Wiwitan 27

₁Bareng Isak wis tuwa lan mripaté wis mblereng banget nganti ora bisa weruh, terus nyeluk Esau anaké mbarep lan diomongi: “Anakku.” Tembungé Esau: “Kula bapak.” ₂Tembungé Isak: “Aku wis tuwa lan ora ngerti kapan bakal ninggal ndonya. ₃Njupuka gamanmu, panahmu lan gendéwané, terus lungaa menyang ing ara-ara, aku bedilna beburon, ₄terus aku olahna pangan sing énak, kaya sing dadi kesenenganku, yèn wis rampung aku ladènana, tak pangané, sakwisé kuwi kowé bakal tak berkahi sak durungé aku ninggal ndonya.”

₅Ribka ngrungokké enggoné Isak ngomongi Esau mau. Bareng Esau wis budal menyang ara-ara ngindik kéwan sing kena diladèkké bapaké, ₆Ribka ngomong marang Yakub anaké: “Aku mau ngrungokké bapakmu enggoné ngomongi Esau kakangmu: ₇Aku golèkana kéwan beburon, terus olahen sing énak, tak pangané lan sakwisé kuwi kowé tak berkahi ing ngarepé GUSTI, sak durungé aku ninggal ndonya. ₈Saiki, anakku! rungokna omongku sing tak omongké marang kowé iki mengkéné: ₉Kowé menyanga ing panggonané wedus kita, aku jupukna tyempé loro sing apik, kuwi tak olahé sing énak kanggo bapakmu, kaya sing dadi karepé. ₁₀Terus ladènana bapakmu, supaya dipangan lan supaya kowé diberkahi sak durungé ninggal ndonya.”

₁₁Yakub terus ngomong marang Ribka ibuné: “Kakang kula Esau kuwi awaké okèh rambuté, lan kula iki klimis. ₁₂Menawa bapak nggrayangi kula, mesti terus ngerti, kula nggawé gegojèkan, awit sangka mengkono kula malah kenèng bebendu duduk berkah.” ₁₃Nanging ibuné ngomong menèh: “Bebendu kuwi tak sanggané, anakku, nuruta pituturku waé, lungaa! Aku jupukna wedusé!” ₁₄Yakub terus njupuk tyempé lan dikèkké marang ibuné; lan ibuné terus masak panganan sing énak, kaya sing dadi karepé bapaké. ₁₅Ribka terus njupuk sandangan sing apik duwèké Esau, anaké mbarep, sandangan sing disimpen ing omah, terus dienggokké marang Yakub anaké sing ragil. ₁₆Lan lulangé tyempé mau diblebetké ing tangané Yakub lan ing guluné sing klimis. ₁₇Panganan sing énak lan roti sing mentas diolah mau terus dipasrahké marang anaké Yakub.

₁₈Yakub terus mlebu ing panggonané bapaké terus ngomong: “Bapak!” Tembungé bapaké: “Apa, anakku, kowé kuwi sapa?” ₁₉Tembungé Yakub marang bapaké: “Kula Esau, anakmu sing mbarep. Kula wis nandangi kaya préntahé bapak marang kula. Kula nyuwun bapak tangi lan njagong, terus mangan daging beburon sing wis kula masak, supaya bapak terus ngekèki berkah marang kula.” ₂₀Isak terus nyauri marang anaké: “Kok gelis temen enggonmu olèh, anakku!” Tembungé Yakub: “Awit GUSTI, Gusti Allahé bapak, sing ndadèkké kula olèh gawé.” ₂₁Tembungé Isak marang anaké: “Nyedaka mréné, anakku, awakmu tak grayangané, apa kowé kuwi anakku Esau apa duduk.” ₂₂Yakub terus nyedaki Isak bapaké, terus nggrayangi lan ngomong: “Yèn swarané, swarané Yakub, nanging yèn tangané, tangané Esau.” ₂₃Dadi Isak pangling marang Yakub, awit tangané diwut-diwut kaya tangané Esau, mulané Isak arep mberkahi dèkné. ₂₄Nanging Isak meksa takon menèh: “Apa tenan kowé kuwi anakku Esau?” Tembungé Yakub: “Ya!” ₂₅Isak terus ngomong: “Tyedaké mréné pangananmu kuwi, daging beburoné anakku tak pangané, supaya kowé terus tak berkahi.” Sakwisé diladèkké, Isak terus mangan, lan uga dikèki anggur, terus ngombé. ₂₆Isak terus ngomong: “Nyedaka mréné, aku ambungen, anakku!” ₂₇Yakub terus nyedaki, bapaké diambung. Waktu Isak mambu ambuné sandangané Yakub, terus ngekèki berkah, tembungé: “Ambuné anakku kuwi kaya ambuné bumi sing diberkahi karo GUSTI. ₂₈Gusti Allah bakal ngekèki kowé ebuné langit lan lemah subur ing bumi uga gandum lan anggur nganti lubèr-lubèr. ₂₉Bangsa-bangsa bakal pada teluk ing ngarepmu; kowé ngwasani para sedulurmu, lan anaké ibumu bakal pada sujut marang kowé. Sapa sing nyepatani kowé, bakal kena ukuman, lan sapa sing mberkahi kowé, kuwi bakal diberkahi.”

₃₀Sak rampungé Isak enggoné mberkahi Yakub, lan Yakub ijik entas waé mundur sangka ngarepé Isak, Esau teka sangka enggoné beburon ₃₁Terus ya masak panganan sing énak, terus diladèkké marang bapaké. Tembungé marang bapaké: “Bapak, kula nyuwun bapak tangi lan mangan daging beburon sing dimasak anakmu, supaya terus ngekèki berkah marang anakmu!” ₃₂Nanging tembungé Isak: “Kowé kuwi sapa?” Tembungé: “Kula iki anakmu mbarep Esau.” ₃₃Ing kono Isak gemeter lan kagèt banget lan ngomong: “Yèn mengkono sapa sing wis beburon kéwan lan wis diladèkké marang aku? Lan ya wis tak pangan kabèh, sak durungé kowé teka, terus ya wis tak berkahi, lan dèkné bakal dadi wong sing tetep diberkahi.” ₃₄Esau kadung krungu tembungé bapaké mau, terus njerit banter banget, lara atiné, lan ngomong marang bapaké: “Duh bapak, berkahana uga kula iki!” ₃₅Tembungé bapaké: “Adikmu sing wis teka karo ngapusi lan ngrebut berkah sing jané arep tak wènèhké kowé.” ₃₆Semauré Esau: “Wis pantes jenengé Yakub, wis kaping pindo enggoné ngapusi aku. Hak anak mbarep direbut lan saiki berkah sing kanggo aku uga direbut!” Terus ngomong marang bapaké: “Apa bapak ora duwé berkah liyané kanggo kula?” ₃₇Isak nyauri marang Esau, tembungé: “Adikmu wis tak angkat ngwasani kowé, lan sakkèhé para seduluré wis tak temtokké dadi abdiné, lan ya wis tak gawani gandum lan anggur, karo apa menèh sing bisa tak kèkké marang kowé, duh anakku?” ₃₈Tembungé Esau marang bapaké: “Apa bapak mung duwèk berkah siji kuwi, duh bapak? Mbok kula dikèki berkah bapak!” Esau terus nangis banter. ₃₉Ing kono Isak nyauri tembungé: “Sak temené panggonanmu bakal adoh sangka lemah sing subur ing bumi lan ora olèh ebun sing sangka langit ing nduwuré. ₄₀Kowé bakal urip sangka pedangmu lan kowé bakal dadi baturé adikmu. Mbésuk bakal kelakon, yèn kowé ngupaya karo temen, pasangan bakal utyul sangka gulumu.”

₄₁Esau sengit banget marang Yakub, awit sangka berkah sing wis dikèkké karo bapaké marang dèwèké mau, tembungé dèkné déwé: Iki wis nyedaki dina kasusahan, awit matiné bapak, terus Yakub Adikku bakal tak patèni. ₄₂Bareng Ribka dikabari bab tembungé Esau anaké sing mbarep kaya mengkono kuwi, terus kongkonan nyeluk Yakub anaké ragil, terus diomongi: “Esau kakangmu nesu arep mbales, matèni kowé. ₄₃Anakku, kowé nuruta pituturku, ndang budala lunga menyang Haran panggonané Laban sedulurku! ₄₄Mondoka nang kana sak untara, nganti nesuné kakangmu wis lerem. ₄₅Yèn kakangmu wis lerem nesuné marang kowé, lan wis lali apa sing kok tindakké marang dèkné, aku bakal ngongkon wong marani kowé sangka kana. Kenèng apa aku kok kudu kélangan kowé loro-loroné bareng sedina?”

₄₆Sakwisé mengkono Ribka terus ngomong marang Isak: “Kula wis jelèh urip awit sangka wong wadon bangsa Hèt kuwi. Yèn Yakub nganti njukuk bojo bangsa Hèt, tunggalé wong negara kéné, apa gunané kula ijik urip?”