2 Samuèl 5

₁Sakkèhé taler Israèl kabèh terus pada nemoni marang Daved ing Hébron lan ngomong: “Ngertènana, kita pada tunggal getih lan tunggal daging karo sampéyan. ₂Wis suwé, waktu Saul ngwasani kita, sampéyan sing mimpin kabèh sak obahé wong Israèl. Lan GUSTI wis ngomong marang sampéyan: Sampéyan sing bakal ngengon umat-Ku Israèl lan sampéyan sing dadi ratu ngwasani Israèl.” ₃Dadiné sakkèhé para tuwa-tuwané Israèl pada ngadep ing ngarepé Daved ana Hébron; terus nganakké perjanjian karo para wong kuwi ing Hébron, ing ngarepé GUSTI; pada njebati Daved dadi ratu ngwasani Israèl.

₄Daved umuré telung puluh taun, waktu dadi ratu: patang puluh taun suwéné enggoné dadi ratu. ₅Ing Hébron dèkné ngwasani Yéhuda pitung taun nem sasi lan ing Yérusalèm enggoné ngratoni sak kabèhé Israèl lan Yéhuda kabèh suwéné telung puluh telu taun.

₆Daved ditutké para suradaduné ngluruk menyang Yérusalèm, nyerang wong Yébus, sing ngenggoni negara kono. Wong kuwi pada mbengok marang Daved: “Kowé ora bisa mlebu mréné, wong lamur lan wong pintyang bakal mbalèkké kowé. Karepé wong kuwi: Daved ora bakal bisa mlebu mrana.” ₇Nanging Daved bisa ngrebut kutané pager watu, ya kuwi kutané Daved. ₈Daved waktu semono wis ngomong: “Sapa sing arep menangké wong Yébus kudu mlebu ngliwati ilèn-ilèn iki; Daved sengit banget marang wong lamur lan wong pintyang.” Mulané ana bebasan: “Para wong lamur lan wong pintyang ora kena mlebu ing omah.”

₉Daved terus manggon ing pager watu kono, sing terus dikèki jenengé: Kutané Daved. Dèkné nguwati kuta kuwi ing sak ubengé wiwit sangka Milo ing njeruh. ₁₀Daved mundak suwé mundak gedé pangwasané, awit GUSTI, Gusti Allahé sing ngwasani langit nunggal karo dèkné.

₁₁Hiram, ratu ing negara Tirus, ngongkon kongkonan marang Daved lan ngirimi kabar kayu tyemara lan tukang kayu lan tukang watu; kuwi pada nggawé kratoné Daved. ₁₂Daved terus ngerti, yèn GUSTI wis netepké dèkné dadi ratuné Israèl lan ngluhurké pepréntahané awit sangka Israèl, umat duwèké Gusti.

₁₃Daved terus njupuk wayuh lan bojo menèh sangka Yérusalèm, sakwisé ngalih omah sangka Hébron lan terus nduwèni anak lanang lan wadon menèh. ₁₄Iki jenengé anak-anaké sing lair ing Yérusalèm: Syamua, Sobab, Natan, Salomo, ₁₅Yibkar, Elisua, Nefek, Yafia, ₁₆Elisama, lan Elifèlèt.

₁₇Kadung wong Filistèn pada krungu, yèn Daved wis dijebatani dadi ratu ngwasani Israèl, kabèh terus pada ngluruk arep nyekel Daved. Nanging Daved ngerti perkara kuwi terus mlebu ing pager watu. ₁₈Waktu wong Filistèn pada nekani lan pating plentyar ing legokan Réfaim, ₁₉Daved takon marang GUSTI: “Kula apa Panjenengan karepaké maju perang nglawan wong Filistèn kuwi? Apa wong-wong kuwi bakal Panjenengan pasrahaké ing tangan kula?” Semauré GUSTI marang Daved: “Majua perang, awit Aku bakal ngekèkké wong kuwi ing tanganmu.” ₂₀Daved terus lunga menyang ing Baal-Perasim lan ngalahké wong kuwi ing kono. Tembungé Daved: “GUSTI njebolké mungsuhku ing ngarepku kaya jebolé banyu.” Mulané wong pada ngarani panggonan kono: Baal-Perasim. ₂₁Wong Filistèn pada ninggal brahalané ing kono, Daved lan sak balané pada ngusungi.

₂₂Waktu suradadu Filistèn ngluruk sepisan engkas lan pating plentyar ing panggonan Réfaim, ₂₃Daved takon marang GUSTI lan disauri: “Aja nemoni, nanging mubenga, nganti tekan ing sak mburiné wong-wong kuwi, nganti kowé bisa nyerang sangka uruté wit-wit murbei. ₂₄Lan yèn kowé krungu gedrukané sikil ing putyuké wit-wit murbei kuwi, kowé kudu tandang gelis-gelis, awit ing waktu kuwi GUSTI ngantyani perang ing ngarepmu lan bakal ngalahké suradadu Filistèn.” ₂₅Daved ya terus tumindak mengkono, ya kuwi kaya sing dipréntahké karo GUSTI, nganti bisa ngantem suradadu Filistèn, nganti kalah, wiwit sangka Géba tekan ing tyedaké Geser.