Kidung pamujiné Israèl
1Ing kono Moses lan wong Israèl pada memuji kidung kanggo GUSTI, mengkéné:
“Tak ngidung kanggo GUSTI,
awit gedé kaluhuran-Né
jaran lan sing numpaki pada dityemplungké segara.
2GUSTI kuwi kekuwatanku lan masmurku,
sing dadi keslametanku.
Panjenengané kuwi Gusti Allahku sing tak puji-puji,
Panjenengané kuwi Gusti Allahé bapaku sing tak luhurké.
3GUSTI kuwi penggedéné perang;
GUSTI, ya kuwi asma-Né.
4Krétané Parao lan balané dityemplungké segara,
para penggedéné sing pilihan
pada diklelepké ing segara Abang.
5Pada ketutupan ing segara gedé,
kelep kaya waé watu ing banyu sing jeru.
6Duh GUSTI, tangané Gusti tengen kuwi kamulyan awit sangka pangwasa Panjenengan
duh GUSTI, tangané Gusti tengen kuwi ngremuk mungsuh.
7Awit sangka kaluhuran Panjenengan sing gedé,
Gusti ngembrukné sing pada nglawan Panjenengan;
Gusti ngetyulké geni memala Panjenengan
sing mangan wong-wong mau kaya bonggol gandum.
8Karo napasé irung Panjenengan, banyu nganti pada numpuk-numpuk
kabèh ilèn-ilèn pada ngadek jejek kaya bendungan.
Banyu gedé pada kentel ing tengahé segara.
9Tembungé mungsuh: Tak uberé, tak dum rayahané;
hawa nesuku tak sokké marang wong-wong kuwi,
pedangku tak sudukké;
bakal pada tak entèkké karo tanganku.
10Gusti terus nekakké lésus, nganti pada ketutupan ing segara;
pada kelep kaya tembaga ing banyu sing ngidap-idapi.
11Duh GUSTI, tunggalé para allah
sapa sing madani Panjenengan;
sapa sing kaya Panjenengan, mulya awit sangka kesutyiané Panjenengan,
medèni awit sangka penggawéané Panjenengan sing kesuwur?
Panjenengan nindakké mujijat.
12Panjenengan megarké tangan tengen Panjenengan;
terus kabèh diuntal karo bumi.
13Karo kawelasané Panjenengan, nuntun umat tebusan Panjenengan;
karo kekuwatan Gusti nuntun menyang ing omahé Gusti sing sutyi.
14Para bangsa pada krungu nganti pada gemeter;
mengkono uga sing pada manggon ing negara Filistèn pada krasa wedi.
15Ing waktu kuwi para penggedé ing Edom pada gègèr,
para pangwasa ing Moab pada katekan wedi;
wong sak isiné negara Kanaan pada gemeter.
16Pada katekan giris lan wedi,
nganti kaku kaya watu awit sangka gedéné tangané Panjenengan,
duh GUSTI. Ya nganti teka ing sabrangan umaté Panjenengan,
nganti nyabrang umaté Panjenengan dadi duwèké Panjenengan déwé.
17Panjenengan nggawa lan Panjenengan tandur ing gunung duwèké Panjenengan déwé,
ing panggonan sing Panjenengan panggoni
dadi omahé Gusti, duh GUSTI;
ing panggonan sutyi gawéané tangané Panjenengan, duh GUSTI.
18GUSTI sing ngwasani langgeng ing sak lawasé.”
19Waktu jarané Parao lan krétané kabèh balané sing numpak jaran pada mlebu ing segara, terus GUSTI nangkepké banyuné segara menèh, nganti pada kelep, nanging wong Israèl pada mlaku ing gasikan ing tengahé segara. 20Ing kono Miryam, nabiné wadon, seduluré Harun, terus nggawa terbangan, ditutké sakkèhé wong wadon karo nabuh terbangan lan pada njogèt 21Lan Miryam terus ngidung, uniné:
“Pada ngidung kanggo GUSTI,
awit gedé kaluhuran-Né,
jaran lan sing numpaki pada dijeguraké ing segara.”
Ing Mara lan ing Elim
22Sakwisé mengkono Moses terus mbudalké wong Israèl sangka segara Abang menyang ing ara-ara samun Sur; enggoné mlaku ing ara-ara samun nganti telung dina ora olèh banyu. 23Terus pada tekan ing Mara, nanging banyu ing Mara kono ora kena diombé, awit pait, mulané panggonan kono kuwi diarani Mara. 24Wong okèh terus pada nggrundel marang Moses, takon: “Bakal ngombé apa kita?” 25Moses terus sambat marang GUSTI, lan GUSTI terus nduduhi sakwijiné kayu; kuwi terus dityemplungké ing banyu mau, sak nalika banyuné kena diombé. Ing kono terus pada dikèki aturan lan pernatan lan pada dityoba karo GUSTI, 26tembungé: “Yèn kowé pada ngrungokké marang dawuhé GUSTI, Gusti Allahmu karo temen-temen, lan nglakoni apa sing bener ing ngarsa-Né, lan mbangun turut marang préntahé, uga tansah nindakké sakkèhé sing ditetepaké, mesti kowé ora bakal Tak tibani lelara sing wis Tak tibakké marang wong Egipte, awit Aku iki GUSTI sing maraské kowé.”
27Sakwisé mengkono terus pada tekan ing Elim, ing kono ana sumber rolas lan wit kurma pitung puluh, terus pada lèrèn ing sandingé sumber mau.
