Kéwan galak papat lan Putrané Manungsa
1Ing taun sing kaping pisan pepréntahané Bèlsasar, ratu ing Babèl, Danièl weruh ing sak njeruhné impèn wahyu ing peturonané. Impèn kuwi terus ketulis, nanging isiné impèné kuwi mengkéné:
2Tembungé Danièl mengkéné: “Ing waktu mbengi aku nampa wahyu, angin papat ing langit kétok ngombyakké segara gedé, 3terus ana kéwan gedé papat njedul sangka sak njeruhné segara, sing siji béda karo sijiné. 4Sing kaping pisan rupané kaya singa lan nganggo swiwiné manuk garuda. Kuwi terus waé tak sawang nganti swiwiné dijabut; kéwan mau terus dijunjung sangka lemah lan diedekaké kaya manungsa lan terus klebonan karo atiné manungsa. 5Terus kétok ana kéwan liyané, sing kaping pindo rupané kaya bruwang; kuwi njejekké awaké ing sisih, tyangkemé ijik nyokot balung iga telu; kéwan kuwi nyuwara mengkéné: Hayuk mangana daging sing okèh! 6Sakwisé mengkono aku weruh kéwan liyané, rupané kaya matyan tutul; gegeré ana swiwiné manuk papat lan menèh kéwan kuwi endasé papat lan dikèki pangwasa.
7Sakwisé kuwi ing sak njeruhné wahyu ing mbengi kuwi aku weruh kéwan sing papat, sing tenan medèni lan rosa banget. Untuné wesi gedé-gedé; kéwan kuwi mangan lan ngremuk, turahé diidak-idak karo sikilé; kéwan kuwi béda karo kéwan-kéwan sing ndisik mau, uga kanggonan sungu sepuluh. 8Sak njeruhné aku nggatèkké sungu-sunguné kuwi, ing tengahé ana sungu tyilik sing tukul, njalari sungu sing ndisik mau tyopot telu; sungu tyilik kuwi kétok ana matané kaya matané manungsa lan ana tutuké sing ngomong gemunggung.
9Terus waé aku enggonku weruh nganti ana dampar-dampar sing ditata, terus ana sing njagong Sing Tuwa Umuré; sandangané putih kaya salju lan rambuté resik kaya wulu wedus; damparé ya urupé geni, karo glindingan geni sing mulat-mulat; 10ana kali geni sing metu lan mili sangka ngarepé; Panjenengané diladèni karo éwon-éwon lan puluhan éwon-éwon kaping puluhan éwon-éwon. Juru hukum Pengadilan terus miwiwiti lan kitab-kitabé pada dibukak.
11Aku terus waé enggonku ngawasi, sangka tembung-tembung sing gemunggung sing diutyapké karo sungu mau. Terus waé aku enggonku ngawasi nganti kéwan kuwi dipatèni, awaké dilebur lan dipasrahké marang geni sing ngobong. 12Pangwasané kéwan-kéwan liyané ya dityabut lan swiwiné uripé ditemtokké nganti tekan waktu lan wantyiné. 13Ing sak njeruhné wahyu ing mbengi kuwi aku terus waé enggonku weruh; terus ana sing teka numpak mendung sangka langit, kaya Putrané Manungsa, sing terus nemoni nang ngarepé Sing Tuwa Umuré mau lan ya terus dituntun nemoni Panjenengané. 14Terus dikèki pangwasa lan kaluhuran lan pangwasané kraton; wong-wong sangka kabèh bangsa, taleré bangsa lan basa terus pada ngabdi marang Panjenengané. Pangwasané kuwi pangwasa sing langgeng, sing ora bakal entèk lan kratoné kuwi kraton sing ora bakal rusak.”
15Aku, Danièl, trenyuh lan wahyu-wahyu sing tak deleng, kuwi ngagètké aku. 16Aku terus nyedaki sakwijiné wong, tunggalé sing pada ngadek ing kana lan aku njaluk ngerti bab kuwi mau kabèh. Aku terus diomongi lan dikèki weruh bab tegesé. 17Kéwan gedé papat kuwi kraton papat sing bakal tukul ing bumi. 18Sakwisé kuwi para wong sutyi duwèké sing Mahaluhur bakal pada nampani pemrintahan, lan bakal nyekel pemrintahan kuwi ing sak lawas-lawasé, malah langgeng tekan selawasé.
19Aku terus kepéngin olèh katerangan bab kéwan sing papat, sing béda karo kéwan liyané kabèh, sing medèni banget, sing untuné wesi lan kukuné tembaga, sing mangan lan ngremuk lan sing ngidak-idak turahé karo sikilé; 20lan bab sungu sepuluh ing endasé lan sungu liyané, ya kuwi sungu sing ènèng matané lan sing ènèng tyangkemé sing ngomong gemunggung, sing terus tukul njalari protolé sungu telu, uga sing rupané luwih gedé tenimbang sungu-sungu liyané. 21Aku terus weruh sungu mau perang karo para wong sutyi, sing pada dikalahké, 22nganti Sing Tuwa Umuré mau teka lan ngekèkké keadilan marang para wong sutyi duwèké sing Mahaluhur lan wis tekan ing wantyiné para wong sutyi mau pada nyekel pemrintahan.
23Mengkéné tembungé: “Kéwan sing papat kuwi kraton sing papat sing bakal ing bumi, sing bakalé béda karo kabèh kraton lan bakal nguntal sak lumahé bumi kabèh, sing terus diidak-idak lan diremuk. 24Sungu sepuluh kuwi ratu sepuluh sing tukul sangka kraton kuwi. Sakwisé kuwi terus bakal ana ratu sing tukul, sing béda karo para ratu sing ndisik lan sing bakal ngasorké ratu telu. 25Kuwi bakal ngutyapké tetembungan sing nglawan marang sing Mahaluhur lan bakal nglarani para wong sutyi duwèké sing Mahaluhur lan ngupaya ngowahi waktu lan angger-angger lan sak kabèhé wong mau bakal dipasrahké ing tangané ratu suwéné sak mangsa lan rong mangsa lan setengah mangsa. 26Juru hukum Pengadilan terus bakal ngumpul, ratu mau pangwasané bakal dityabut lan terus dilebur nganti entèk. 27Sakwisé mengkono pemrintahan, pangwasa lan kamulyané kraton-kraton ing sak ngisoré sak ubengé langit bakal dikèkké marang para wong sutyi, umat duwèké sing Mahaluhur; pemrintahané iki pemrintahan sing langgeng lan kabèh pangwasa bakal ngabdi lan mbangun miturut marang para sutyi mau.
28Tekan seméné kabaré kuwi. Nanging aku, Danièl, kagèt banget karo pikiran-pikiranku, nganti aku dadi putyet lan bab kuwi tak simpen ing sak njeruhné atiku.”
