1Gusti Allah terus éling marang Noah lan marang sak rupané kéwan-kéwan alasan lan kéwan-kéwan ingon-ingon sing pada mèlu ing kapal; lan Gusti Allah nekakké angin ing bumi, nganti banyuné lekas mudun. 2Uga sumberé sak ngisoré bumi lan jendélané langit pada ditutup, lan udan deres sangka langit terus terang, 3Lan banyuné sangka setitik mudun sangka bumi, dadi mundak angok sakwisé 150 dina mau. 4Waktu sasi kaping pitu tanggal kaping pitulas, kapalé kandas ing gunungan Ararat. 5Banyuné saya suda-suda nganti tekan sasi sepuluh. Bareng sasi sepuluh tanggal sepisan, putyuké gunung-gunung wiwit pada kétok.
6Bareng wis kelakon patang puluh dina, Noah mbukak jendélané kapal sing digawé, 7lan ngetyulké manuk gagak, mabur bola-bali nganti tekan asaté banyu sangka bumi. 8Sakwisé mengkono terus ngetyulké manuk dara, karepé kanggo ndelok apa banyuné wis mudun sangka nduwuré bumi, 9nanging awit darané ora olèh péntyloan kanggo tlapakan sikilé, mulané bali ing ngarepé Noah menyang kapal menèh, awit sak lumahé bumi ijik rata ketutupan banyu. Noah terus ngelungké tangané, manuk dara mau dilebokké menèh ing kapal. 10Terus ngentèni pitung dina menèh, darané terus dityulké sangka kapal. 11Bareng wantyi soré dara mau bali karo nggondol godong saitun sing ijik seger ing tyutyuké; dadi Noah ngerti yèn banyuné wis arep asat sangka bumi. 12Sakwisé kuwi ngentèni menèh pitung dina, darané terus dityulké, nanging wis ora bali nang enggoné Noah menèh. 13Waktu umuré Noah genep 601 taun, ing sasi kaping pisan tanggal sepisan, banyuné wis asat sangka bumi. Noah terus mbukak payoné kapal, lan ngerti yèn lumahé bumi wis asat. 14Lan waktu sasi kaping pindo tanggal pitulikur buminé wis gasik.
15Gusti Allah terus ngetokké tembung marang Noah: 16“Kowé metua sangka kapal, kowé kabèh, bojomu, anakmu lanang lan bojoné anakmu lanang. 17Uga sak rupané kéwan-kéwan sing mèlu kowé, kabèh sing urip: manuk, kéwan-kéwan ingon-ingon, kéwan-kéwan sing mbrangkang ndlosor lan sing nggremet ing bumi, kuwi pada tokna bebarengan karo kowé; bèn pada tambah-tambah ing bumi lan nduwé turunan, tambah okèh ing bumi.” 18Noah terus metu karo para anaké, bojoné lan bojoné para anaké, 19uga sak rupané kéwan galak alasan, kéwan-kéwan sing ndlosor lan nggremet, lan kabèh manuk, ya sak rupané sing urip ing bumi kabèh sak jodo, pada metu sangka kapalé. 20Noah terus nggawé mesbèh kanggo GUSTI, lan njupuk kéwan-kéwan ingon-ingon sing halal lan bangsa manuk sing halal dipasrahké dadi kurban obongan ing mesbèh. 21Bareng GUSTI mambu ambuné sedep, terus mikir mengkéné: “Ing sak terusé Aku ora bakal mbebendu bumi menèh jalaran sangka manungsa, awit sak obahé atiné manungsa kuwi dasar ala wiwit tyiliké; lan sak terusé Aku ora ngentèkké menèh marang sak rupané sing urip, kaya sing wis Tak tindakké. 22Selawasé bumi ana, mesti bakal ora mandek waktuné nyebar lan panèn, waktu adem lan panas, ketiga lan rendeng, awan lan wengi.”
