Yakub ing Bétel
1Gusti terus ngetokké tembung marang Yakub: “Tata-tataa lan lungaa menyang Bétel, manggona ing kono lan nggawéa mesbèh kanggo Gusti sing wis ngétok marang kowé, waktu kowé mblayu sangka ngarepé Esau kakangmu!” 2Yakub terus ngomongi brayaté lan wong sing mèlu dèkné kabèh: “Pada singkirna sakkèhé brahala ing tengahmu, sutyèkké uripmu lan salina sandangan! 3Hayuk pada tata-tataa lan budal menyang Bétel, ing kono aku arep nggawé mesbèh kanggo Gusti, sing wis nulungi aku ing dina kangèlanku, lan wis nunggal karo aku ing dalan sing tak lakoni.” 4Wong-wong terus masrahaké marang Yakub kabèh retya sing diduwèni, mengkono uga anting-anting ing kupingé, lan terus dipendem karo Yakub ing ngisoré wit gedé sak tyedaké Sikem kono. 5Sakwisé mengkono terus pada budal. Kuta-kuta ing sak ubengé kono pada didadèkké wedi karo Gusti Allah, dadiné pada ora ngoyak anak-anaké Yakub.
6Yakub terus tekan ing Lus ing negara Kanaan, ya kuwi Bétel; dèwèké lan sak kabèhé wong-wong sing pada mèlu; 7lan terus ngedekké mesbèh ing kono, lan panggonan kuwi dijenengaké El-Bètel, awit ing kono Gusti enggoné ngétokké Panjenengané piyambak marang dèwèké, waktu mblayu sangka ngarepé kakangé. 8Ing kono Debora sing ngemong Ribka ninggal ndonya, terus dikubur ing Bétel bawah ngisor ing sak ngisoré wit gedé, sing diarani: Wit Gedé Petangisan.
9Sak mulihé Yakub sangka Padan-Aram, Gusti ngétok menèh lan mberkahi. 10Tembungé Gusti marang Yakub mengkéné: “Jenengmu Yakub, wiwit saiki jenengmu ora Yakub menèh, nanging Israèl, kuwi dadia jenengmu.” Mengkono enggoné Gusti ngekèki jeneng dèkné Israèl. 11Lan diomongi menèh karo Gusti mengkéné: “Aku iki Gusti Allah sing Mahakwasa, kowé tambah-tambaha lan tangkar-tumangkara; siji bangsa, malah kumpulan bangsa-bangsa sing bakal dadi sangka kowé, lan bakal ana ratu-ratu sing asal-usulé sangka kowé. 12Uga negara sing wis Tak wènèhké marang Abraham lan marang Isak, kuwi Tak wènèhké marang kowé lan marang turunanmu.” 13Gusti terus ninggalké Yakub sangka panggonan enggoné ngetokké tembung mau. 14Yakub terus ngedekké tugu ing panggonan kono ya kuwi tugu watu lan masrahaké kurban ombèn lan ngesokké lenga ing sak nduwuré watu mau. 15Panggonan enggoné dèkné diomongi Gusti mau dijenengaké Yakub: “Bétel”.
Lairé Bényamin lan matiné Rahèl
16Sakwisé mengkono terus pada budal sangka Bétel. Bareng mlakuné tekan sak tyedaké Efrat, Rahèl nglairké bayi, enggoné nglairké anak kuwi rekasa banget. 17Bareng enggoné nglairké anak nganti rekasa kuwi, dukuné bayi terus ngomong: “Sampéyan aja wedi, awit sampéyan bakal nduwé anak lanang menèh.” 18Waktu sak durungé ninggal ndonya, awit pungkasané ninggal ndonya anaké mau dijenengaké Bèn-Oni, nanging bapaké njenengaké Bényamin. 19Mengkono enggoné Rahèl ninggal ndonya, terus dikubur ing pinggir dalan sing nuju nang Efrata, ya kuwi Bètléhèm. 20Yakub ngedekké tugu ing kuburané, ya kuwi tengerané kuburané Rahèl nganti sepréné.
21Sakwisé kuwi Israèl terus budal lan masang tarupé ing sabrangé Migdal-Eder. 22Waktu Israèl manggon ing kono, kelakon Rubèn tyampur turu karo Bilha, wayuhé bapaké, perkara kuwi dikrungu Israèl. Anak-anaké Israèl rolas.
Anak-anaké Yakub
23Anaké Léa ya kuwi Rubèn mbarepé Yakub, terus Siméon, Lévi, Yéhuda, Isakar lan Sébulon. 24Anaké Rahèl: Yosèf lan Bényamin. 25Anaké Bilha baturé wadon Rahèl: Dan lan Naftali. 26Anaké Silpa baturé wadon Léa: Gad lan Asyèra. Kuwi kabèh anaké lanang Yakub sing dilairké ing Padan-Aram.
27Yakub terus nemoni Isak, ana Mamré ing sak tyedaké Kiryat-Arba, ya kuwi Hébron, panggonan tarupé Abraham lan Isak enggoné pada dadi wong mantya. 28Umuré Isak nyandak 180 taun. 29Isak terus ninggal ndonya, terus dikumpulké karo para leluhuré; wis tuwa lan tentrem uripé, terus dikubur karo Esau lan Yakub.
