Pangentasan 23

₁“Kowé aja nyebar kabar goroh. Aja ngréwangi wong sing salah lan gelem dadi seksi sing ora bener. ₂Kowé aja mèlu-mèlu wong okèh nglakoni ala, lan enggonmu nglairké paseksi kanggo sakwijiné perkara aja mèlu-mèlu wong okèh kanggo ndoyongké pengadilan. ₃Ya aja mbédak-mbédakké perkaran ing pengadilan, senajan kanggo wong mlarat.

₄Yèn kowé nemoni sapiné utawa kimaré mungsuhmu sing kesasar, kudu gelis-gelis kok balèkké marang sing nduwé. ₅Yèn kowé weruh kimaré mungsuhmu ambruk awit kabotan momotan, kowé aja sungkan nulungi, kowé kudu ngréwangi mbungkar momotané karo éklas.

₆Kowé aja ngénggak-ngénggoké haké wong mlarat ing sak njeruhné perkarané. ₇Kowé ngedohana tumindak ora pantes; wong sing ora salah lan sing bener aja kok patèni, awit Aku ora bakal mbenerké wong sing salah. ₈Kowé aja nampani beselan, awit beselan kuwi ndadèkké lamuré wong melèk, lan mbingungké perkarané wong-wong sing bener. ₉Wong mantya aja kok tindes, awit kowé ya wis pada ngerti marang rasané atiné wong mantya, awit kowé wis pada ngalami dadi wong mantya ing negara Egipte.

₁₀Sak njeruhné nem taun kowé nyebar lemahmu lan ngunduh pametuné, ₁₁nanging ing taun sing kaping pitu kudu kok lèrènké, lan kowé kudu ninggal mengkono waé, supaya wong sing mlarat pada bisa mangan, lan turahé kuwi bèn dipangani karo kéwan-kéwan ing alas. Mengkono uga kanggo kebonmu anggur lan witmu saitun. ₁₂Nem dina kowé nglakonana penggawéanmu, nanging ing dina kaping pitu kowé kudu lèrèn, supaya sapi lan kimarmu pada bisa ngasuh; lan supaya anaké baturmu lan wong sing mantya pada lèrèn.”

₁₃“Kowé kudu ngati-ati ing bab sembarang sing wis Tak préntahké marang kowé: kowé aja nyebut jenengé allah liyané, jenengé aja nganti metu krungu sangka tutukmu.

₁₄Setaun kaping telu kowé kudu nganakké riyaya kanggo Aku. ₁₅Kowé netepana Riyaya Roti tanpa ragi; pitung dina suwéné kowé mangana roti tanpa ragi kaya sing wis Tak omongké marang kowé, ing waktu sing wis ditemtokké ing sasi Abib, awit waktu ing sasi kuwi enggonmu metu sangka negara Egipte; nanging aja ana sing ngadep ing ngarep-Ku karo ora nggawa apa-apa. ₁₆Riyaya Panèn, ya riyaya wiwitan pametuné enggonmu nyebar ing tegalan, kuwi uga tetep kok anakké, mengkono uga riyaya unduh-unduh, yèn tutupé taun, sak bubaré enggonmu ngunduhi pametuné kebonmu. ₁₇Setaun nganti kaping telu wongmu sing lanang kudu pada ngadep marang ing ngarepé GUSTI, Gustimu.

₁₈Enggonmu masrahké getihé kurban sing dibelèh sing dipasrahké marang Aku, kuwi aja nganti tyampuran apa waé sing karo ragi, uga menèh gajihé kurban riyaya sing dipasrahké marang Aku aja nganti nginep nganti ésuké. ₁₉Sing apik déwé pametuné lemahmu kuwi ladèkna ing omahé GUSTI, Gusti Allahmu. Enggonmu aja nggodok dagingé tyempé kuwi nganggo susuné baboné.”

₂₀Wis, Aku bakal ngutus mulékat budal ing ngarepmu, perlu njaga mlakumu ing dalan lan nuntun mlakumu menyang panggonan sing Tak tyepakké. ₂₁Kowé sing ati-ati ing ngarepé lan rungokké préntah-préntahé, kowé aja gawé duraka marang Panjenengané, awit panerakmu ora bakal dingapura, awit asma-Ku ing njeruhné. ₂₂Nanging yèn kowé temen-temen manut préntah-préntahé, lan nglakoni sembarang sing Tak préntahké, Aku bakal nglawan mungsuhmu lan nglawan lawanmu. ₂₃Aku bakal ngutus mulékaté budal ing ngarepmu, lan nuntun mlakumu menyang negarané bangsa Amori, bangsa Hèt, bangsa Fèris, bangsa Kanaan, bangsa Hèwi lan bangsa Yébus, lan para bangsa kuwi bakal Tak-entèkké.

₂₄Kowé aja sujut utawa ngabekti marang allahé lan aja niru penggawéné, malah pada kudu kok rubuhna babar pisan retya-retyané brahala gawèané. ₂₅Nanging kowé kudu ngabekti marang GUSTI, Gusti Allahmu, nganti roti lan banyuné bakal kaberkahan lan Aku bakal ngedohké lara sangka tengahmu. ₂₆Ing negaramu bakal ora ana wong wadon sing kluron utawa sing gabuk. Lan umuré bakal Tak jangkepi.

₂₇Rasa wedi marang Aku bakal Tak kirimaké ndisiki kowé, Aku bakal ndadèkké bingung sakkèhé wong sing kok parani, lan sakkèhé mungsuhmu bakal Tak gawé mlayu ninggal kowé. ₂₈Uga Aku bakal ngetyulké swara tabuhan ndisiki kowé, kuwi bakal nundungi wong Hèwi, wong Kanaan lan wong Hèt sangka ngarepmu. ₂₉Enggon-Ku nundungi bangsa-bangsa kuwi sangka ngarepmu ora sak njeruhné setaun, supaya negara kuwi aja terus sepi, lan kewan buron alasan aja nganti mundak okèh ngungkuli tyatyahmu. ₃₀Enggon-Ku bakal nundungi bangsa kuwi sangka ngarepmu sangka setitik mbaka setitik, nganti kowé wis pada nduwé anak-putu okèh lan bisa nduwèni negara kuwi. ₃₁Aku bakal netepaké tapel watesé negaramu ya kuwi wiwit segara Abang tekan ing segara Filistèn, lan sangka ara-ara samun tekan ing kali Efrat, awit kabèh wong negara kono bakal Tak pasrahké ing tanganmu, supaya pada kok tundung sangka ngarepmu. ₃₂Kowé aja gawé perjanjian karo wong kuwi utawa karo allahé. ₃₃Bangsa-bangsa mau bakal ora tetep manggon ing negaramu, supaya ora njalari kowé pada gawé dosa marang Aku, ya kuwi kowé pada ngabekti marang allahé; perkara mengkono kuwi mesti dadi kala-jiret kanggo kowé.