Andarané Torèt 29

₁Iki isiné perjanjian sing dipréntahké karo GUSTI marang Moses, supaya diomongké marang wong Israèl ing negara Moab, kejaba perjanjian sing wis dianakké karo wong-wong mau ing gunung Horeb.

₂Moses nyeluk umat Israèl kabèh dikongkon nglumpuk, terus pada diomongi mengkéné: “Kowé wis pada weruh apa sing ditandangi GUSTI ing negara Egipte marang Parao lan sakkèhé para abdiné lan marang sak kabèhé negarané, ₃pantyoba sing gedé sing wis pada kok deleng déwé, rupa tanda lan mujijat sing gedé kuwi; ₄nanging tekan ing dina iki, kowé pada ora dikèki kepinteran kanggo ngerti utawa mripat kanggo weruh, uga kuping kanggo ngrungokké GUSTI. ₅Kowé wis Tak tuntun mlakumu ing ara-ara samun nganti patang puluh taun suwéné, sandanganmu ora nganti lungset, lan sepatumu ora nganti jebol ing sikilmu; ₆kowé ora usah mangan roti, lan ora ngombé anggur utawa ombèn-ombèn sing mendemi, supaya kowé ngertia yèn Aku iki GUSTI, Gusti Allahmu.

₇Sak tekamu ing panggonan kéné, terus pada diluruki perang karo Sihon, ratu ing Hèsbon lan Og, ratu ing Basan, nanging kuwi pada kita kalahké, ₈lan negarané pada kita rebut, kita wènèhaké marang taleré Rubèn, Gad lan separo taleré Manasé dadi lemah panduman. ₉Mulané kowé pada nglakonana tembungé perjanjian iki karo temen, supaya kowé pada bisa olèh kabekjan ing sembarang sing kok lakoni.

₁₀Ing dina iki kowé kabèh pada ngadek ing ngarepé GUSTI, Gusti Allahmu, para penggedéné talermu, para tuwa-tuwamu lan para penggedéné suradadumu lan sakkèhé wong lanang ing Israèl, ₁₁anak-anakmu, bojomu lan bangsa liya ing tarup-tarupmu, uga para tukang nyigari kayu lan sing tukang nimba; ₁₂pada diajak mèlu ing perjanjiané GUSTI, Gusti Allahmu, ya kuwi perjanjian sing dibarengi karo sumpah, sing digawé GUSTI, Gusti Allahmu, karo kowé ing dina iki; ₁₃supaya ing dina iki kowé diangkat dadi umaté duwèké lan Panjenengané dadia Gusti Allahmu, kaya sing wis dadi tembungé marang kowé lan kaya sing wis dijanjèkké karo sumpah marang para leluhurmu, ya kuwi Abraham, Isak lan Yakub. ₁₄Nanging sing tak katutké ing perjanjiané sing karo sumpah kuwi ora mung kowé déwé.

₁₅Nanging ya saben wong sing mèlu kita ngadek ing ngarepé GUSTI, Gusti Allah kita, ya kabèh wong ing dina iki ora mèlu kita ing kéné. ₁₆Awit kowé wis pada weruh kaya apa enggon kita pada liwat ing tengahé sakkèhé bangsa sing pada diliwati negarané, ₁₇lan kowé wis pada weruh retya rereget lan brahalané sing rupa kayu lan watu, emas lan slaka sing pada ing tengahé. ₁₈Mila kuwi ing tengah-tengahmu aja nganti ana wong lanang utawa wadon, brayaté lan taleré ing dina iki atiné nyingkur ninggal GUSTI, Gusti Allah kita, lan marani lan ngabekti marang allahé bangsa-bangsa mau; ing tengah-tengahmu ya aja nganti ana oyoté sing nukulaké ratyun utawa kayu pait. ₁₉Nanging aja nganti kelakon, sakwisé krungu isiné perjanjian sing karo sumpah iki, ana wong sing terus nduwé pangira: Aku mesti bakal terus slamet, senajan mlakumu nuruti wangkoté atiku; yèn mengkono bakal ndadèkké ilangé lemah sing kalubèran lan sing kekurangan banyu, ₂₀GUSTI mesti ora ngapura marang wong sing mengkono kuwi, malah bakal katekan ing memala, lan jalusuné GUSTI sing mulat-mulat bakal nekaké sakkèhé sumpah sing ketulis ing kitab iki, lan GUSTI uga bakal ngentèkké jenengé sangka sak ngisoré langit.

₂₁GUSTI bakal misahaké wong kuwi sangka sakkèhé taleré Israèl supaya katekan tyilaka, netepi sumpah perjanjiané sing ketulis ing kitab Torèt iki. ₂₂Turun-turunmu ing mbésuk, ya kuwi anak-putumu sing bakal teka sakwisé kowé, lan bangsa liya sing bakal teka sangka negara adoh, yèn pada weruh memala lan lara sing nyerang ing negara kuwi awit sangka ukumané GUSTI, ₂₃ya kuwi: sak ratané negara pada gosong kabèh awit sangka lirang lan uyah, sing ora kasebaran, ora ngetokké apa-apa lan ora ana tetukulan sing ketemu ing kono, kaya Sodom, Gomora, Adma lan Séboim, sing pada diwolak-walik karo GUSTI sak njeruhné bebendu lan panas nesu-Né. ₂₄Sakkèhé para bangsa bakal pada rerasanan: Kenèng apa GUSTI nindakké mengkono marang negara iki. Kenèng apa nesuné sing ngidap-idapi nganti mulat-mulat mengkono. ₂₅Ing kono bakal ana sing nyauri: Kuwi awit sangka enggoné pada nyingkur marang perjanjiané GUSTI, Gusti Allahé para leluhuré, ya kuwi perjanjian sing digawé karo wong-wong kuwi waktu pada dietokké sangka negara Egipte; ₂₆lan enggoné wis pada lunga ngabekti lan sujut marang allah liyané, ya kuwi allah sing mbiyèn pada ora dikenal lan sing ora dikarepké karo GUSTI. ₂₇Mulané nesuné GUSTI mulat-mulat marang negara kuwi, nganti tibani sakkèhé bebendu sing ketulis ing kitab iki.

₂₈GUSTI nyabetké wong-wong kuwi sangka negarané karo ngamuk lan panas nesu-Né lan bebenduné sing medèni, terus pada dibuwang menyang ing negara liya, kaya sing wis kelakon ing dina iki. ₂₉Perkara sing didelikké kuwi kanggo GUSTI, Gusti Allah kita, nanging apa sing wis dikétokké kuwi kanggo kita lan anak-putu kita ing sak lawas-lawasé, supaya kita pada mbangun turut sakkèhé tembung angger-anggeré.”