1Iki jenengé para anaké Israèl sing pada teka ing negara Egipte, tekané mèlu Yakub; déwé-déwé karo brayaté: 2Rubèn, Siméon, Lévi lan Yéhuda, 3Isakar, Sébulon lan Bényamin, 4Dan lan Naftali, Gad lan Asyèr. 5Turunané Yakub kuwi kabèh ana pitung puluh, nanging Yosèf wis ing negara Egipte. 6Yosèf terus mati, uga kakang-kakangé lan kabèh barakané. 7Wong Israèl terus pada nduwé turunan nganti ora kena diitung tyatyahé; mundak dadi okèh banget, nganti ngebaki negara.
8Terus ana ratu anyar sing ngwasani negara Egipte, sing ora ngerti bab Yosèf. 9Kuwi terus ngomong marang para rayaté: “Bangsa Israèl kuwi okèh banget, tyatyahé nganti ngungkuli kita. 10Mulané hayuk pada golèk akal, supaya aja nganti tambah okèh menèh lan yèn ana peperangan aja nganti ngréwangi mungsuh kita, lan merangi kita, terus lunga sangka negara kéné.” 11Mulané terus ndapuk mandor-mandor, ya kuwi wong sing dikongkon mandori lan nindes wong Israèl karo tandang penggawéan peksa, dipréntahké ngedekké kuta simpenan Pitom lan Ramsès kanggo Parao. 12Nanging senajan penindesé saben dina mundak abot, nanging malah mundak tambah lan tangkar tumangkar, nganti wong pada dadi sengit marang wong Israèl. 13Wong Egipte enggoné ngekèki penggawéan marang wong Israèl terus karo peksa, 14uripé digawé pait karo penggawéan sing abot banget, ya kuwi nggarap lempung lan nggawé bata, penggawéan werna-werna ing ara-ara: sak rupané penggawéan sing dikèkké wong Egipte nganggo pulasara.
15Ratu Egipte uga mréntah marang dukun-dukun bayi sing nulungi wong wadon Ibrani, salah sijiné jenengé Sifra lan liyané Puah, tembungé: 16“Yèn kowé nulungi wong wadon bangsa Ibrani sing nglairké anak, kowé kudu ngematké, yèn bayiné lair lanang, gelis patènana, yèn wadon kena tetep urip.” 17Nanging dukun-dukun bayi mau wedi marang Gusti Allah, mulané ora manut préntahé ratu Egipte, dadi bayi-bayiné sing lanang ya pada diuripké. 18Ratu ing Egipte terus nyeluk dukun-dukun bayi mau lan pada ditakoni: “Kenèng apa kowé nandangi mengkono, ijik nguripké bayi-bayiné lanang?” 19Semauré dukun-dukun bayi kuwi marang Parao: “Yèn wong wadon Ibrani kuwi ora pada karo wong wadon Egipte, pada kuwat-kuwat; sak durungé dukuné teka, bayiné wis lair.” 20Awit sangka kuwi Gusti Allah terus ngekèki kawelasan marang dukun-dukun bayi mau, dadiné bangsa kuwi mundak tambah okèh menèh nganti tikel-matikel. 21Awit dukun-dukun bayi kuwi pada ngabekti marang Gusti Allah, mulané pada diberkahi déwé-déwé karo anak-anak. 22Parao terus mréntah marang para rayaté kabèh: “Sakkèhé anaké wong Ibrani sing lair lanang pada tyemplungna ing kali Nil, nanging sing wadon kuwi aja kok patèni.”
