Andarané Torèt 21

₁“Yèn ing negara sing dikèkké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé kanggo duwèkmu, ana wong mati awit dipatèni ing ara-ara, tanpa diweruh sapa sing matèni, ₂ing kono para tuwa-tuwamu lan para rèktermu pada metua lan ngukur adohé panggonané pepatèn mau tekan ing kuta-kuta sak ubengé. ₃Kuta sing nyata tyedak déwé karo panggonané matèni mau, para tuwa-tuwané kuta kuwi njupuka sapi wadon nom siji, sing durung tau kanggo nyambutgawé, ya durung tau nggèrèt karo dipasangi pasangan. ₄Sapi kuwi terus digawa karo para tuwa-tuwané mau menyang sakwijiné legokan sing tansah ana banyuné, sing durung tau digarap utawa disebari; sapi nom mau terus ditugel gitoké ing kono, ing legokan kono. ₅Para imam turunané Lévi terus pada majua, awit kuwi sing pada dipilih karo GUSTI, Gusti Allahmu, supaya pada ngladèni Panjenengané lan ngedum berkah atas asmané GUSTI; lan ngrampungké saben perkaran lan saben taton-tatonan kuwi. ₆Sakkèhé para tuwa-tuwané kuta sing tyedak déwé karo panggonané pepatèn kuwi terus pada wisuha tangané ing sak nduwuré sapi sing ditugel gitoké ing legokan mau, ₇lan pada ngomongké mengkéné: Duduk tangan kita sing ngutahké getih iki, uga mripat kita ora weruh. ₈Gusti supaya gelem nganakké rukunan kanggo umat Panjenengan Israèl, sing wis Gusti tebus kuwi; duh GUSTI, umat Panjenengan Israèl supaya aja nganti Panjenengan tibani getihé wong sing ora kesalahan. Awit sangka getih iki terus didadèkké rukunan kanggo wong-wong kuwi. ₉Kaya mengkono enggonmu ngresiki getihé wong sing ora salah sangka tengahmu, awit karo tyara mengkono kowé nglakoni sing bener ing ngarepé GUSTI.”

₁₀“Yèn kowé ngluruk perang nglawan mungsuhmu, lan kuwi pada dipasrahké karo GUSTI, Gusti Allahmu, marang tanganmu, lan kok dadèkké tawanan, ₁₁nanging ing antarané wong-wong mau kowé weruh ana wong wadon sing ayu rupané, nganti kowé kepéngin arep ngepèk wong wadon kuwi dadi bojomu, ₁₂wongé terus gawanen mlebu ing omahmu, wong wadon kuwi terus nyukura rambuté lan ngetoki kukuné, ₁₃utyulana sandangané sing dienggo waktu kok tawan, terus manggona ing omahmu karo nangisi bapak ibuné sesasi suwéné. Sakwisé mengkono terus kena kok tyedaki, nganti kowé dadi bojoné lan wong wadon kuwi dadi bojomu. ₁₄Nanging yèn wong wadon mau wis ora kok senengi, terus lilanana lunga ing sak senengé atiné; kudu aja kok edol nganggo bayaran duwit, ya ora kena kok dadèkké kaya batur, awit wong kuwi wis kok peksa.”

₁₅“Yèn ana wong sing rabi loro, sing siji ditrésnani, sijiné ora ditrésnani, nanging loro-loroné pada nglairké anak lanang, ya kuwi wong wadon sing ditrésnani lan sing ora ditrésnani, nanging sing mbarep kuwi patutan karo sing ora ditrésnani, ₁₆waktu wong mau ngedum warisan marang anak-anaké, ora kena wènèhna wewenangé anak mbarep marang anaké bojoné sing ditrésnani, awit yèn mengkono kuwi bakal ngrugèkké anaké bojoné sing ora ditrésnani awit kuwi sing mbarep. ₁₇Anaké bojoné sing ora ditrésnani sing dadi mbarep kuwi diakoni lan kudu dipandumi warisan rong bagéan sangka sak duwèké kabèh, awit kuwi sing dadi wiwitan kekuwatané, ya sing bener nduwèni wewenangé anak mbarep.”

₁₈“Yèn ana wong sing nduwé anak lanang wangkot lan atiné sing ora mbangun turut marang tembungé bapak lan ibumu, senajan wis diajar, ya meksa ora ngrèwès, ₁₉botyah kuwi dipasrahké karo bapak ibuné marang para pinituwa kuta kono ing gapurané ing panggonané, ₂₀terus pada ngomonga marang tuwa-tuwané kuta: Anak kula iki wangkot lan atiné, ora ngrèwès marang tembung-tembung kula, tansah boros lan seneng mendem-mendeman. ₂₁Anak mau terus bandemana watu karo sakkèhé wong sak isiné kuta nganti mati. Kaya mengkono enggonmu nyingkirké sing ala sangka tengahmu; lan wong Israèl kabèh bakal pada krungu lan pada dadi wedi.”

₂₂“Yèn ana wong nglakoni dosa sing ketepakan diukum pati, lan kelakon dipatèni, terus kok gantung ing tyagak, ₂₃layoné aja nganti nginep gumantung ing tyagak mau, nanging kudu dikubur ing dina kuwi uga; awit wong sing digantung kuwi kena bebenduné Gusti Allah; kowé aja nganti najisaké tanah sing dikèkké GUSTI, Gusti Allahmu, marang kowé dadi duwèkmu.”