Pitutur supaya mantep ing pertyaya
1Awit kita pada nduwé seksi okèh, kayadéné mendung sing ngubengi kita, mulané hayuk pada mbuwang sak kabèhé momotan lan dosa sing tansah ngganggu-gawé kita, lan karo sabar lan mantep pada mlayu ing balapan sing diwajipké kanggo kita. 2Hayuk pada kita lakoni karo mandeng marang Yésus, sing nggawa kita ing sak njeruhné pertyaya lan sing nuntun pertyaya kita marang kasampurnan, sing ora ngrèken kasangsaran nanging karo mantep manggul salip, gantiné kabungahan sing dityawiské kanggo Panjenengané sing saiki njagong ing tengené damparé Gusti Allah. 3Pada tansah élinga marang Panjenengané, sing mantep enggoné ngendek bantahané para wong dosa sing semono aboté kuwi marang Panjenengané, supaya kowé aja nganti pada lemes lan semplak. 4Enggonmu perang nglawan dosa, kuwi durung nganti pada ngutahké getih. 5Apa kowé wis pada lali marang pitutur sing diomongké marang kowé kaya marang para anak,
“Hé anakku, aja nyepèlèkké panggulawentahé Gusti,
lan aja pada nglokro yèn kowé diélingké;
6awit Gusti ngajar marang wong sing ditrésnani,
lan nyabeti wong sing dianggep anak.”
7Yèn kowé pada ngalami ajaran, Gusti Allah ya ngrumati kowé kaya marang anak. Endi ta ana anak sing ora tau diajar karo bapaké? 8Nanging yèn kowé ora tau diajar, sing kudu dialami karo saben wong, dadiné kowé kuwi anak gampangan lan duduk anaké. 9Sak terusé, sangka bapak kita kadonyan, kita wis pada ditibani ajaran, nanging ya pada kita hurmati, yèn mengkono apa kita ora kudu pada luwih manut marang Bapaké sak kabèhé roh, supaya kita dililani urip? 10Bapak kita mulangi kita mung sak untara waktu miturut apa waé sing dianggep betyik, nanging Panjenengané enggoné ngajar kita kuwi kanggo kabetyikané kita, supaya kita didumi kesutyiané. 11Sak rupané ajaran kuwi yèn dikèkké pantyèn ora mbungahké, nanging nyedihké. Nanging sak terusé terus ngetokké wohé kabeneran sing njalari tentrem marang wong-wong sing pada dikulinakké ing bab kuwi.
12Mulané, kentyengna tangan sing lemes lan dengkul sing téklok; 13lan ratakna dalan sing diliwati sikilmu, supaya sing pintyang aja nganti kesléo, nanging dadi waras.
14Pada ngupayaa rukun karo wong kabèh, lan ngubera marang kasutyian; jalaran tanpa kasutyian, ora ana wong siji waé sing bakal weruh Gusti. 15Pada ngati-ati aja nganti ana wong sing ngontyati katrésnané Gusti Allah, supaya aja nganti ana oyoté pait sing tukul lan nukulké rusuh sing ngregeti wong okèh. 16Aja ana wong sing mlaku bédang utawa sing pada nduwèni nepsu sing asor kaya Esau, sing ngedol wewenangé mbarep diijoli pangan sepiring. 17Jalaran kowé pada weruh, yèn sakwisé mengkono, nalika arep nampani berkah, ditampik, awit ora olèh kelunggaran kanggo ndandani kesalahané, senajan enggoné nggolèki kuwi karo mbrèbès mili.
Tanggung jawap sing abot
18Awit kowé ora pada marani apa sing bisa kedemok lan geni sing mulat-mulat, lan marang pepeteng, palimengan lan lésus, 19marang uniné trompèt uga uniné swara, sing ndadèkké para sing pada krungu nganti pada njaluk, supaya aja nganti diomongi menèh, 20awit pada ora betah ngrungokké tembung iki: “Uga kéwan waé yèn ana sing nggepok gunung kuwi, kudu dibandemi watu.” 21Tenan medèni banget apa sing didelok kuwi, nganti Moses ngomong: “Aku wedi banget lan gemeter.” 22Nanging kowé wis nemoni menyang gunung Sion, menyang kutané Gusti Allah sing urip, Yérusalèm kasuwargan lan marang golongané mulékat éwon-éwon, kumpulan sing mbungahké, 23lan marang pasamuané para mbarep, sing jenengé wis pada ketulis ing swarga, lan marang Gusti Allah, sing ngadili sak kabèhé wong, lan marang rohé para wong bener sing wis disampurnakké, 24lan marang Yésus, Lantarané perjanjian anyar, lan marang getih kepyuran-Né, sing swarané luwih tyeta tenimbangané karo getihé Habèl.
25Pada ngati-ati, supaya aja nampik Panjenengané, sing nggelar tembungé. Jalaran yèn wong-wong sing nampik Panjenengané sing wis ngekèki tembung ing bumi iki, ora bisa utyul, apa menèh kita, yèn kita nyingkur Panjenengané, sing ngomong sangka swarga. 26Nalika kuwi swarané nggonjingké bumi, nanging saiki Panjenengané ngekèki perjanjian: “Aku bakal nggorekké sepisan engkas, ora mung bumi waé, malah langit uga.” 27Tembung: “sepisan engkas” kuwi nduduhké owah-owahané samubarang sing bisa dihorekké, ya kuwi apa sing digawé, supaya apa sing ora bisa gonjing, kuwi tetep. 28Dadiné, awit kita pada nampani kraton sing ora bisa gonjing, hayuk pada ngomongké maturkesuwun lan pada ngabekti marang Gusti Allah, miturut tyara sing ndadèkké senengé, karo hurmat lan wedi lan ngajèni, 29awit Gusti Allah kita kuwi geni sing ngobong.
