-buyuté, kabèh pada nglakoni apa sing ditindakké karo para leluhuré, nganti tekan ing dina iki.