Imam Yitro ngéndangi Moses
1Imam Yitro, imam ing Midian, maratuwané Moses, wis krungu bab samubarang sing wis ditindakké karo Gusti Allah marang Moses lan Israèl umaté, ya kuwi yèn GUSTI wis ngentasaké wong Israèl sangka negara Egipte. 2Imam Yitro, maratuwané Moses mau terus ngejak Sipora, bojoné Moses, sing mbiyèn wis diterké mulih, 3mengkono uga anaké lanang loro, sing siji jenengé Gérsom, awit tembungé Moses: “Aku wis dadi wong mantya ing negara mantya,” 4lan sijiné jenengé Elièser, awit tembungé: “Gusti Allahé bapaku kuwi sing mitulungi aku, aku diluwari sangka pedangé Parao.”
5Bareng imam Yitro, maratuwané Moses, karo anak-anaké lan bojoné Moses teka ing ara-ara samun, ing panggonan tarupé sak tyedaké gunungé Gusti Allah, 6terus kongkonan ngomong marang Moses: “Aku, Yitro, maratuwamu, teka mréné karo bojomu lan anak-anakmu tilik kowé.”
7Moses terus metu metuki maratuwané, sendeku lan ngambungi; sakwisé mbagèkké kanggo bab keslametané, terus pada mlebu tarupé.
8Sakwisé kuwi Moses terus nyritakké marang maratuwané samubarang sing wis ditindakké karo GUSTI marang Parao lan marang wong Egipte awit sangka wong Israèl, mengkono uga kabèh kangèlan sing dialami ing dalan, uga enggoné GUSTI ngluwari umaté.
9Imam Yitro seneng atiné krungu bab sakkèhé kawelasan sing wis ditindakké karo GUSTI marang wong Israèl, ya kuwi enggoné wis ngluwari sangka tangané wong Egipte. 10Tembungé Imam Yitro: “Pinujia GUSTI sing wis ngluwari kowé kabèh sangka tangané wong Egipte lan sangka tangané Parao. 11Saiki aku weruh, yèn kaluhurané GUSTI kuwi ngungkuli sakkèhé para allah; awit Panjenengané wis ngentasaké bangsa iki sangka tangané wong Egipte, awit wong-wong kuwi wis pada nandangi sak wenang-wenang marang bangsa iki.”
12Imam Yitro maratuwané Moses terus masrahaké kurban obongan lan kurban sing dibelèh marang GUSTI; Harun lan sakkèhé para tuwa-tuwané Israèl pada mangan bebarengan karo maratuwané Moses ing ngarepé Gusti Allah.
13Ing ésuké Moses njagong ngadili bangsa mau, lan wong okèh pada ngadek ing ngarepé Moses, wiwit ésuk nganti tekan soré. 14Bareng maratuwané Moses ngerti apa sing ditindakké kanggo wong okèh mau, terus ngomong: “Apa iki sing kok tindakké marang wong-wong kuwi? Kenèng apa kowé déwé sing njagong, lan wong kabèh pada ngadep marang kowé wiwit ésuk nganti tekan soré?”
15Semauré Moses marang maratuwané: “Wong okèh iki enggèn nemoni kula bakal takon bab kekarepané Gusti Allah. 16Yèn ana perkara, terus pada nemoni kula supaya kula nggawé putusan kanggo wong siji karo liyané; kejaba kuwi kula mulangi pernatan lan pepakon-pepakoné Gusti Allah.”
17Nanging maratuwané Moses ngomong: “Ora apik sing kok tindakké kuwi! 18Kowé mesti bakal kesel banget, ya kowé déwé ya wong sing pada mèlu kowé; awit penggawéan iki kaboten kanggo kowé yèn kowé déwé waé ora bakal kuwat nindakké.
19Mulané saiki tak omongi dirungokké omongku, aku arep ngomongi kepriyé apiké marang kowé lan Gusti Allah bakal nunggal karo kowé. Kowé makilana bangsa iki ing ngarepé Gusti Allah lan nglantaraké perkarané marang Gusti Allah. 20Sak terusé kowé ngekèki piwulang bab sakkèhé pernatan lan putusan lan nduduhké dalan sing kudu dilakoni lan penggawéan sing kudu dilakoni. 21Kejaba sangka kuwi, kowé miliha lan ngangkati tunggalé bangsa iki sing sembada lan ngabekti marang Gusti Allah, wong-wong sing kena dipertyaya, lan ora gelem nampani beselan; kuwi ditetepaké dadi penggedéné sing mimpin wong 1000, penggedéné wong 100, wong sèket lan wong sepuluh. 22Ya wong-wong kuwi sing kudu ngadili marang umat ing saben waktu; perkara sing gedé kuwi diladèkké marang kowé, nanging perkara sing tyilik-tyilik pada dirampungké déwé; karo tyara mengkono wong-wong mau pada ngèntèngké penggawéanmu, lan pada mèlu tanggung jawap. 23Yèn kowé nandangi mengkono, Gusti Allah gelem nulungi, kowé bisa tetep kuwat nandangi, lan wong sak bangsa kabèh bakal pada bali menyang panggonané karo lega lan marem.”
24Moses setuju rembukan maratuwané lan nindakké apa sing dadi tembungé. 25Dadi Moses terus milih wong sangka tunggalé bangsa Israèl sing sembada, pada ditetepaké mimpin bangsa kuwi, ana sing mimpin wong 1000, wong 100, wong sèket lan wong sepuluh, 26pada dipasrahi ngadili umat ing saben waktu, perkara sing angèl dikèké marang Moses, nanging perkara sing gampang dirampungi déwé.
27Sakwisé mengkono Moses terus pisahan karo maratuwané, lan dèkné terus mulih menyang negarané.
