Manunggal ing njeruhné sing béda-béda
1Mulané, aku sing dadi wong ukuman awit sangka Gusti, ngomongi kowé, supaya kowé sing wis pada dipanggil kuwi, uripmu tyotyok karo panggilan mau. 2Tansaha andap asor, alus lan sabar. Pada kétokna katrésnanmu karo tulung-tinulung. 3Lan ngupayaa lestariné enggonmu dadi siji ing Roh karo katentreman sing dadi taliné: 4Mung ana awak siji, lan ya Roh siji, kayadéné enggonmu wis pada dipanggil marang pengarep-arep siji sing dumunung ing panggilanmu, 5mung ana Gusti siji, pertyaya siji lan baptis siji, 6mung ana Gusti Allah siji, Bapaké wong kabèh sing ngwasani samubarang, lantaran samubarang lan ing samubarang. 7Nanging saben ing antarané kita wis dikèki kawelasan unda-usuk miturut ukuran pawèhé sing sangka Kristus. 8Mulané ana tembungé ngéné:
“Nalika munggah menyang nduwur, Panjenengané nggawa wong-wong tawanan,
Panjenengané ngekèki ganjaran-ganjaran marang manungsa.”
9Nanging: “Panjenengané wis munggah” kuwi apa ora tegesé yèn Panjenengané ya wis medun menyang njeruhné bumi sing ngisor déwé? 10Panjenengané sing wis medun, ya Panjenengané sing wis munggah ngungkuli sak kabèhé langit, supaya ngwasani samubarang. 11Lan ya Panjenengané sing ngekèki para rasul, para nabi, para juru pawarta Injil, mengkono uga para pangon lan para guru, 12supaya pada njangkepi para sutyi enggoné nindakké penggawéan ngladèni, kanggo pembangunané badané Kristus, 13nganti kita kabèh wis pada bisa nggayuh nunggalké pertyaya lan kaweruh sing bener kanggo Putrané Gusti Allah, déwasa sing sampurna lan munggahé tukulé sing tyotyok karo kasampurnané Kristus. 14Dadiné kita ora dadi botyah menèh, sing diontang-antingké karo sak rupané anginé piwulang, karo penggawé nyasar lan kelityikané manungsa sing palsu, 15nanging karo tatak ngakoni kabeneran sak njeruhné katrésnan, kita mundak-mundak ing samubarang nuju marang Kristus sing dadi sesirahé. 16Ya awit Panjenengané kuwi awak sekujur, sing ketata apik lan ketalènan dadi siji karo peladènané pérangané kabèh, tyotyok karo boboté penggawéané saben pérangan kuwi, dililani tukul lan mbangun uripé ing sak njeruhné katrésnan.
Manungsa anyar
17Mulané iki tak omongké lan tak tandeské marang kowé ing njeruhné Gusti: Uripmu aja kaya mlakuné wong-wong kapir, sing angen-angené tanpa guna 18lan sing peteng pikirané, adoh sangka urip sing asalé sangka Gusti Allah, awit sangka bodoné lan awit sangka wangkoté atiné. 19Pangrasané wis ketul, banjur pada masrahké awaké marang hawa-nepsuné lan karo srakah nglakoni sak kabèhé penggawé sing rusuh. 20Nanging ora karo tyara sing mengkono kuwi enggonmu pada sinau bab Kristus. 21Awit kowé wis krungu bab Panjenengané lan nampani piwulang ing Panjenengané miturut kabeneran sing kebukak ing Yésus, 22ya kuwi menawa kowé, ing bab mlakumu sing mbiyèn, kudu ngutyuli kamanungsan lawas, sing nemoni rusak awit sangka anané hawa-nepsuné sing nasarké, 23supaya kowé pada dianyarké ing roh lan pikiranmu, 24lan nganggokké kamanungsan anyar, sing wis uripé manut karo karepé Gusti Allah ing kabeneran lan kasutyian sing tenan. 25Awit sangka kuwi aja pada goroh lan ngomonga sing bener marang para sedulur siji lan sijiné, awit kita pada-pada dadi pérangané badan siji. 26Yèn kowé nesu aja nganti nggawé dosa: Nesumu kudu wis ilang, sak durungé srengéngé mingslep, 27lan aja ngekèki kelunggaran marang iblis. 28Wong sing kulina nyolong, aja nyolong menèh, nanging betyik nyambuta gawé karo mempeng lan nglakoni penggawéan sing betyik nganggo tangané déwé, supaya bisa ngréwangi wong sing kekurangan. 29Aja nganti ana tembung reget kewetu sangka tutukmu, nanging mung tembung sing betyik kanggo mbangun, supaya sing krungu pada olèh kawelasan, tyotyok karo kebutuhané. 30Lan kowé aja nggawé sedihé Rohé Gusti Allah sing sutyi, sing wis nandani kowé tyedak dinané penylametan. 31Kabèh rasa mèri, nesu, brangasan, tukaran lan pitenah buwangen sangka tengahmu, semono uga kabèh sing ala. 32Nanging kowé, siji lan sijiné pada sumanak, kebak ing welas lan ngapura-apuranen kayadéné Gusti Allah ing Kristus ya wis ngapura marang kowé kabèh.
