Ibrani 6

₁Awit sangka kuwi, hayuk pada ninggal dasar-dasar sing wiwitan piwulang bab Kristus lan pada ngalih marang piwulang sing sampurna. Kita aja nganti masang menèh dasaré mratobat sangka penggawé-penggawé sing tanpa guna, lan dasaré pertyaya marang Gusti Allah, ₂ya kuwi piwulang bab baptisan sing rupa-rupa, tumpangan tangan, tanginé para wong mati lan paukuman langgeng. ₃Lan kuwi sing bakal pada kita tindakké, yèn dadi karepé Gusti Allah. ₄Awit kanggo wong-wong sing wis tau kepadangan atiné, sing wis tau ngrasakaké pawèh suwargan lan sing wis tau didumi Roh Sutyi, ₅lan sing wis ngrasakaké tembungé Gusti Allah sing utama lan kekuwatan pangwasané jaman sing bakal kelakon, ₆nanging pada murtad menèh, kuwi ora bisa dianyarké sepisan menèh nganti pada mratobat, awit pada nyalip Putrané Gusti Allah menèh kanggo awaké déwé, lan ngrèmèhké Panjenengané ing ngarepé wong okèh. ₇Awit bumi sing nyerot banyu udan sing kerep medun ing kono, terus ngetokké tanduran apa waé sing maédahi kanggo sing nggarap kuwi, nampani berkah sangka Gusti Allah; ₈nanging yèn bumi kuwi nukulké eri grumbul lan rerungkutan, kuwi tanpa guna lan wis tyumawis kena ing sumpah, sing pungkasané diobong.

₉Nanging, para sedulur sing ditrésnani, senajan aku pada ngomong mengkono marang kowé, aku pada yakin yèn kowé pada nduwé perkara sing luwih betyik lan isi keslametan. ₁₀Awit Gusti Allah ora kurang adil, nganti Panjenengané lali marang penggawé lan katrésnanmu sing kok tindakké kanggo asma-Né karo enggonmu pada ngladèni para sutyi, kaya sing tansah pada kok lakoni. ₁₁Nanging sing pada tak arep-arep, supaya saben wong tunggalmu pada ngétoké katemenan sing kaya mengkono terus bisa nggayuh sing ditentokké karo pengarep-arepmu, nganti tekan ing pungkasané, ₁₂supaya kowé aja pada rendet, nanging pada nurut marang para wong sing awit pertyayané lan kesabarané pada olèh warisan sing dijanjèkké kuwi.

₁₃Awit nalika Gusti Allah ngekèkké perjanjian-Né marang Abraham, wis sumpah kanggo Panjenengané piyambak, awit ora ana sing ngungkuli Panjenengané, ₁₄tembungé: “Sak temené kowé bakal Tak berkahi nganti lubèr lan kowé bakal Tak dadèkké dadi okèh banget.” ₁₅Abraham ngentèni karo sabar lan awit sangka mengkono terus nampa apa sing dijanjèkké marang piyambaké. ₁₆Kanggo manungsa kuwi enggoné sumpah kanggo sing luwih luhur lan sumpah kuwi kanggo ngukuhké, sing mungkasi sak kabèhé padudon. ₁₇Awit sangka kuwi, nalika Gusti Allah nduwé karep ngétoké supaya mundak nyadarké bab sing ditentokké perjanjian-Né marang wong-wong sing dadi juru warisé, Panjenengané nanggung karo sumpah, ₁₈supaya awit perkara loro sing ora molah-malih mau - ing bab kuwi mokal yèn Gusti Allah kuwi goroh - kita sing pada nggolèki pengayoman, pada olèh grenjet sing kuwat supaya ngantepi pengarep-arep sing dijanjèkké. ₁₉Nanging pengarep-arep kuwi minangka jangkar sing kuwat lan aman kanggo nyawa kita, sing wis ditibakké tekan mburiné geber, ₂₀sing wis dileboni karo Yésus ndisiki kita, nalika Panjenengané dadi Imam Gedé ing sak lawas-lawasé miturut pernatané Mèlkisèdèk.