Pangentasan 14

₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: ₂“Wong Israèl kuwi pada préntahana supaya bali lan terus pada lèrèna ana wétané Pi-Hakirot ing antarané kuta Migdol lan segara Teberau peneré Baal-Séfon ing pinggir segara. ₃Ing kono Parao bakal mikir yèn Israèl pada bingung kesasar ing negara kéné, pada kekurung ing ara-ara samun. ₄Aku bakal ngatoské atiné Parao, nganti bakal nututi marang para umat. Lan Aku bakal ngétokké kamulyan-Ku marang Parao lan suradaduné lan kabèh wong Egipte bakal pada weruh yèn Aku iki GUSTI.” Wong Israèl ya terus pada nglakoni mengkono.

₅Bareng Parao nampa kabar, yèn bangsa kuwi wis minggat, terus Parao malih pikirané, mengkono uga para abdiné kanggo bangsa kuwi lan pada rerasanan: “Kenèng apa kita kok pada nglakoni mengkono? Nganti nglilani Israèl pada lunga, dadi wis ora dadi batur kanggo kita?” ₆Parao terus ngrakit krétané lan nglumpukké prajurité, ₇nggawa kréta pilihan 600, malah sakkèhé kréta sak tanah Egipte kabèh, pada ditunggangi karo para penggedéné suradadu. ₈Mengkono GUSTI enggoné ngatoské atiné Parao, ratu ing Egipte kuwi, nganti terus nututi wong Israèl, nanging wong Israèl mlaku terus lan dituntun karo tangané sing Mahaluhur.

₉Nanging wong Egipte, sakkèhé jaran lan krétané Parao, suradadu jaran lan prajurité, pada nututi wong Israèl, enggoné ketututan waktu pada lèrèn ing pinggir segara, tyedak Pi-Hakirot ing ngarepé Baal-Séfon. ₁₀Bareng Parao wis tyedak, wong Israèl pada weruh yèn wong-wong Egipte pada nututi, nganti pada wedi banget, ing kono wong Israèl pada sambat marang GUSTI, ₁₁lan tembungé marang Moses: “Apa awit ing Egipte ora ana kuburan, kula kok terus sampéyan gawa, supaya pada mati ing ara-ara samun iki? Kenèng apa kula pada sampéyan nggawé mengkéné, sampéyan tuntun metu sangka negara Egipte? ₁₂Kita wis pada ngomong marang sampéyan ing Egipte: Kita njaluk sampéyan mandek waé, ya bèn kita pada dadi batur kanggo wong Egipte tenimbangané pada mati ing ara-ara samun iki.”

₁₃Nanging tembungé Moses marang bangsa kuwi: “Aja wedi, pada sing tatak, lan delengen keslametan sing sangka GUSTI, sing bakal dikèkké marang kowé ing dina iki, awit wong Egipte sing pada kok deleng ing dina iki, kuwi bakal ora kok deleng menèh ing sak lawas-lawasé. ₁₄GUSTI sing bakal maju perang nggantèni kowé, nanging kowé bakal pada meneng waé.”

₁₅GUSTI ngetokké tembung marang Moses: “Kenèng apa kowé sambat marang Aku? Wong Israèl pada préntahana supaya pada nerusaké mlakuné. ₁₆Nanging kanggo kowé, angkaten tekenmu lan tungna menyang ing sak nduwuré segara, biyaken banyuné; supaya wong Israèl pada mlaku ing gasikan ing tengahé segara. ₁₇Nanging Aku, delengen Aku bakal ngatoské atiné wong Egipte, nganti pada nututi wong Israèl, lan Aku bakal ngétokké kaluhuranku marang Parao sak balané, krétané lan balané sing numpak jaran. ₁₈Ing kono wong Egipte bakal pada weruh yèn Aku iki GUSTI, ya kuwi yèn Aku wis ngétokké kaluhuran-Ku marang Parao, krétané lan sak balané sing numpak jaran.”

₁₉Mulékaté Gusti Allah sing mbiyèn mlaku ana ngarepé balané Israèl, terus ngalih mlaku ing mburiné, lan tugu méga ya mengkono uga, mingset sangka ngarep terus mapan ing mburiné. ₂₀Mengkono dadiné tugu méga mau mapané ing antarané suradadu wong Egipte lan balané wong Israèl. Awit tugu méga mau njalari peteng, mulané sing siji ora bisa nyedaki sijiné, ing sak njeruhné sewengi kuwi.

₂₁Moses terus ngetungké tangané nang nduwuré segara, GUSTI terus ndadèkké banyuné asat lantaran sangka angin wétan sing banter nganti sewengi muput, segarané dadi gasik, banyuné kebukak. ₂₂Dadi wong Israèl terus pada metu tengahé segara mlaku ing gasikan; nanging banyuné kaya waé témbok sing ngamping-ngampingi ing kiwa lan tengené.

₂₃Balané wong Egipte terus ngoyak nututi, sakkèhé jaran lan krétané Parao lan balané sing numpak jaran pada mlaku nganti tekan ing sak tengahé segara. ₂₄Kadung ing wantyi ésuk, GUSTI weruh kabèh balané wong Egipte sangka tugu geni lan méga, wong-wong Egipte mau terus dibingungké. ₂₅Rodané kréta didadèkké miring njalari rekasa banget majuné, nganti wong Egipte terus pada rerasanan: “Hayuk pada mlayu waé ninggalké wong Israèl, awit GUSTI sing maju perang nglawan wong Egipte.”

₂₆GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Tanganmu tungna ing sak nduwuré segara, supaya banyuné nangkep pulih ngelepi wong Egipte kabèh krétané lan balané sing numpak jaran.” ₂₇Moses terus ngatungké tangané ing sak nduwuré segara, kadung wis ésuk banyuné nutup kaya mauné. Wong Egipte pada mlayu papakkan karo baliné banyu; kaya mengkono enggoné GUSTI nglelepké wong Egipte ing tengahé segara. ₂₈Awit banyuné bareng tempuk pulih kaya mauné nglelepké kréta lan balané sing numpak jaran sak balané Parao kabèh, sing pada nututi mlebu ing segara; ora ana wong siji-sijia sing ijik urip. ₂₉Nanging mlakuné wong Israèl kuwi tetep ing gasikan ing sak tengahé segara, lan banyuné kaya waé dadi témbok ngamping-ngampingi ing kiwa lan tengené. ₃₀Mengkono GUSTI ing dina kuwi enggoné ngluwari wong Israèl sangka tangané wong Egipte, nganti wong Israèl pada weruh wong Egipte wis pada mati ndlasah ana pinggir segara. ₃₁Wong Israèl bareng weruh gedéné penggawéané GUSTI sing ditindakké marang wong Egipte, bangsa kuwi terus pada wedi marang GUSTI lan pertyaya marang GUSTI lan marang Moses, abdiné.