2 Samuèl 12

₁GUSTI Terus kongkonan Natan nemoni Daved. Tekan ing ngarepé Daved terus ngomong, tembungé: “Ing salah sijiné kuta ana wong loro: sing siji sugih, sing siji mlarat. ₂Sing sugih iki nduwé wedus lan sapi okèh banget. ₃Wong mlarat kuwi ora nduwé apa-apa kejaba mung tyempé wédok tyilik siji, anggèné dituku lan diingu. Tyempé iki dadi gedé bareng karo anak-anaké, mangan sangka pulukané, ngombé sangka tuwungé lan turuné dikeloni, kaya waé anak wédok waé. ₄Ing sakwijiné dina wong sugih iki olèh tamu; awit éman arep jikuk salah sijiné wedus utawa sapiné déwé diolah digawé nyuguhi dayohé, mulané terus jikuk tyempé wédok nduwéké wong mlarat mau, dimasak kanggo nyuguhi wong nglembara sing teka ing omahé kuwi.”

₅Daved muntab nesuné awit sangka wong kuwi lan ngetokké tembung marang Natan: “Kanggo asmané GUSTI sing urip, wong sing nduwé tumindak kaya mengkono kuwi, kudu diukum pati. ₆Lan tyempé wédok kuwi mesti diijoli tikel papat, awit nindakké perkara kuwi lan ora nduwé kawelasan.” ₇Natan terus ngomong marang Daved: “Ya sampéyan kuwi wongé! Mengkéné tembungé GUSTI, Gusti Allahé Israèl: Aku sing nglengani kowé dadi ratu, ngwasani Israèl lan Aku sing ngluwari kowé sangka tangané Saul. ₈Aku wis ngekèkké sak isiné omahé bendaramu marang kowé, uga para bojoné ing pangkonanmu. Aku wis ngekèkké turun-turunané Israèl lan Yéhuda marang kowé; lan yèn kuwi durung tyukup mesti Tak tambahi menèh apa waé marang kowé. ₉Kenèng apa kowé kok sembrana marang GUSTI karo tumindakmu sing ala ing ngarepé GUSTI? Uria wong Hèt kuwi kok patèni karo pedang; bojoné kok jikuk dadi bojomu lan Uria kok jikuk patiné karo pedangé turunané Amon. ₁₀Mulané pedang ora bakal nyingkir sangka turunanmu ing selawasé, awit kowé wis ngrèmèhké Aku lan ngepèk bojoné Uria wong Hèt kuwi kok dadèkké bojomu. ₁₁Mengkéné tembungé GUSTI: Aku bakal nibakké tyilaka marang kowé sing tukul sangka brayatmu déwé. Aku bakal njupuk para bojomu ing ngarepé mripatmu lan Tak wènèhké marang wong liyané, sing bakal nuroni kuwi ing wayah awan. ₁₂Awit kowé wis nandangi karo meneng-meneng, nanging Aku bakal nindakké perkara kuwi ing ngarepé wong Israèl kabèh karo blak-blakan.” ₁₃Daved terus ngetokké tembung marang Natan: “Kula wis nandangi dosa ing ngarepé GUSTI.” Lan Natan ngomong marang Daved: “GUSTI wis ngresiki dosamu, sampéyan ora bakal mati. ₁₄Nanging awit sampéyan karo nandangi mengkéné kuwi, wis nggawé banget regeté asmané GUSTI, anak sing lair sangka sampéyan kuwi, mesti bakal mati.”

₁₅Natan terus mulih lan GUSTI ngukum anak sing lair sangka tilasé bojoné Uria, sing patutan sangka Daved, karo lara. ₁₆Daved ndedonga marang Gusti Allah kanggo anak kuwi, dèkné nandangi pasa karo temen lan bareng mlebu ing omah sewengi muput tansah nggluntung ing jogan. ₁₇Para tuwa-tuwané ngerih-ngerih supaya Daved ngadek sangka jogané, nanging ora gelem; uga ora gelem mangan bebarengan karo wong-wong kuwi.

₁₈Bareng ing pitung dinané anaké nemoni pati. Lan para abdi pada wedi ngomongi marang Daved, yèn anaké wis mati. Awit para abdi pada rerasan: “Waktu anaké ijik urip, aku wis pada ngomong marang ratu, nanging omonganku ora dirèwès. Kepriyé enggonku arep pada ngomong, yèn anaké wis mati? Aja nganti ratu nyilakani piyambaké déwé.” ₁₉Waktu Daved weruh, yèn para abdi pada rerasanan, Daved ngerti, yèn anaké wis mati. Daved terus takon marang abdi: “Botyahé apa wis mati?” Semauré para abdi: “Ya, wis mati.” ₂₀Daved terus ngadek sangka jogané, adus, nglengani awaké lan ganti sandangané; dèkné mlebu ing omahé GUSTI lan sujut ngabekti. Sakwisé kuwi terus mulih menyang kratoné lan njaluk dijikukké roti lan terus mangan. ₂₁Para abdi terus pada ngomong: “Apa tegesé sing sampéyan lakoni kuwi? Waktu anaké ijik urip, sampéyan pasa lan tansah nangis, nanging bareng anaké mati sampéyan kok terus ngadek lan mangan?” ₂₂Tembungé Daved: “Waktu botyah kuwi ijik urip, aku pasa lan nangis, awit pikiranku: Menawa GUSTI gelem melasi marang aku, nganti botyah kuwi tetep urip. ₂₃Nanging awit saiki wis mati apa perluné aku ijik pasa? Apa botyah kuwi bisa bali menèh marang aku? Aku sing bakal nyusul botyah kuwi, nanging botyah kuwi ora bakal bali marang aku.”

₂₄Daved terus nglipur atiné Bètsyéba, bojoné; dèkné terus nekani Bètsyéba lan nunggal turu; lan Bètsyéba terus nglairké anak lanang, Daved ngekèki jeneng Salomo. GUSTI trésna marang anak kuwi ₂₅lan lantaran Natan ngekèki jeneng Yedida, awit sangka karepé GUSTI.

₂₆Yoab perang nglawan Raba, kutané turunané Amon lan ngrebut kutané kraton. ₂₇Yoab kongkonan wong nang ngarepé Daved lan diweling: “Kula wis perang nglawan kuta Raba lan uga wis ngrebut kuta pinggir kali. ₂₈Mulané sampéyan kula njaluk nglumpukké turahané suradadu, kuta kuwi sampéyan kepung lan sampéyan bedah, supaya aja nganti kula sing ngrebut kuta kuwi lan aja nganti jeneng kula sing katyeluk ing kuta kuwi.”

₂₉Sakwisé kuwi Daved nglumpukké kabèh suradaduné, terus ngluruk menyang ing kuta Raba, lan perang nglawan kuta kuwi, terus direbut. ₃₀Dèkné njupuk makutané ratuné boboté sak talénta emas, ditatah karo watu-watu sing larang regané, terus dienggo ing sirahé. Akèh barang sing direbut diusungi sangka kuta kuwi. ₃₁Wong isiné kuta pada diboyong lan dipeksa nglakoni penggawéan karo graji, bur lan kampak wesi; uga dikongkon nyambutgawé ing panggonan nyitak bata. Sakkèhé wong kuta-kuta turunané Amon uga dikèki gawéan mengkono karo Daved. Sakwisé mengkono Daved terus mulih menyang Yérusalèm ditutké suradaduné kabèh.