Yéhèskièl 2

₁Tembungé marang aku mengkéné: “Hé, Anaké manungsa, kowé tangia lan ngadeka, terus kowé Tak omongi.” ₂Bareng aku wis diomongi mengkono, aku terus kanggonan roh sing ngedekké aku lan aku krungu sing ngomongi aku.

₃Tembungé marang aku mengkéné: “Hé, Anaké manungsa, kowé Tak utus nemoni wong Israèl, bangsa sing seneng nglawan, sing wis nglawan marang Aku. Bangsa iki uga para leluhuré wis pada nggawé duraka marang Aku nganti tekan dina iki uga. ₄Nanging turunané pada mbangkang lan wangkot atiné; kowé Tak utus nemoni bangsa kuwi, pada omongana: ‘Mengkéné tembungé GUSTI.’ ₅Lan wong-wong kuwi pada ngrungokké apa ora - awit wong-wong kuwi senengé mbruntak - nanging bakal pada weruh, yèn ing sak tengahé bangsa kuwi ana nabiné. ₆Lan kowé, anaké manungsa, aja wedi marang wong-wong kuwi lan marang tembung-tembungé, senajan kowé dikepung ing grumbul lan eri, lan manggonmu ing tengahé kalajengking. Aja wedi marang tembung-tembungé lan aja ndredek ing ngarepé, awit wong-wong kuwi seneng mbruntak. ₇Pada kok omongana kabèh tembung-Ku, senajan dirungokké utawa ora, awit pada seneng mbruntak.

₈Nanging kowé, anaké manungsa, kabèh tembung-Ku marang kowé rungokna lan kowé aja nglawan kaya wong sing seneng mbruntak kuwi. Kowé mangapa, panganen apa sing Tak wènèhaké marang kowé.” ₉Aku nyawang, ana tangan sing dielungké marang aku lan tangané nyekel layang gulungan, ₁₀terus dibèbèr ing ngarepku. Ing kono kétok njabané lan njeruhné ketulis kidung tangisan, nggresah lan pesambat.