Yéhèskièl 21

₁Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₂“Hé, anaké manungsa, kowé madepa menyang Yérusalèm lan welèhna karo tembung sing okèh marang panggonané sing sutyi lan medara wahyu sing nglawan negara Israèl. ₃Negara Israèl omongana: Mengkéné tembungé GUSTI: Aku bakal nglawan kowé lan bakal ngetokké pedang-Ku sangka rangkané terus ngentèkké wong sing bener lan sing duraka sangka tengahmu. ₄Awit Aku arep ngentèkké wong sing bener lan sing duraka sangka tengahmu, mulané pedang-Ku bakal ditoké sangka rangkané terus nglawan kabèh manungsa wiwit sangka kidul nganti tekan lor. ₅Ing kono wong kabèh bakal pada weruh, yèn Aku, GUSTI ngetokké pedang-Ku sangka rangkané lan ora bakal dilebokké menèh.

₆Nanging kowé anaké manungsa, sambata! Kowé sambata ing ngarepé wong-wong mau kaya wong sing tugel bangkèkané lan ing sak njeruhné kasangsarané sing pait. ₇Nanging yèn pada takon marang kowé: Kenèng apa kowé sambat? Semaurana: Awit ana kabar! Yèn kabar kuwi wis kasebar, saben wong atiné bakal remuk lan sak kabèhé tangan dadi lemes, sak kabèhé semangat ilang lan sak kabèhé wong pada wedi nganti kepuyuh-puyuh. Kuwi bakal teka lan mesti bakal kelakon. Mengkono tembungé Gusti GUSTI.”

₈Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₉“Hé, anaké manungsa, kowé medara wahyu lan kabarna: Mengkéné tembungé GUSTI: Pedang! Pedang! Sing wis diasah lan uga wis digosok! ₁₀Diasah kanggo ngutahké getih lan digosok supaya kelap-kelip kaya klélap. Apa kita bakal pada bungah-bungah? - Tekené anakku kuwi ngrèmèhké werna-werna kayu! ₁₁Pedang kuwi dipasrahké supaya digosok lan kena dienggo; pedang kuwi diungkal lan digosok terus diwènèhké ing tangané tukang matèni. ₁₂Njerit-njerita lan nangisa, hé anaké manungsa! Awit pedang kuwi kanggo nglawan umat-Ku lan nglawan kabèh penggedéné Israèl; wong-wong kuwi lan umat-Ku pada bareng dipangan karo pedang. Mulané kowé tyeblak-tyeblaka pupumu kanggo tanda kasusahan. ₁₃Awit wis kelakon pantyoba lan ora ana siji waé sing bisa kuwat. Mengkono tembungé Gusti GUSTI.

₁₄Nanging kowé anaké manungsa, medara wahyu lan keplok-keploka, pedang kuwi bèn dadi tikel loro, tikel telu. Kuwi pedang kanggo matèni, pedang kanggo matèni gedèn-gedènan, sing ngubengi ngentèkké wong-wong mau, ₁₅supaya pada remuk atiné lan sing katekan karo pati tambah-tambah ing ngarepé saben gapurané. Aku sing ngongkon ngutahké getih karo pedang kuwi. Oh, pedangé kuwi digawé kaya klélap lan digebek kanggo ngutahké getih. ₁₆Medanga nengen, ngiwa, menyanga ngendi waé madepmu. ₁₇Lan Aku uga bakal keplok-keplok lan panasé ati-Ku terus lilih. Aku GUSTI sing ngetokké tembung kuwi.”

₁₈Terus ana tembungé GUSTI marang aku mengkéné: ₁₉“Hé, kowé anaké manungsa, nggambara dalan loro sing bakal diliwati karo pedangé ratu ing Babèl, loro-loroné kuwi sangka negara siji. Kowé masanga gambaré dalan ing wiwitané dalan sing nuju menyang saben kuta. ₂₀Kowé nggambara dalan sing kanggo liwat pedang mau enggoné terus nglawan Raba, kuta kratoné turunané Amon lan nglawan Yéhuda, menyang bèntèng Yérusalèm. ₂₁Awit ratu ing Babèl bakal ing simpangan kono, ya kuwi ing wiwitané dalan loro mau, arep nindakké santèt-santètan. Panahé dikotyok, terafim dijaluki pituduh lan atiné kéwan dipriksa. ₂₂Tangané tengen terus olèh panah tenungan kanggo Yérusalèm: swarané wong sing matèni lan ngutyapké bengokan peperangan supaya krungu lan terus masang totok balok kanggo njebol gapura lan ngunduk-ngunduk lemah kanggo témbok pangepungan lan ngedekké bèntèng kanggo ngepung. ₂₃Nanging kanggo wong-wong mau, kuwi diarani tenungan apus-apusan, senajan pada nglairké sumpah sing muluk-muluk, nanging wong kuwi éling marang kesalahané wong mau, mulané terus pada dityekel.

₂₄Awit sangka kuwi - mengkono tembungé Gusti GUSTI: Awit enggonmu pada nglakoni kesalahanmu kuwi njalari terus kèlingan awit sangka kebukak panerakmu kuwi, terus dosamu sak njeruhné kabèh penggawému pada kétok, awit kowé terus pada dadi kèlingan menèh, mulané kowé bakal pada dityekel karo penindesan. ₂₅Nanging kowé, hé ratu ing Israèl, wong duraka sing ala, sing wis tekan waktuné nampa pengadilan sing pungkasan, ₂₆mengkéné tembungé Gusti GUSTI: Serbanmu singkirna lan buwangen makutamu! Kahanan saiki iki ora ana sing tetep, sing endèk diduwurké, sing duwur kudu diendèkké. ₂₇Ambrukan, ambrukan, bakal Tak dadèkké ambrukan! Iki uga bakal ora tetep mengkono, nganti sak tekané sing nduwé wewenangé marang kuwi, sing bakal Tak wènèhaké kuwi.”

₂₈“Nanging kowé, hé anaké manungsa, medara wahyu lan omongna: Mengkéné tembungé Gusti kanggo, turunané Amon lan tyatyaten marang wong-wong kuwi: Pedang, pedangé wis landep kanggo ngutahké getih, wis digosok kanggo ngentèkké lan supaya nggilap kaya klélap - ₂₉ing waktu kuwi wong weruh wahyu-wahyu sing goroh kanggo kowé lan nindakké tenungan apus-apusan marang kowé - supaya terus dijojohké ing guluné para wong sing duraka lan ala, sing wis tekan waktuné bakal nampa pengadilan sing pungkasan. ₃₀Lebokna rangka kuwi menèh! Aku bakal ngukum kowé ing panggonanmu digawé lan ing negara asalmu. ₃₁Aku bakal ngesokké bebendu-Ku marang kowé kabèh lan nyemburké geniné nesu-Ku lan kowé bakal Tak pasrahaké ing tangané para wong sing tanpa pikiran sing nukulaké karusakan. ₃₂Kowé bakal dadi memangsané geni, getihmu bakal kutah ing sak tengahé negara kono lan kowé bakal ora diélingi menèh, awit Aku, GUSTI sing ngetokké tembung kuwi.”