1Aku terus krungu Panjenengané ngomong karo swara banter mengkéné: “Pada majua mréné, hé para sing kuwajipan nibakké paukuman marang kuta iki! Siji-sijiné nggawaa piranti kanggo ngentèkké.” 2Lah, ana wong lanang enem sing teka sangka lawang gapura ing nduwur, sing madep ngalor, siji-sijiné nggawa gaman kanggo ngremuk. Tunggalé ana siji sing nganggo mori, sing wetengé ana pirantiné kanggo nulis. Wong mau pada mlebu lan ngadek sandingé mesbèh tembaga. 3Ing waktu kuwi kamulyané Gusti Allahé Israèl wis mumbul sangka kerup panggonané wiwitan, munggah ing ngarepé lawangé griya sutyi. Terus nyeluk wong sing nganggo mori lan nggawa piranti nulis ing wetengé 4lan diomongi mengkéné: “Kowé mlakua sangka sak tengahé kuta, ya kuwi Yérusalèm lan nulisa tanda ing batuké wong-wong sing pada sambat awit sangka kabèh penggawé ala sing ditindakké ing kono.” 5Nanging sak krunguku wong liyané pada diomongi mengkéné: “Wong kuwi tutna, kuta kuwi dlajahana lan kowé mentungana nganti mati! Kowé aja krasa éman lan aja diwelasi. 6Para wong tuwa, wong nom lanang wadon, botyah-botyah lan wong wadon, kuwi pada patènana lan entèkna! Nanging kabèh wong sing karo tanda aksara kuwi aja kok apak-apakké! Lan wiwitané sangka panggonan griya sutyi-Ku!” Terus pada miwiti sangka para pinituwa ing ngarepé griya sutyi. 7Sakwisé mengkono pada diomongi mengkéné: “Griya sutyi kuwi najisna, plataran-platarané kebakana wong-wong sing wis dipatèni. Wis pada lungaa!” Terus pada budal, wong-wong ing sak njeruhné kuta pada dipentungi nganti mati. 8Nalika pada matèni wong-wong kuwi - ing waktu kuwi aku kèri ing mburiné - aku terus sujut lan ngomong karo banter mengkéné: “Duh GUSTI, apa karep Panjenengan bakal ngentèkké kabèh turahané Israèl ing njeruhné Panjenengan ngesokké bebendu marang Yérusalèm kuwi?” 9Semauré marang aku: “Kesalahané turunané Israèl lan Yéhuda kuwi okèh banget, nganti negara iki kebak utang getih lan kuta iki kebak kahanan sing ora adil; awit pada ngomong mengkéné: GUSTI wis ninggalké negara iki; GUSTI ora weruh iki. 10Mulané Aku uga ora bakal krasa éman lan ora bakal diwelasi; kelakuané bakal Tak tampekké marang sirahé wong kuwi kabèh.”
11Ing kono wong sing nganggo mori lan nggawa piranti nulis ing wetengé kuwi terus lapor, semauré: “Kula wis nandangi apa sing Panjenengan préntahaké marang kula.”
