Guwa singa
1Sak terusé Darius, getih Média, waktu umuré suwidak loro taun, nampani pemrintahan kraton. 2Darius terus netepaké wakil ratu 120, sing bakal dipapanaké ing sak ubengé kraton; 3kuwi dipimpin karo penggedé telu, Danièl kepitung telu kuwi. Para wakil ratu mau kudu pada masrahaké tanggung jawap marang wong telu kuwi, supaya ratu aja nganti kekurangan. 4Awit Danièl ngungkuli para penggedé lan para wakil ratu, awit kanggonan roh sing ngluwihi, ratu nduwé karep arep netepaké dadi penggedéné negarané kraton kabèh.
5Bareng mengkono para penggedé lan para wakil ratu pada nggolèki jalaran bisané nggugat Danièl ing bab pemrintahan, nanging ora pada bisa nemu jalaran apa waé utawa sakwijiné kesalahan, awit sangka enggoné setia lan ora tau sembrana utawa nandangi salah. 6Wong-wong terus pada rembukan: “Kita ora bakal bisa olèh jalaran kanggo nuntut Danièl kuwi, kejaba ing bab anggèné ngabekti marang Gusti Allahé!”
7Para penggedé lan para wakil ratu terus pada gembruduk nemoni ing ngarepé ratu lan ngomong mengkéné: “Duh ratu Darius, supaya langgeng keslametané ratu. 8Kabèh penggedé ing kraton kuwi, para sing nyekel pangwasa lan para wakil ratu, para mentri lan bupati wis pada bebarengan, supaya anaa putusan sing dikabarké lan anaa putusan larangan, supaya sapa sing sak njeruhné telung puluh dina nduwé penjaluk marang salah sijiné déwa utawa manungsa, ora marang sampéyan ratu, kuwi bakal dityemplungké ing guwané singa. 9Awit sangka kuwi, duh ratu, supaya gelem ngabaraké larangan kuwi lan gelem nggawé layang préntah sing ora bisa diowahi miturut pepakoné bangsa Média lan Pèrsia, sing ora bisa dijabut menèh.” 10Awit sangka kuwi Darius terus nggawé layang préntah larangan kuwi.
11Bareng Danièl krungu, yèn préntah kuwi wis digawé, terus mulih menyang omahé. Ing panggungé omahé ana jendélané menga madep ing kéblaté kuta Yérusalèm; sedina kaping telu enggoné sujut nyembah, ndedonga lan memuji marang Gusti Allahé, kaya adat sing ditindakké. 12Para wong mau terus pada gelis-gelis mlebu nganti Danièl ditemokké ijik ndedonga lan nyuwun marang Gusti Allahé.
13Sakwisé mengkono para wong mau terus nemoni ratuné lan takon bab larangané ratu: “Ratu, apa ora ngabaraké larangan, ing njeruhné telung puluh dina kuwi saben wong sing ndedonga marang salah sijiné déwa utawa manungsa, ora namung marang ratu, duh ratu, bakal dityemplungké ing guwané singa?” Semauré ratu: “Perkara kuwi wis ditemtokké miturut angger-anggeré bangsa Média lan Pèrsia, sing ora kena diowahi.” 14Para wong mau terus ngomong marang ratu: “Danièl, salah sijiné wong boyongan sangka Yéhuda, kuwi ora nggubris marang ratu, duh ratu lan ora perduli marang larangan sing dikabarké karo ratu, awit ndedonga sedina kaping telu.” 15Bareng ratu krungu bab kuwi, banget susahé lan terus ngupaya supaya bisa ngluwari Danièl, malah nganti srengéngé mingslep ijik ngupaya bisané ngekèki pitulungan.
16Para wong mau terus pada gembruduk nemoni marang ratuné lan ngomong: “Duh ratu, supaya ngertènana, yèn miturut angger-anggeré bangsa Média lan Pèrsia ora ana larangan utawa putusan sing dikabarké karo ratu, sing kenèng diowahi!” 17Bareng mengkono ratu terus ngekèki préntah nyekel Danièl lan terus dityemplungké ing guwané singa. Ratu ngomong marang Danièl: “Gusti Allahmu sing kok sembah karo mantep kuwi supaya gelem ngluwari kowé!” 18Terus ana watu sing digawa mrana kanggo nutupi bolongané guwa, terus diségel karo ratu karo ali-ali kraton kanggo ngetyap lan karo tyap ali-aliné para penggedéné, abdiné, supaya bab Danièl kuwi ora ana owah-owahan apa-apa. 19Ratu terus mulih menyang kraton lan sewengi kuwi piyambaké pasa lan ora ngadepi panglipuran uga ora bisa turu.
20Bareng tangi ésuk wayah mletèkké srengéngé wétan ratu tangi lan terus gelis-gelis teka ing guwané singa; 21bareng ana tyedaké luweng, terus mbengok marang Danièl karo swara kasusahan, mengkéné tembungé marang Danièl: “Danièl, abdiné Gusti Allah sing urip, Gusti Allahmu sing kok sembah karo temen, apa Panjenengané bisa ngluwari kowé sangka singa-singa kuwi?” 22Semauré Danièl marang ratu: “Duh ratu, langgeng keslametané ratu! 23Gusti Allah kula wis ngutus mulékaté mbungkem tyangkemé singa-singa kuwi, terus ora bisa mangan kula, awit kula pantyèn ora kanggonan kesalahan ing ngarepé; nanging uga marang sampéyan kula ora nindakké ala.” 24Ing kono ratu terus banget bungahé lan ngekèki préntah, supaya Danièl diunggahké sangka guwa. Danièl terus diunggahké sangka guwa lan ditemokké ora ana tatuné apa-apa, awit sangka enggoné pertyaya marang Gusti Allahé. 25Ratu terus ngongkon nyekel para sing pada nggugat Danièl lan pada dityemplungké ing guwané singa uga para anak lan bojoné pisan. Durung nganti tekan ing dasaré guwa wis pada didekep karo singa, malah balung-balungé pada diremuk.
26Sakwisé mengkono ratu Darius terus kirim layang marang wong-wong sangka kabèh bangsa, taleré bangsa lan basa, sing manggon ing sak lumahé bumi kabèh, uniné: “Tentrem rahayumu supaya mundak tambah-tambah! 27Bareng layang iki aku ngekèki préntah, wong-wong ing sak ubengé kraton sing tak kwasani, kudu wedi karo gemeter marang Gusti Allahé Danièl, awit Panjenengané kuwi Gusti Allah sing urip langgeng ing selawasé; pepréntahané ora bakal entèk lan pangwasané ora bakal ana entèkké. 28Panjenengané ngekèki keslametan lan pitulungan, lan nganakké tanda-tanda lan mujijat-mujijat ing langit uga ing bumi; Panjenengané wis nylametaké Danièl sangka tyangkemé singa.”
29Nanging Danièl mau nduwé jagongan duwur ing jaman pepréntahané Darius lan ing jaman pepréntahané Korèsy, turunané Pèrsia.
