Pangentasan 33

₁GUSTI terus ngetokké tembung marang Moses: “Wis, kowé lungaa, budal sangka kéné, kowé uga bangsa sing wis kok tuntun mlakuné metu sangka negara Egipte kuwi, pada menyanga ing negara sing wis Tak janjèkké karo sumpah marang Abraham, Isak lan Yakub mengkéné: Turunmu sing bakal Tak wènèhi negara kuwi. ₂Aku bakal ngongkon mulékat siji sing bakal mlaku ing ngarepmu lan bakal nundungi bangsa Kanaan, bangsa Amori, bangsa Hèt, bangsa Fèris, bangsa Hèwi lan bangsa Yébus, ₃ya kuwi negara sing lubèr mèlek lan madu, awit Aku ora bakal nuntun ing tengahmu, awit kowé kuwi bangsa sing wangkot, supaya kowé ora Tak entèkké ing ndalan.” ₄Nalika bangsa kuwi krungu tembung antyaman sing medèni kuwi, terus pada susah, lan ora ana siji-sijia sing nganggo rerégané. ₅Awit wis ana tembungé GUSTI marang Moses: “Kowé nggelarna tembung-Ku marang wong Israèl: Kowé kuwi bangsa sing wangkot. Yèn Aku nuntun ing tengahmu mung sedilut waé, mesti kowé bakal pada Tak entèkké. Awit kuwi saiki kowé pada tyepoten reréganmu, terus Aku bakal nemtokké, apa sing bakal Tak tindakké marang kowé.” ₆Awit sangka kuwi wong-wong Israèl pada ora nganggo rerégan menèh, wiwit sangka gunung Horeb kuwi.

₇Sakwisé kuwi Moses terus jikuk tarup lan didekké ing sak njabané tarup rada adoh, kuwi dijenengké Tarupé Gusti. Saben wong sing nggolèki marang GUSTI, kuwi terus mara menyang ing Tarupé Gusti ing sak njabané tarup. ₈Waktu Moses menyang ing tarup kuwi, wong kabèh pada mapan ngadek ana lawangé tarupé déwé-déwé, karo mandeng marang mlakuné nganti sak mlebuné ing tarup. ₉Yèn Moses mlebu ing tarup mau, tugu mega terus medun mapan ing lawangé tarup, lan GUSTI terus omongan tembung karo Moses. ₁₀Bareng wong kabèh pada weruh tugu mega mapan ing lawangé tarup, wong sak bangsa pada ngadek, terus sendeku nyembah, saben wong ing lawangé tarupé déwé-déwé. ₁₁GUSTI enggoné omongan tembung karo Moses kuwi adep-adepan kaya wong guneman karo kantyané; sakwisé mengkono Moses terus bali menyang ing tarup menèh, nanging abdiné, Yosua anaké Nun wong nom kuwi ora lunga sangka tarup. ₁₂Moses terus ngomong marang GUSTI: “Kula Panjenengan omongi: Bangsa iki kongkonen budal, nanging Gusti ora ngekèki ngerti marang kula, sapa sing bakal Gusti utus bebarengan karo kula; senajan wis ana tembung Panjenengan marang kula: Aku kenal marang jenengmu, lan kowé ya wis olèh kawelasan ing ngarep-Ku. ₁₃Mila kuwi menawa kula pantyèn olèh kawelasan ing ngarepé Panjenengan, penjaluk kula mbok diduduhi marang dalan-dalan Panjenengan, supaya kula bisa ngerti Panjenengan, supaya kula tetep nampani kawelasan ing ngarepé Gusti. Gusti mbok gelem éling, yen bangsa kuwi umaté Panjenengan.” ₁₄Tembung GUSTI: “Aku déwé sing bakal ngantyani kowé lan ngekèki katentreman marang kowé.”

₁₅Tembungé Moses marang GUSTI: “Yèn duduk Gusti déwé sing ngantyani kula, kula mbok aja nganti Panjenengan utus budal sangka kéné. ₁₆Kepriyé bisané dingertèni, yèn kula wis nampa kawelasan ing ngarepé Panjenengan, ya kula uga umaté Panjenengan? Kuwi awit Gusti mlaku bareng karo kita, nganti kula uga umaté Panjenengan kuwi dibédakké karo bangsa-bangsa ing sak lumahé bumi iki.” ₁₇Tembung GUSTI marang Moses: “Penjalukmu kuwi ya bakal Tak turuti, awit kowé wis olèh kawelasan ing ngarep-Ku lan Aku wis kenal marang kowé.”

₁₈Nanging tembungé Moses: “Gusti mbok gelem ngétokké kamulyan Panjenengan marang kula!” ₁₉Tembung GUSTI: “Sakkèhé kamulyan-Ku bakal Tak léwatké ana ngarepmu lan Aku bakal ngumandangké asmané GUSTI ing ngarepmu, Aku bakal ngekèki kawelasan lan melasi marang sapa sing Tak welasi.” ₂₀GUSTI ngetokké tembung menèh: “Kowé mesti ora bisa kuwat weruh praupan-Ku, awit ora ana manungsa sing weruh Aku bisa tetep urip.” ₂₁Uga menèh tembung GUSTI: “Ing sak tyedak-Ku kéné ana panggonan sing kena kowé ngadek, ing sisih duwur gunung watu, ₂₂terus waktu kamulyan-Ku liwat, kowé bakal Tak lebokké ing legokané gunung watu kuwi lan kowé Tak tutupi tangan-Ku, nganti Aku wis liwat. ₂₃Sakwisé mengkono tangan-Ku bakal Tak singkirké lan kowé bakal weruh mburi-Ku, nanging praupan-Ku ora bakal ènèng sing weruh.”