2 Para Ratu 6

₁Ing sakwijiné dina ana nabi sak klompok sing ngomong marang Elisa: Tyoba dideleng, panggonan sing kita enggoni tyedak sampéyan wis rupek. ₂Kita mbok dililani lunga menyang laut Yordan lan saben wong jikuk balok siji sangka kana, terus nggawé omah. Semauré Elisa: Ya lungaa! ₃Ana salah siji sing terus ngomong: Sampéyan uga gelem lunga bareng karo para abdi sampéyan iki. Semauré: Ya apik, aku tak mèlu. ₄Dadi ya terus lunga bareng wong-wong mau. Bareng wis pada tekan ing laut Yordan, terus pada negori wit-witan. ₅Terus kedadian, waktu ana siji sing negor wit, kampaké ketyemplung ing banyu. Terus mbengok!: Oh guru, kuwi barang silihan! ₆Nanging abdiné Gusti Allah ngomong: “Ana ngendi tibané?” Wong kuwi terus nduduhké pernahé. Elisa terus ngetok kayu, diuntyalké mrana, nganti kampaké kemampul. ₇Dèkné terus ngomong: “Wis, jupuken!” Wong mau terus ngelungké tangané njupuk kampaké.

₈Ratu ing negara Aram perang nglawan Israèl. Waktu rembukan karo para pegawéné, ngomong mengkéné: menyang panggonan kéné lan kana awaké déwé kudu nyerang. ₉Nanging abdiné Gusti Allah kongkonan wong nemoni ratu Israèl, dikongkon ngomong: Sing ati-ati, aja nganti liwat ing panggonan iki, awit wong Aram wis medun mbrana. ₁₀Awit sangka kuwi ratu Israèl préntah supaya wong pada ing panggonan sing diomong karo abdiné Gusti Allah. Mengkono enggoné Elisa ngélingké ratu, supaya ati-ati, kuwi ora mung kaping pisan kaping pindo. ₁₁Ing kono nesu atiné ratu Aram, terus nyeluk para pegawéné, pada diomongi: Apa kowé ora pada bisa ngekèki ngerti marang aku, ing antarané kita kuwi sapa ta sing mbélani karo ratu Israèl? ₁₂Nanging salah sakwijiné pegawéné ngomong: Ora, duh ratu, mung Elisa, nabi ing Israèl, kuwi sing ngomongi ratu ing Israèl bab tembungé sing diomongké karo ratu ing sentong ambèné sampéyan. ₁₃Ratu ngomong: Kowé lungaa, golèkana panggonané, supaya aku bisa kongkonan nyekel wong kuwi. Terus pada ngomong: Ing Dotan. ₁₄Ratu terus ngirimké suradadu jaran lan suradadu kréta lan suradadu gedé. Tekané ing wayah mbengi, terus ngepung kutané. ₁₅Bareng abdiné Gusti Allah ésuk mruput tangi lan metu ing njaba, kétok ana suradadu jaran lan kréta sing ngepung kuta kuwi. Abdiné mau terus ngomong marang Elisa: Oh, tyilaka guru! Kepriyé iki apa sing kudu kita tandangi? ₁₆Semauré: Aja wedi, awit sing ngantyani kita kuwi tyatyahé ngungkuli sing pada ngantyani karo wong-wong kuwi. ₁₇Elisa terus ndedonga: Duh GUSTI, muga gelem mbukak mripaté, supaya dèwèké ngerti. GUSTI terus mbukak mripat abdi mau, terus bisa weruh. Gunungé kétok kebak suradadu jaran lan kréta sing murup, ing sak ubengé Elisa. ₁₈Bareng wong Aram pada medun marani, Elisa ndedonga marang GUSTI: pityekké mripaté wong-wong kuwi. GUSTI ya terus mityekké mripaté wong-wong mau, tyotyok kaya pandongané Elisa.

₁₉Elisa terus ngomong marang wong-wong kuwi: Duduk iki dalané lan duduk iki kutané. Mèlua aku, bakal pada tak terké menyang panggonané wong sing pada kok golèki. Terus pada diteraké menyang Samaria. ₂₀Bareng wis pada tekan ing Samaria, Elia ngomong: “Duh GUSTI, bukaken mripat wong-wong kuwi, supaya bisa weruh.” GUSTI ya terus mbukak mripaté, sak nalika pada bisa weruh, lan pada nggumun, yèn pada ing sak tengahé kuta Samaria. ₂₁Ratu ing Israèl terus takon marang Elisa, waktu ngerti wong-wong mau: Apa wong-wong kuwi apiké kita patèni, bapak? ₂₂Nanging semauré: Aja! Apa adaté matèni sing sampéyan tawan karo pedang lan karo panah? Nanging sampéyan kèki mangan lan ngombé, supaya pada mangan lan ngombé, terus ya bèn pada mulih menyang ratuné. ₂₃Wong-wong mau terus pada disuguhi gedèn-gedèn, lan pada mangan lan ngombé. Sakwisé mengkono terus pada kongkon bali menyang ratuné. Wiwit waktu kuwi ora ana grombolan wong Aram menèh sing mlebua ing negara Israèl.

₂₄Sakwisé mengkono ratu Bènhadad, ratu ing Aram nglumpukké suradaduné kabèh, terus ngluruk lan ngepung Samaria. ₂₅Samaria nganti katekan ing pailan gedé ing sak suwéné dikepung kuwi, nganti endas kimar siji regané wolung puluh sèkel slaka lan telèk dara seprapat kab rega lima sèkel slaka. ₂₆Waktu ratu Israèl mlaku-mlaku ing nduwur témbok, ana wong wadon sing ngomong marang ratu, tembungé: Duh ratu, kèki pitulungan marang kula! ₂₇Semauré: Yèn GUSTI ora mitulungi kowé, karo apa aku bisa nulungi marang kowé? Apa sangka gandum utawa sangka tanduran anggur? ₂₈Ratu terus takon: Ana apa, ta? Semauré wong wadon mau: Wong wadon iki ngomong marang kula: Anakmu lanang kuwi wènèhna, supaya ing dina iki kita pada bisa mangan, déné sésuk gentèn pada mangan anakku lanang. ₂₉Dadiné kita pada mangan anak kula. Nanging bareng kula ngomong marang dèwèké: Anakmu gentèn wènèhna, pada dipangan, anaké didelikké. ₃₀Bareng ratu krungu tembungé wong wadon kuwi, terus nyuwèk-nyuwèk sandangané lan waktu mlaku-mlaku ing nduwur témbok kuwi, wong okèh pada weruh enggoné nganggokké salin kasusahan. ₃₁Terus ngetokké tembung: Kaya mengkéné GUSTI ngukum aku, luwih sangka kuwi, yèn sirahé Elisa anaké Safat ijik nèmplèk ing awaké ing dina iki. ₃₂Elisa lungguhan ing omahé karo para pinituwa. Ratu kongkonan wong ndisiki dèkné, nanging sak durungé sing diutus mau tekan ing ngarepé Elisa, Elisa wis ngomong marang para pinituwa kuwi: Apa sampéyan pada ngerti, wongé sing tukang matèni kuwi kongkonan wong ngetok guluku? Pada sing ati-ati, yèn kongkonan kuwi teka, terus gelis-gelis tutupen lawangé lan wong kuwi endeken ing lawang, supaya ora bisa mlebu. Swarané mlakuné ratu apa ora wis krungu ing mburiné? ₃₃Waktu ijik ngomong mengkono marang wong-wong mau, ratu teka nemoni dèkné. Tembungé ratu: Tenan memala iki tekané sangka GUSTI. Gawé apa kula njagakké marang GUSTI menèh?