Yakub ing omahé Laban
1Yakub nerusaké mlakuné menyang negarané bangsa wétanan. 2Waktu nyawang ngiwa lan nengen, terus weruh ana sumur ing ara-ara, lan ana wedus telung ponta pada njerum ing sak tyedaké sumur mau, awit sumur kuwi panggonané wong pada ngombèkké wedus-wedusé, watu tutupé sumur kuwi gedé, 3dadi yèn sakkèhé rombongan wedus wis digiring nglumpuk mrana, pangon-pangoné terus ngglundungké watuné sangka tyangkemé sumur, lan wedusé diombèni, sakwisé mengkono watuné terus dibalèkaké menèh kaya mauné. 4Yakub terus ngaruh-aruhi wong-wong mau: “Para sedulur, sampéyan kuwi sangka ngendi?” Semauré: “Kita sangka Haran.” 5Yakub nakoni menèh: “Sampéyan kenal karo Laban, putuné simbah Nahor?” Semauré: “Ya kenal.” 6Terus pada ditakoni menèh: “Apa pada slamet?” Semauré: “Ya slamet, lah kaé Rahèl anaké wadon, teka nggiring wedusé.” 7Semauré Yakub: “Iki ijik awan, durung waktuné nggiring ta? Mbok wedusé diombèni, terus diengon menèh!” 8Nanging semauré sing pada angon: “Kita ora bisa nandangi mengkono yèn kumpulané kéwan durung nglumpuk kabèh; watuné terus diglémpangké sangka tyangkemé sumur, lan wedusé terus pada diombèni.”
9Sak njeruhné ijik omong-omongan karo wong-wong kuwi, Rahèl terus teka nggiring wedusé bapaké, awit dèwèké sing dadi pangoné. 10Bareng Yakub weruh Rahèl, anaké Laban seduluré ibuné, lan wedus-wedusé, Yakub terus nyedaki lan nggolingké watuné sangka tyangkemé sumur, lan ngombèni wedusé Laban seduluré ibuné. 11Sakwisé mengkono Yakub terus ngambungi Rahèl lan nangis banter. 12Yakub terus nyritakké yèn ijik pernah ponakané bapaké, anaké Ribka. Rahèl terus mblayu ngomongi marang bapaké. 13Bareng Laban krungu kabar yèn Yakub kuwi anaké seduluré, terus mblayu metuk, Yakub dirangkul lan diambungi terus diajak mlebu ing omahé. Yakub terus nyritakké lelakon kabèh marang Laban. 14Semauré Laban: “Sak temené kowé kuwi ijik kulit dagingku déwé.” Yakub manggon ing omahé Laban wis genep sesasi.
15Sakwisé kuwi Laban ngomong marang Yakub: “Apa awit kowé kuwi ijik sanak karo aku, enggonmu nyambutgawé ing kéné iki tanpa bayaran? Mbok diomongi aku, kowé njaluk upah apa?” 16Laban mau nduwé anak wadon loro, sing tuwa jenengé Léa lan sing tyilik jenengé Rahèl. 17Léa kuwi mripaté ora bening, nanging Rahèl kuwi luwes lan ayu rupané. 18Dadiné sing ditrésnani Yakub kuwi Rahèl, mulané tembungé: “Kula gelem kerja marang sampéyan pitung taun suwéné, supaya kula olèh Rahèl anak sampéyan ragil.” 19Semauré Laban: “Pantyèn luwih apik tak wènèhaké kowé tenimbangané tak wènèhaké wong liyané; tetepana mèlu aku!” 20Yakub kerja kanggo Rahèl kuwi suwéné pitung taun. Nanging waktuné mau sawangané kaya mung pirang dina waé, awit sangka katrésnané marang Rahèl.
21Sakwisé mengkono Yakub terus ngomong marang Laban: “Tyalon bojo kula sampéyan kèkké, awit waktu sing ditemtokké wis entèk, supaya kula terus bisa omah-omah karo Rahèl.” 22Laban terus nglumpukké wong panggonan kono lan nganakké pésta. 23Nanging bareng mbengi Léa anaké sing tuwa sing ditemokaké karo Yakub. Yakub ya terus nuroni Léa. 24Laban ya nggawani Silpa abdiné wadon marang Léa anaké, dadi abdiné. 25Bareng ésuk konangan yèn kuwi Léa. Yakub terus ngomong marang Laban: “Kepriyé kok sampéyan nindakké mengkéné marang kula? Kula kerja marang sampéyan iki supaya olèh Rahèl, kenèng apa sampéyan ngapusi kula?” 26Semauré Laban: “Miturut adat ing panggonanku kéné, ora lumrah ngomah-omahké adiké ndisik tenimbang yuné. 27Pitung dina engkas enggonmu bebrayatan karo Léa, sakwisé kuwi kowé ya tak wènèhi sijiné kanggo upahé, angger kowé saguh kerja marang aku pitung taun menèh.” 28Yakub ya terus nglakoni mengkono, nutukké bebrayatané karo Léa nganti pitung dina; bareng wis genep pitung dina terus ya diwènèhké Rahèl anaké, dadi bojoné.
29Laban nggawani anaké mau abdi wadon jenengé Bilha, dadi abdiné. 30Yakub ya terus nuroni Rahèl, malah enggoné nrésnani Rahèl ngungkuli katrésnané marang Léa. Kaya mengkono Yakub terus kerja marang Laban pitung taun menèh.
Para anaké Yakub
31GUSTI ngerti yèn Léa ora ditrésnani, mulané dibukak wetengé, nanging Rahèl gabuk. 32Léa terus meteng lan nglairké anak lanang, sing dijenengaké Rubèn, semauré: “Sak temené GUSTI wis weruh kasangsaranku, saiki aku mesti ditrésnani bojoku.” 33Terus meteng menèh lan nglairké anak lanang, semauré: “GUSTI ngerti yèn aku ora ditrésnani, mulané aku dikèki anak menèh.” Botyahé dijenengaké: Siméon. 34Sakwisé mengkono Léa terus meteng menèh lan nglairké anak lanang, semauré: “Saiki bojoku bakal luwih tyedak marang aku, awit aku wis nglairké anak lanang nganti telu.” Mulané anaké dijenengaké: Lévi. 35Dèkné meteng menèh lan nglairké anak lanang, semauré: “Saiki aku bakal memuji GUSTI.” Mulané anaké dijenengaké: Yéhuda. Sakwisé kuwi mandek enggoné nglairké anak.
