2Duh GUSTI, ijik pira suwéné enggèn kula sambat-sambat, nanging Panjenengan ora ngrungokké; kula mbengok-mbengok marang Panjenengan: “Ana penggawé ala!”, nanging Panjenengan ora mitulungi? 3Kenèng apa Panjenengan nduduhké sing ala marang kula, terus kula weruh tumindak duraka? Pamulasara lan tumindak peksa ing ngarepé mripat kula; bantah-bantahan lan tukaran sing tambah gedé. 4Mulané angger-angger terus ilang kekuwatané, lan keadilan ora tau njedul, awit wong bener dikepung karo wong duraka, njalari dadiné keadilan kuwalik.
5Pada delengen lan gatèkna ing antarané para bangsa, nggumuna lan pada delek-deleka, nanging Aku nindakké sakwijiné penggawéané ing jamanmu sing menawa dikabarké marang kowé, kowé mesti ora ngandel. 6Nanging Aku sing nangèkké wong Kasdim, bangsa sing dursila lan tyepet serangané, sing ndlajahi garis-garisé lintang bumi, arep ngenggoni panggonan sing duduk duwèké. 7Bangsa kuwi tenan medèni, pengadilan lan kaluhurané kuwi asal-usulé sangka awaké déwé. 8Jarané tyepeté ngungkuli matyan tutul, lan bregasé ngungkuli asu alasan ing wayah mbengi; suradaduné jaran teka pada sliweran sangka panggonan adoh, nganti kaya mabur kaya manuk garuda sing nyamber memangsané. 9Bangsa kuwi kabèh pada ngluruk arep nindakké penggawé ala, kanggo putyuké barisané kaya angin sangka wétan, lan pada nglumpukké tawanan sing okèhé kaya wedi. 10Para ratu pada dipoyoki lan para penggedéné pada diguyu; saben bèntèng diguyu, diuruki lemah lan terus direbut. 11Terus pada mblayu banteré kaya angin, terus bablas; kaya mengkono enggoné pada nindakké penggawé sing salah karo ngendelké kekuwatané.
12Duh GUSTI, Panjenengan kuwi wis wiwit mbiyèn mila apa ora Gusti Allah kula, sing Mahasutyi? Kita ora bakal pada mati. Duh GUSTI, bangsa kuwi Panjenengan tetepké supaya nibakké paukuman. Duh, Gunung watu, bangsa kuwi wis Panjenengan temtokké supaya nyiksa. 13Mripat Panjenengan, nemen sutyiné kanggo weruh sing ala lan ora mentala weruh penggawé ala, kenèng apa nanging Panjenengan weruh marang wong sing pada mlaku goroh, lan terus meneng waé, yèn wong duraka nguntal marang sak pepadané sing luwéh bener tenimbang dèwèké? 14Apa Panjenengan nggawé manungsa kuwi kok kaya iwak ing segara, utawa kaya kéwan nggremet sing tanpa pemrintahan? 15Manungsa iki kabèh disendal karo pantying, dityekel karo jaringé, lan diklumpukké nganggo jalané, ndadèkké bungah lan seneng-senengané wong duraka mau. 16Mila jaringé disajèni kurban, lan jalané disajèni kurban obongan; awit piranti-piranti kuwi sing njalari olèh-olèhé okèh lan rejekiné turah-turah. 17Apa kuwi sing njalari terus tansah nyekel pedang lan terus matèni bangsa-bangsa tanpa welas?
